Odwołanie wniesione w dniu 19 lutego 2016 r. przez Rzeczpospolitą Polskę od wyroku Sądu dnia 3 grudnia 2015 r. w sprawie T-367/13, Rzeczpospolita Polska przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-105/16 P)

(2016/C 136/26)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Rzeczpospolita Polska (Przedstawiciel: B. Majczyna, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Zarzuty i główne argumenty

Rzeczpospolita Polska wnosi o uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 3 grudnia 2015 r. w sprawie T-367/13 Rzeczpospolita Polska przeciwko Komisji Europejskiej w części, w jakiej wyrok ten oddala pierwsze zastrzeżenie w ramach pierwszego zarzutu skargi o stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej 2013/214/UE z dnia 2 maja 2013 r. (notyfikowanej jako dokument nr C(2013) 2436) wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz. Urz. UE L 123 z 4.5.2013, str. 11), dotyczące wymogu przeznaczenia co najmniej 50 % pomocy finansowej na działania restrukturyzacyjne, a także o stwierdzenie nieważności tej decyzji w części, w jakiej nakłada ona korektę ekstrapolowaną w wysokości 11 % wydatków zgłoszonych przez Rzeczpospolitą Polską z tytułu wspierania gospodarstw niskotowarowych w kwotach 4 583 950,92 EUR oraz 39 583 726,30 EUR, a ponadto o obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania w obu instancjach.

W zaskarżonym wyroku Sąd oddalił skargę Rzeczypospolitej Polskiej o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej, która przewiduje dokonanie korekty finansowej w kwotach 8 292 783,94 EUR oraz 71 610 559,39 EUR, zgłoszonych przez Rzeczpospolitą Polską z tytułu wspierania gospodarstw niskotowarowych.

Komisja zarzuciła Rzeczpospolitej Polskiej pięć uchybień w wydatkowaniu środków na wsparcie dla gospodarstw niskotowarowych, w tym naruszenie wymogu przeznaczenia przez rolnika co najmniej 50 % wsparcia na działania restrukturyzacyjne, zgodnie z art. 33b rozporządzenia nr 1257/1999 (2). Uchybienie to stanowiło podstawę nałożenia przez Komisję korekty ekstrapolowanej w wysokości 11 % wydatków przeznaczonych na wsparcie dla gospodarstw niskotowarowych, odpowiadającej odsetkowi wniosków, które nie spełniły wymogu przeznaczenia połowy pomocy finansowej na restrukturyzację, spośród próby 100 dokumentacji wniosków skontrolowanych przez Komisję.

W tym zakresie Rzeczpospolita Polska podnosi przeciwko zaskarżonemu wyrokowi zarzut błędnej wykładni art. 33b rozporządzenia nr 1257/1999 polegającej na uznaniu, że warunkiem przyznania wsparcia dla gospodarstw niskotowarowych jest przeznaczenie co najmniej 50 % pomocy na działania restrukturyzacyjne, podczas gdy wymóg taki nie znajduje oparcia w przepisach prawa unijnego.

Skutkiem przyjęcia błędnej wykładni powyższego przepisu było uznanie przez Sąd, że w zaskarżonej decyzji Komisja słusznie przyjęła, iż Rzeczpospolita Polska mogła zatwierdzać jedynie te wstępne wnioski o przyznanie pomocy, w których rolnicy chcący skorzystać ze wsparcia zobowiązali się w szczególności do przeznaczenia co najmniej 50 % owej pomocy na działania restrukturyzacyjne.

Uchybienie polegające na naruszeniu wymogu przeznaczenia przez rolnika co najmniej 50 % wsparcia na działania restrukturyzacyjne stanowiło podstawę zastosowania korekty ekstrapolowanej w wysokości 11 % wydatków przeznaczonych na wsparcie dla gospodarstw niskotowarowych.

W ocenie Rzeczpospolitej Polskiej wymóg przeznaczenia przez rolnika co najmniej 50 % wsparcia na działania restrukturyzacyjne nie wynika z prawa Unii. Żaden z przepisów prawa unijnego, określających szczegółowo warunki przyznania wsparcia dla gospodarstw niskotowarowych, nie przewiduje warunku przeznaczenia co najmniej 50 % pomocy na działania restrukturyzacyjne. Warunku takiego nie przewiduje art. 33b rozporządzenia nr 1257/1999. Wymóg taki nie został również ustanowiony przez Komisję w rozporządzeniu nr 141/2004 (3) określającym przepisy wykonawcze dotyczące szczególnych środków wspierających rozwój obszarów wiejskich, przewidzianych w rozdziale IXa rozporządzenia nr 1257/1999.

Polskie władze nie uchybiły zatem obowiązkom kontroli w odniesieniu do opisanych powyżej warunków uzyskania wsparcia w ramach działania „Wspieranie gospodarstw niskotowarowych”. Tym samym bezpodstawne było nałożenie korekty finansowej w oparciu o takie uchybienie. W konsekwencji niezasadne było oddalenie przez Sąd skargi o stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej 2013/214/UE w części, w jakiej decyzja ta nakłada korektę ekstrapolowaną w wysokości 11 % wydatków zgłoszonych przez Rzeczpospolitą Polską z tytułu wspierania gospodarstw niskotowarowych.

(1)  Dz. Urz. L 123, s. 11.

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1257/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) oraz zmieniające i uchylające niektóre rozporządzenia (Dz. Urz. L 160, s 80; Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 25, str. 391).

(3)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 141/2004 z dnia 28 stycznia 2004 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/1999 w odniesieniu do przejściowych środków wsparcia rozwoju obszarów wiejskich mających zastosowanie do Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji (Dz. Urz. L 24, s. 25; Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 42, str. 243).