21.3.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 106/35

Προσφυγή της 31ης Ιουλίου 2015 — Voigt κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-618/15)

(2016/C 106/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Udo Voigt (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: P. Richter, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την άρνηση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την παραχώρηση των χώρων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τη συνέντευξη τύπου του προσφεύγοντος που είχε προγραμματισθεί να λάβει χώρα στις 16 Ιουνίου 2015·

—	να ακυρώσει την απαγόρευση εισόδου που επέβαλε στους Ρώσους συμμετέχοντες στη συνέντευξη στις 16 Ιουνίου 2015 ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, ο προσφεύγων προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως.

Πρώτος λόγος ακυρώσεως: Παράβαση των Συνθηκών

—	Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι η απαγόρευση της χρήσεως των χώρων που είχε ζητήσει καθώς και η επιβολή απαγορεύσεως εισόδου στους Ρώσους συμμετέχοντες συνιστούν παράβαση των Συνθηκών και των κανόνων δικαίου σχετικά με την εφαρμογή τους.

—

Ο προσφεύγων έχει, σύμφωνα με τους κανόνες του Προεδρείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τις συνεδριάσεις των πολιτικών ομάδων της 4ης Ιουλίου 2005, αξίωση να τεθούν στη διάθεσή του οι αιτούμενοι χώροι. Δεν συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι αρνήσεως, διότι κατά τον επίμαχο χρόνο οι χώροι δεν ήταν κατειλημμένοι και η σχεδιαζόμενη συνέντευξη τύπου δεν θα αποτελούσε κίνδυνο για τη ασφάλεια ούτε για την ικανότητα λειτουργίας του Κοινοβουλίου. Με τον τρόπο αυτό εθίγη το δικαίωμα του προσφεύγοντος να ενημερώσει σχετικά με το κοινοβουλευτικό έργο του.

—	Η επιβληθείσα στους Ρώσους επισκέπτες απαγόρευση εισόδου αντίκειται στην απαγόρευση διακρίσεων λόγω εθνοτικής καταγωγής και ιθαγενείας (άρθρο 21, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης).

Δεύτερος λόγος ακυρώσεως: Κατάχρηση εξουσίας

—	Ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι οι ενέργειες του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι προδήλως παντελώς αυθαίρετες και εκ διαμέτρου αντίθετες προς την απαγόρευση διακρίσεων που προβλέπει το πρωτογενές δίκαιο.