|
11.1.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 7/11 |
Skarga wniesiona w dniu 30 października 2015 r. – Komisja Europejska/Republika Malty
(Sprawa C-557/15)
(2016/C 007/18)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Hermes, K. Mifsud-Bonnici, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Republika Malty
Żądania strony skarżącej
|
— |
Stwierdzenie, że przyjmując uregulowanie w sprawie odstępstwa, które zezwala na chwytanie siedmiu gatunków dzikich zięb (zięba zwyczajna Fringilla coelebs, makolągwa Carduelis cannabina, szczygieł Carduelis carduelis, dzwoniec Carduelis chloris, grubodziób zwyczajny Coccothraustes coccothraustes, kulczyk zwyczajny Serinus serinus i czyżyk Carduelis spinus), Republika Malty uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na podstawie art. 5 lit. a) i e) oraz art. 8 ust. 1 wraz z załącznikiem IV pkt a), w związku z art. 9 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (1); |
|
— |
obciążenie Republiki Malty kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Malta wprowadziła uregulowanie w sprawie odstępstwa zezwalające na chwytanie siedmiu gatunków dzikich zięb w 2014, zgodnie z którym to uregulowaniem zezwoliła na okresy chwytania w 2014 r. i w 2015 r.
Dyrektywa 2009/147 zobowiązuje państwa członkowskie do zakazania chwytania i przetrzymywania dzikich ptaków niewymienionych w załączniku II, takich jak zięby, o których tu mowa, oraz do chwytania dzikich ptaków za pomocą nieselektywnych środków takich jak sidła i sieci. Wszelkie odstępstwa od tych zakazów podlegają ścisłym warunkom określonym w art. 9 dyrektywy.
Komisja uważa, że maltańskie uregulowanie w sprawie odstępstwa zezwalające na chwytanie siedmiu gatunków zięb jest niezgodne z art. 5 lit. a) i e) oraz art. 8 ust. 1 w związku z załącznikiem IV pkt a) dyrektywy.
Komisja stoi na stanowisku, że Malta nie udowodniła, iż warunki odstępstwa określone w art. 9 ust. 1 dyrektywy są spełnione. Po pierwsze, Malta nie wykazała braku innego zadowalającego rozwiązania, jak wymaga zdanie wprowadzające do art. 9 ust. 1 dyrektywy. Po drugie, maltańskie uregulowanie w sprawie odstępstwa nie zawiera uzasadnienia w odniesieniu do rzekomego braku innego zadowalającego rozwiązania. Po trzecie, Malta nie wykazała, że zezwolona działalność stanowi „legalne wykorzystywanie” w rozumieniu art. 9 ust. 1 lit. c) dyrektywy. Po czwarte, Malta nie wykazała zgodności spornego uregulowania z wymogiem określonym w art. 9 ust. 1 lit. c) dyrektywy, w myśl którego to wymogu odstępstwo może dotyczyć tylko „mał[ej] ilośc[i]” ptaków. Po piąte, Malta nie udowodniła, że zezwolenie zostaje udzielone „przy zachowaniu ściśle nadzorowanych warunków”, jak wymaga art. 9 ust. 1 lit. c) dyrektywy.