12.5.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 142/43

—

Stwierdzenie dopuszczalności skargi;

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1238/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe oraz stanowiącego o ostatecznym poborze cła tymczasowego nałożonego na przywóz modułów fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i głównych komponentów (tj. ogniw) pochodzących lub wysyłanych z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. L 325, s. 1) w zakresie mającym zastosowanie do skarżących;

—

obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, iż instytucje naruszyły art. 5 ust. 10 i art. 5 ust. 11 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 (1), ponieważ nałożyły środki antydumpingowe na moduły fotowoltaiczne z krzemu krystalicznego i główne komponenty wysyłane z Chińskiej Republiki Ludowej, podczas gdy zawiadomienie o wszczęciu postępowania wspominało jedynie o modułach fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i głównych komponentach pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej.

2.

Zarzut drugi dotyczący tego, iż instytucje naruszyły art. 1 i 17 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009, ponieważ nałożyły środki antydumpingowe na moduły fotowoltaiczne z krzemu krystalicznego i główne komponenty nieobjęte dochodzeniem antydumpingowym.

3.

Zarzut trzeci dotyczący tego, iż instytucje naruszyły art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009, ponieważ zastosowały metodologię nierynkową w celu obliczenia marginesu dumpingu dla produktów z państw posiadających gospodarkę rynkową.

4.

Zarzut czwarty dotyczący tego, iż instytucje naruszyły art. 1 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009, ponieważ przeprowadziły jedno dochodzenie dla dwóch różnych produktów (a mianowicie modułów fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i ogniw).

5.

Zarzut piąty dotyczący tego, iż instytucje naruszyły art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009, ponieważ dokonały ustalenia statusu gospodarki rynkowej skarżących ponad trzy miesiące po rozpoczęciu dochodzenia i po otrzymaniu wszystkich informacji koniecznych do obliczenia marginesów dumpingu.

6.

Zarzut szósty dotyczący tego, iż instytucje naruszyły art. 3 i art. 9 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009, ponieważ nie zakwalifikowały oddzielnie szkody poniesionej przez przemysł Unii spowodowanej zarówno przez przywóz po cenach dumpingowych jak też inne znane czynniki i w konsekwencji nałożyły stawkę celną przewyższającą stawkę, jaka była konieczna w celu usunięcia szkody dla przemysłu Unii spowodowanej przez przywóz po cenach dumpingowych.

7.

Zarzut siódmy dotyczący tego, iż instytucje naruszyły art. 20 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009, ponieważ nie przekazały najważniejszych ustaleń dokonanych w toku postępowania i faktów, na podstawie których zamierzały wprowadzić ostateczne środki antydumpingowe.