—

να ακυρώσει την απόφαση 2014/699/ΕΕ του Συμβουλίου της 24ης Ιουνίου 2014, κατά το μέτρο που αφορά την τροποποίηση του άρθρου 12 της Συμβάσεως για τις διεθνείς σιδηροδρομικές μεταφορές (σύμβαση COTIF) (COTIF-Κυρίως σύμβαση) και των προσαρτημάτων B (Ενιαίοι νομικοί κανόνες σχετικά με το συμβόλαιο διεθνούς σιδηροδρομικής μεταφοράς εμπορευμάτων — CIM), Δ (Ενιαίοι νομικοί κανόνες σχετικά με τα συμβόλαια χρήσης οχημάτων στη διεθνή σιδηροδρομική κυκλοφορία — CUV) και E (Ενιαίοι νομικοί κανόνες σχετικά με το συμβόλαιο χρήσης της υποδομής στη διεθνή σιδηροδρομική κυκλοφορία — CUI) (άρθρο 1 της αποφάσεως, σε συνδυασμό με τα σημεία 4 [κατά το μέτρο που αφορά το άρθρο 12 της COTIF-Κυρίως σύμβαση], 5, 7 και 12 του Θέματος 3 του παραρτήματος), και

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα.

1.

Η Γερμανική Κυβέρνηση φρονεί ότι το άρθρο 91 και το άρθρο 218, παράγραφος 9, ΣΛΕΕ δεν παρέχουν στην Ένωση αρμοδιότητα να καθορίσει κοινή θέση όσον αφορά όλες τις διατάξεις που αποτέλεσαν αντικείμενο διαβουλεύσεως και αποφάσεως στο πλαίσιο της 25ης συνόδου της αναθεωρητικής επιτροπής της OTIF. Επομένως, η θέσπιση της αποφάσεως από το Συμβούλιο συνιστά παραβίαση της αρχής της κατανομής των εξουσιών, όπως αυτή κατοχυρώνεται με το άρθρο 5, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, ΣΕΕ.

2.

Η Γερμανική Κυβέρνηση προβάλλει ακόμη ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένη, διότι δεν προκύπτει με σαφήνεια από αυτή γιατί η Ένωση έχει αρμοδιότητα να καθορίσει κοινή θέση ως προς όλες τις διατάξεις που αποτέλεσαν αντικείμενο διαβουλεύσεων και αποφάσεων κατά την 25η σύνοδο της αναθεωρητικής επιτροπής της OTIF.

3.

Επιπλέον, κατά τη Γερμανική Κυβέρνηση, το Συμβούλιο παραβίασε την αρχή της ειλικρινούς συνεργασίας, σε συνδυασμό με την αρχή της αποτελεσματικής ένδικης προστασίας, θεσπίζοντας την προσβαλλόμενη πράξη μια μόνον ημέρα πριν την έναρξη της 25ης συνόδου της αναθεωρητικής επιτροπής της OTIF. Η Γερμανική Κυβέρνηση φρονεί ότι το Συμβούλιο στέρησε έτσι από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κάθε δυνατότητα να προσφύγει εγκαίρως στο Δικαστήριο προκειμένου να ζητήσει (προσωρινή) ένδικη προστασία έναντι της προσβαλλομένης αποφάσεως.