1.6.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 178/20

Skarga wniesiona w dniu 29 marca 2015 r. – Rumunia/Komisja Europejska

(Sprawa T-145/15)

(2015/C 178/20)

Język postępowania: rumuński

Strony

Strona skarżąca: Rumunia (przedstawiciele: R. Radu, V. Angelescu, R. Mangu, D. Bulancea, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie częściowej nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/103 z dnia 16 stycznia 2015 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW);

—	obciążenie pozwanej kosztami.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący nieprawidłowego wykorzystania uprawnienia Komisji Europejskiej do wyłączenia kwot z finansowania Unii Europejskiej.

—

Przez zastosowanie korekt finansowych ustanowionych w decyzji wykonawczej (UE) 2015/103, Komisja skorzystała ze swego uprawnienia w niewłaściwy sposób, naruszając art. 52 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008, a także wytyczne Komisji dotyczące stosowania korekt finansowych, które zostały określone w dokumencie Komisji nr VI/5330/97 z dnia 23 grudnia 1997 r. zatytułowanym „Wytyczne dotyczące obliczania skutków finansowych podczas przygotowania decyzji o rozliczeniu rachunków Sekcji Gwarancji EFOGR”.

—

Komisja zobowiązana była do ustalenia korekt opartych na wskazaniu kwot nienależnie wypłaconych przez Rumunię, a nie do stosowania stawek ryczałtowych, ze względu na to, że z jednej strony charakter sytuacji nie zmuszał do tego, i że z drugiej strony Rumunia udostępniła Komisji informacje konieczne do obliczenia korekt. W niniejszej sprawie nie można uznać, że niezbędny był nieproporcjonalny wysiłek Komisji w celu obliczenia korekt opartych na rzeczywistej utracie funduszy.

Zarzut drugi dotyczący niewystarczającego i niewłaściwego uzasadnienia zaskarżonej decyzji.

—

Decyzja wykonawcza (UE) 2015/103 nie została uzasadniona w wystarczający i właściwy sposób, ze względu na to, że przy jej wydaniu Komisja nie wyjaśniła wystarczająco powodów, dla których postanowiła ona zastosować stawki ryczałtowe w odniesieniu do nieprawidłowości wykrytych podczas przeprowadzonej kontroli oraz nie uzasadniła we właściwy sposób, dlaczego powoływane przez Rumunię argumenty dotyczące możliwości zastosowania obliczonej korekty nie mogą zostać przyjęte i uwzględnione przy ustalaniu ostatecznej korekty.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności.

—

Zaskarżona decyzja jest sprzeczna z zasadą proporcjonalności ze względu na to, że zastosowanie stawek ryczałtowych do korekty w wysokości odpowiednio 10 % w odniesieniu do wydatków z roku składania wniosków 2009 i 5 % w odniesieniu do roku składania wniosków 2010 miało za skutek zawyżone oszacowanie utraty funduszy unijnych w następstwie nieprawidłowości wykrytych podczas przeprowadzonej kontroli, omawiane stopy nie uwzględniają ani charakteru i wagi naruszenia, ani ich skutków finansowych dla budżetu Unii.