52010PC0073

[pic] | KOMISJA EUROPEJSKA |

Bruksela, dnia 3.3.2010

KOM(2010) 73 wersja ostateczna

Wniosek

Porozumienie międzyinstytucjonalne

między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją o współpracy w sprawach budżetowych

SPIS TREŚCI

Porozumienie międzyinstytucjonalne między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją o współpracy w sprawach budżetowych 3

CZĘŚĆ I – Ramy finansowe oraz Instrumenty szczególne 5

A. Przepisy dotyczące ram finansowych 5

B. Przepisy dotyczące instrumentów szczególnych, nieujętych w ramach finansowych 5

B.1. Rezerwa na pomoc nadzwyczajną 5

B.2. Fundusz Solidarności Unii Europejskiej 6

B.3. Instrument Elastyczności 6

B.4. Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji 7

CZĘŚĆ II – Poprawa współpracy międzyinstytucjonalnej w trakcie procedury budżetowej 8

A. Procedura współpracy międzyinstytucjonalnej 8

B. Włączenie przepisów finansowych do aktów ustawodawczych 8

C. Wydatki dotyczące porozumień w sprawie połowów 9

D. Finansowanie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB) 9

CZĘŚĆ III – Należyte zarządzanie finansami UE 12

A. Programowanie finansowe 12

B. Agencje i szkoły europejskie 13

C. Nowe instrumenty finansowe 13

ZAŁĄCZNIK – Współpraca międzyinstytucjonalna w sektorze budżetowym 15

Część A. Harmonogram procedury budżetowej 15

Część B. Priorytety w ramach procedury budżetowej 15

Część C. Uchwalenie projektu budżetu i aktualizacja preliminarza 15

Część D. Procedura budżetowa przed procedurą pojednawczą 16

Część E. Procedura pojednawcza 16

Część F. Budżety korygujące 18

Wniosek

Porozumienie międzyinstytucjonalne

między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją o współpracy w sprawach budżetowych

PARLAMENT EUROPEJSKI, RADA UNII EUROPEJSKIEJ I KOMISJA EUROPEJSKA,

zwane dalej „instytucjami”,

UZGADNIAJą, CO NASTęPUJE

1. Celem niniejszego porozumienia, przyjętego zgodnie z art. 295 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanego dalej „TFUE”), jest poprawa funkcjonowania corocznej procedury budżetowej oraz współpracy między instytucjami w kwestiach budżetowych.

2. Porozumienie jest wiążące dla wszystkich instytucji przez cały okres obowiązywania.

3. Niniejsze porozumienie nie zmienia uprawnień budżetowych instytucji, określonych w traktatach, w rozporządzeniu określającym wieloletnie ramy finansowe[1] (dalej zwanym „rozporządzeniem w sprawie WRF”) oraz w rozporządzeniu finansowym[2].

W przypadku odesłania do niniejszego punktu Rada stanowić będzie większością kwalifikowaną, a Parlament Europejski – większością głosów swoich członków i trzech piątych oddanych głosów.

4. Wszelkie zmiany w niniejszym porozumieniu wymagają zgody wszystkich instytucji.

5. Niniejsze porozumienie składa się z trzech części:

6. Część I zawiera przepisy uzupełniające dotyczące wieloletnich ram finansowych, a także przepis dotyczący szczególnych instrumentów nieujętych w ramach finansowych.

7. Część II dotyczy współpracy międzyinstytucjonalnej podczas procedury budżetowej.

8. Część III zawiera przepisy dotyczące należytego zarządzania finansami UE.

9. Niniejsze porozumienie wchodzi w życie w tym samym dniu co rozporządzenie w sprawie WRF i zastępuje porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami[3].

CZĘŚĆ I – RAMY FINANSOWE oraz INSTRUMENTY SZCZEGÓLNE

A. Przepisy dotyczące ram finansowych

10. INFORMACJE DOTYCZąCE OPERACJI NIEUJęTYCH W BUDżECIE OGÓLNYM UNII EUROPEJSKIEJ ORAZ SPODZIEWANE ZMIANY W POSZCZEGÓLNYCH KATEGORIACH ZASOBÓW WłASNYCH UNII, PODANE ORIENTACYJNIE, ZOSTAJą UJęTE W OSOBNYCH TABELACH. INFORMACJE TE BęDą COROCZNIE AKTUALIZOWANE I UWZGLęDNIANE W DOKUMENTACH DOłąCZANYCH DO PROJEKTU BUDżETU.

11. Z wyjątkiem poddziału 1b ram finansowych: „Spójność na rzecz wzrostu i zatrudnienia”, na potrzeby należytego zarządzania finansami instytucje zapewnią, na ile to możliwe, w czasie trwania procedury budżetowej oraz w czasie uchwalania budżetu, pozostawienie dostatecznych marginesów poniżej pułapów dla poszczególnych działów.

Aktualizacja prognoz dotyczących środków na płatności po 2013 r.

12. W 2010 r. Komisja dokona aktualizacji prognoz dotyczących środków na płatności po 2013 r. W aktualizacji tej uwzględni rzeczywiste wykonanie środków budżetowych na zobowiązania oraz środków budżetowych na płatności, jak również prognozy dotyczące wykonania. Weźmie również pod uwagę zasady zdefiniowane w celu zapewnienia uporządkowanego kształtowania się środków na płatności względem środków na zobowiązania oraz prognoz przyrostu dochodu narodowego brutto (DNB) Unii Europejskiej.

B. Przepisy dotyczące instrumentów szczególnych, nieujętych w ramach finansowych

B.1. REZERWA NA POMOC NADZWYCZAJNą

13. Rezerwa na pomoc nadzwyczajną ma umożliwić szybkie reagowanie na określone potrzeby państw trzecich w zakresie pomocy, wynikające ze zdarzeń, których nie można było przewidzieć w momencie ustalania budżetu, przede wszystkim na operacje humanitarne, lecz również na cywilne zarządzanie kryzysowe lub na ochronę ludności, jeżeli wymagają tego okoliczności. Roczna kwota tej rezerwy została ustalona w cenach z 2004 r. na 221 mln EUR na okres obowiązywania ram finansowych.

Rezerwa ta figuruje w budżecie ogólnym Unii Europejskiej jako rezerwa.

Gdy Komisja uzna, że konieczne jest uruchomienie rezerwy, przedstawi obydwu organom władzy budżetowej wniosek o przesunięcie środków z rezerwy do odpowiednich pozycji budżetu.

Każdy wniosek Komisji o przesunięcie środków z rezerwy musi być jednak poprzedzony zbadaniem możliwości realokacji środków.

W przypadku braku porozumienia uruchomiona zostanie procedura rozmów trójstronnych.

Przesunięcia dokonywane będą zgodnie z art. 26 rozporządzenia finansowego.

B.2. Fundusz Solidarności Unii Europejskiej

14. Fundusz Solidarności Unii Europejskiej ma umożliwiać szybką pomoc finansową w razie poważnych klęsk żywiołowych na terytorium państwa członkowskiego lub kraju kandydującego, zgodnie z definicją zawartą w odpowiednim akcie podstawowym. Pułap rocznej kwoty dostępnej w ramach funduszu wynosi 1 mld EUR (w cenach bieżących). W dniu 1 października każdego roku co najmniej jedna czwarta rocznej kwoty będzie dostępna na pokrycie potrzeb, które mogą powstać do końca roku. Część rocznej kwoty, która nie została zapisana w budżecie, nie może zostać przeniesiona na kolejne lata.

W wyjątkowych przypadkach i jeżeli pozostające środki finansowe dostępne w ramach funduszu w roku wystąpienia klęski, zgodnie z definicją zawartą w odpowiednim akcie podstawowym, nie są wystarczające do pokrycia kwoty pomocy uważanej za niezbędną przez władzę budżetową, Komisja może zaproponować, aby różnica została sfinansowana w ramach kwoty przeznaczonej na rok następny. Roczna kwota środków dostępnych w ramach funduszu, zapisywana co roku w budżecie, nie może w żadnym wypadku przekroczyć 1 mld EUR.

W momencie spełnienia warunków uruchomienia funduszu określonych w odpowiednim akcie podstawowym Komisja złoży wniosek o wykorzystanie funduszu. Jeżeli będą istnieć możliwości realokacji środków w ramach działu wymagającego dodatkowych wydatków, Komisja – za pomocą odpowiedniego instrumentu budżetowego – uwzględni to przy sporządzaniu koniecznego wniosku zgodnie z rozporządzeniem finansowym. Decyzja o wykorzystaniu funduszu podejmowana będzie wspólnie przez obydwa organy władzy budżetowej zgodnie z pkt 3.

W przypadku braku porozumienia uruchomiona zostanie procedura rozmów trójstronnych.

B.3. Instrument Elastyczności

15. Instrument Elastyczności o rocznym pułapie w wysokości 200 mln EUR (w cenach bieżących) ma umożliwić finansowanie w określonym roku budżetowym i do wskazanej wysokości jasno określonych wydatków, których nie można było pokryć w ramach pułapów dostępnych w ramach innych działów.

Część rocznej kwoty, która nie zostanie wykorzystana, może zostać przeniesiona nie dalej niż na rok n+2. W przypadku uruchomienia Instrumentu Elastyczności w pierwszej kolejności wykorzystane zostaną kwoty przeniesione z poprzednich lat według porządku chronologicznego. Ta część rocznej kwoty z roku n, która nie zostanie wykorzystana w roku n+2, wygasa.

Komisja przedstawi wniosek dotyczący uruchomienia Instrumentu Elastyczności po zbadaniu wszelkich możliwości realokacji środków w ramach działu wymagającego dodatkowych wydatków.

We wniosku określone zostaną potrzeby wymagające sfinansowania oraz wymagana kwota. Może on zostać przedstawiony na dowolny rok budżetowy podczas trwania procedury budżetowej.

Decyzja o wykorzystaniu Funduszu Elastyczności zostanie podjęta wspólnie przez obydwa organy władzy budżetowej zgodnie z pkt 3.

Porozumienie w tej sprawie zawierane będzie w ramach corocznej procedury budżetowej.

B.4. Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji

16. Celem Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji jest zapewnianie dodatkowego wsparcia pracownikom ponoszącym konsekwencje znacznych zmian strukturalnych w światowym handlu oraz udzielanie im pomocy w powrocie na rynek pracy.

Z funduszu można wyasygnować maksymalnie 500 mln EUR rocznie (w cenach bieżących), którą to kwotę można uzyskać z marginesów dostępnych w ramach ogólnego pułapu wydatków na poprzedni rok lub z anulowanych środków na zobowiązania z poprzednich dwóch lat, z wyłączeniem anulowanych środków na zobowiązania powiązanych z działem 1b ram finansowych.

Środki te zostaną zapisane w budżecie ogólnym Unii Europejskiej jako rezerwa w ramach zwykłej procedury budżetowej, gdy Komisja określi dostateczne marginesy lub kwoty anulowanych zobowiązań zgodnie z akapitem drugim.

W momencie spełnienia warunków uruchomienia funduszu określonych w odpowiednim akcie podstawowym Komisja złoży wniosek w sprawie jego wykorzystania. Decyzja o wykorzystaniu funduszu podjęta zostanie wspólnie przez obydwa organy władzy budżetowej zgodnie z pkt 3.

Wraz z wnioskiem dotyczącym decyzji w sprawie wykorzystania funduszu Komisja przedstawi obydwu organom władzy budżetowej wniosek dotyczący przesunięcia środków do odpowiednich pozycji w budżecie. W przypadku braku porozumienia uruchomiona zostanie procedura rozmów trójstronnych.

Przesunięcia środków związane z funduszem będą dokonywane zgodnie z art. 24 ust. 4 rozporządzenia finansowego.

CZĘŚĆ II – POPRAWA WSPÓŁPRACY MIĘDZYINSTYTUCJONALNEJ W TRAKCIE PROCEDURY BUDŻETOWEJ

A. Procedura współpracy międzyinstytucjonalnej

17. SZCZEGÓłY WSPÓłPRACY MIęDZYINSTYTUCJONALNEJ W SPRAWACH BUDżETOWYCH PRZEDSTAWIONO W ZAłąCZNIKU.

B. Włączenie przepisów finansowych do aktów ustawodawczych

18. KAżDY AKT USTAWODAWCZY DOTYCZąCY PROGRAMU WIELOLETNIEGO PRZYJMOWANY ZGODNIE ZE ZWYKłą PROCEDURą PRAWODAWCZą BęDZIE ZAWIERAł PRZEPIS, KTÓRYM ORGAN PRAWODAWCZY OKREśLI kopertę finansową dostępną w ramach programu.

Kwota ta stanowić będzie główny punkt odniesienia dla władzy budżetowej podczas corocznej procedury budżetowej.

Przy sporządzaniu projektu budżetu władza budżetowa i Komisja zobowiązują się, że przez cały okres trwania danego programu nie dopuszczą do odstępstwa od ustalonej kwoty o więcej niż 5%, chyba że pojawią się nowe, obiektywne, długoterminowe okoliczności, dla których podane zostanie wyraźne i ściśle określone uzasadnienie z uwzględnieniem wyników uzyskanych przy realizacji programu, w szczególności na podstawie dokonanych ocen. Ewentualne zwiększenie wynikające z tego rodzaju zmian nie może wykraczać poza pułap wyznaczony dla odnośnego działu, bez uszczerbku dla wykorzystania instrumentów przewidzianych w rozporządzeniu w sprawie WRF oraz w niniejszym porozumieniu.

Niniejszy punkt nie ma zastosowania do środków na programy spójności przyjęte zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, na które państwa członkowskie wstępnie przydzieliły środki i dla których ustalono kopertę finansową na cały okres obowiązywania programu.

19. Akty ustawodawcze dotyczące wieloletnich programów niepodlegających zwykłej procedurze prawodawczej nie będą zawierać „kwot uznanych za konieczne”.

W przypadku gdy Rada pragnęłaby uwzględnić odniesienie finansowe, zostanie ono uznane za wskazujące wolę organu prawodawczego i nie wpłynie na uprawnienia władzy budżetowej określone w TFUE. Przepis ten zostanie wymieniony we wszystkich aktach ustawodawczych zawierających takie odniesienie finansowe.

Jeżeli dana kwota była przedmiotem porozumienia osiągniętego w drodze procedury pojednawczej przewidzianej we wspólnej deklaracji Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji z dnia 4 marca 1975 r.[4], będzie ona uznana za kwotę odniesienia w rozumieniu pkt 15 niniejszego porozumienia.

C. Wydatki dotyczące porozumień w sprawie połowów

20. WYDATKI NA POROZUMIENIA W SPRAWIE POłOWÓW BęDą PODLEGAłY NASTęPUJąCYM ZASADOM SZCZEGÓłOWYM:

Komisja zobowiązuje się regularnie informować Parlament Europejski o przygotowaniach i prowadzeniu negocjacji, z uwzględnieniem skutków dla budżetu.

Instytucje zobowiązują się podjąć wszelkie starania w trakcie procesu prawodawczego odnoszącego się do porozumień w sprawie połowów, aby wszelkie procedury były realizowane jak najszybciej.

Kwoty przewidziane w budżecie na nowe porozumienia lub przedłużenie porozumień, które wchodzą w życie po dniu 1 stycznia odnośnego roku budżetowego, są zapisywane w rezerwie.

Jeżeli środki odnoszące się do porozumień w sprawie połowów (łącznie z rezerwą) okażą się niewystarczające, Komisja dostarczy władzy budżetowej informacje konieczne do wymiany poglądów w formie rozmów trójstronnych, ewentualnie w uproszczonej formie, na temat przyczyn danej sytuacji oraz środków, które mogłyby zostać przyjęte w ramach ustalonych procedur. W razie konieczności Komisja zaproponuje odpowiednie środki.

Co kwartał Komisja będzie przedstawiać władzy budżetowej szczegółowe informacje na temat realizacji obowiązujących porozumień oraz prognozę finansową na pozostałą cześć roku.

D. FINANSOWANIE WSPÓLNEJ POLITYKI ZAGRANICZNEJ I BEZPIECZEńSTWA (WPZIB)

21. W ZAKRESIE WYDATKÓW NA WPZIB PONOSZONYCH Z BUDżETU OGÓLNEGO UNII EUROPEJSKIEJ ZGODNIE Z ART. 41 TRAKTATU O UNII EUROPEJSKIEJ INSTYTUCJE BęDą DążYć, W RAMACH KOMITETU POJEDNAWCZEGO I NA PODSTAWIE PROJEKTU BUDżETU PRZYGOTOWANEGO PRZEZ KOMISJę, DO OSIąGNIęCIA W KAżDYM ROKU POROZUMIENIA W SPRAWIE KWOTY WYDATKÓW OPERACYJNYCH PONOSZONYCH Z BUDżETU UNII EUROPEJSKIEJ ORAZ CO DO PODZIAłU TEJ KWOTY POMIęDZY ARTYKUłY ROZDZIAłU BUDżETU DOTYCZąCEGO WPZIB ZAPROPONOWANE W CZWARTYM AKAPICIE NINIEJSZEGO PUNKTU. W RAZIE BRAKU POROZUMIENIA PRZYJMUJE SIę, żE PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA WPROWADZą DO BUDżETU KWOTę ZAWARTą W POPRZEDNIM BUDżECIE LUB KWOTę ZAPROPONOWANą W PROJEKCIE BUDżETU, W ZALEżNOśCI OD TEGO, KTÓRA Z NICH BęDZIE NIżSZA.

Łączna kwota wydatków operacyjnych w ramach WPZiB zostanie rozdzielona pomiędzy artykuły rozdziału budżetu dotyczącego WPZiB zgodnie z propozycją zawartą w czwartym akapicie niniejszego punktu. Każdy artykuł będzie obejmował instrumenty już przyjęte, instrumenty przewidywane, lecz jeszcze nie przyjęte, oraz wszystkie przyszłe, tzn. nieprzewidziane instrumenty, które zostaną przyjęte przez Radę w trakcie odnośnego roku budżetowego.

Ponieważ na podstawie rozporządzenia finansowego Komisja posiada uprawnienia do samodzielnego dokonywania przesunięć środków pomiędzy artykułami w ramach rozdziału budżetu dotyczącego WPZiB, zapewniona zostanie elastyczność uważana za niezbędną do szybkiej realizacji działań w ramach WPZiB. W przypadku gdy kwota zapisana w rozdziale budżetu dotyczącym WPZiB okazałyby się w ciągu roku budżetowego niewystarczająca do pokrycia koniecznych wydatków, Parlament Europejski i Rada, działając na wniosek Komisji, przystąpią pilnie do poszukiwania rozwiązania, biorąc pod uwagę art. 2 rozporządzenia w sprawie WRF oraz pkt 10 niniejszego porozumienia.

W rozdziale budżetu dotyczącym WPZiB artykuły, w ramach których mają być uwzględniane działania w zakresie WPZiB, mogą mieć następujące nazwy:

- działania w ramach zarządzania kryzysowego, zapobieganie konfliktom, ich rozwiązywanie i działania stabilizacyjne, monitorowanie i wdrażanie procesów pokojowych i procesów związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa,

- nierozprzestrzenianie broni i rozbrojenie,

- środki nadzwyczajne,

- środki przygotowawcze i środki następcze,

- specjalni przedstawiciele Unii Europejskiej.

Kwota przeznaczona na środki zapisane w artykule, o którym mowa w tiret trzecim, nie może przekroczyć 20 % łącznej kwoty w rozdziale budżetu dotyczącym WPZiB.

22. Każdego roku Wysoki Przedstawiciel Unii ds. Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa konsultuje się z Parlamentem Europejskim w sprawie dokumentu perspektywicznego, który zostanie przekazany do dnia 15 czerwca danego roku i będzie określał główne aspekty i podstawowe opcje w zakresie WPZiB, łącznie ze skutkami finansowymi dla budżetu ogólnego Unii Europejskiej oraz oceną środków wprowadzonych w roku n-1. Ponadto Wysoki Przedstawiciel Unii ds. Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa będzie na bieżąco informował Parlament Europejski poprzez wspólne spotkania konsultacyjne organizowane co najmniej pięć razy w roku w ramach regularnego dialogu politycznego dotyczącego WPZiB, uzgadniane najpóźniej w trakcie obrad komitetu pojednawczego. Udział w takich spotkaniach biorą:

23. Parlament Europejski: prezydia dwóch przedmiotowo właściwych komisji;

24. Rada: przewodniczący Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa.

Komisja zostanie zaproszona do udziału w tych spotkaniach.

W każdym przypadku gdy Rada przyjmie decyzję w dziedzinie WPZiB pociągającą za sobą wydatki, Wysoki Przedstawiciel Unii ds. Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa niezwłocznie i w każdym przypadku w nieprzekraczalnym terminie pięciu dni roboczych od przyjęcia ostatecznej decyzji prześle do Parlamentu Europejskiego szacunki dotyczące przewidywanych kosztów („ocena skutków finansowych”), w szczególności odnoszących się do harmonogramu, wykorzystania personelu, pomieszczeń i innej infrastruktury, środków transportu, potrzeb szkoleniowych i ustaleń dotyczących bezpieczeństwa.

Raz na kwartał Komisja poinformuje władzę budżetową o realizacji działań w zakresie WPZiB oraz przedstawi prognozy finansowe dotyczące pozostałej części roku.

CZĘŚĆ III – NALEŻYTE ZARZĄDZANIE FINANSAMI UE

A. Programowanie finansowe

25. KOMISJA BęDZIE PRZEDKłADAć PEłNE PROGRAMOWANIE FINANSOWE DLA DZIAłÓW 1A, 2 (DLA śRODOWISKA NATURALNEGO I RYBOłÓWSTWA), 3A, 3B I 4 RAM FINANSOWYCH DWA RAZY DO ROKU: PIERWSZY RAZ W MAJU/CZERWCU (WRAZ Z DOKUMENTAMI ZAłąCZONYMI DO PROJEKTU BUDżETU), A NASTęPNIE W GRUDNIU/STYCZNIU (PO PRZYJęCIU BUDżETU). DOKUMENT TEN, UPORZąDKOWANY WEDłUG DZIAłÓW, OBSZARÓW POLITYKI I POZYCJI W BUDżECIE, POWINIEN OKREśLAć:

a) obowiązujące prawodawstwo z rozróżnieniem na programy wieloletnie i działania roczne:

- w przypadku programów wieloletnich Komisja powinna określić procedurę, w ramach której zostały one przyjęte (zwykła i specjalna procedura ustawodawcza), okres ich obowiązywania, kwoty odniesienia, udział przypisany do wydatków administracyjnych;

- w przypadku działań rocznych (projektów pilotażowych, działań przygotowawczych, agencji) oraz działań finansowanych w ramach prerogatyw Komisji powinna ona dostarczyć szacunki wieloletnie, a w przypadku projektów pilotażowych i działań przygotowawczych marginesy założone w ramach zatwierdzonych pułapów przewidzianych w art. 32 zasad wykonawczych do rozporządzenia finansowego[5];

b) wnioski ustawodawcze będące w trakcie procedury ustawodawczej : bieżące wnioski Komisji, do których odwołują się pozycja w budżecie (na niższym poziomie), rozdział i obszar polityki. Należy stworzyć mechanizm pozwalający na aktualizację tabel każdorazowo wraz z przyjęciem nowego wniosku w celu umożliwienia oceny skutków finansowych.

Komisja powinna rozważyć sposoby powiązania programowania finansowego z jej programowaniem prawodawczym, aby zapewnić bardziej precyzyjne i wiarygodne prognozy. W przypadku każdego wniosku ustawodawczego Komisja winna wskazać, czy jest on włączony do programu na okres od maja do grudnia. Władza budżetowa powinna być informowana w szczególności o:

a) wszystkich nowych przyjętych aktach ustawodawczych, które jednak nie są ujęte w dokumencie na okres od maja do grudnia (wraz z odnośnymi kwotami);

b) wszystkich aktach ustawodawczych będących w trakcie procedury ustawodawczej, które jednak nie są ujęte w dokumencie na okres od maja do grudnia (wraz z odnośnymi kwotami);

c) prawodawstwie przewidzianym w rocznym programie prac prawodawczych Komisji ze wskazaniem działań mogących mieć skutki finansowe (tak/nie).

W razie potrzeby Komisja powinna określić niezbędne zmiany w programie, jakie pociągną za sobą nowe wnioski ustawodawcze.

B. Agencje i szkoły europejskie

26. PRZY SPORZąDZANIU WNIOSKU DOTYCZąCEGO UTWORZENIA JAKIEJKOLWIEK NOWEJ AGENCJI KOMISJA OCENI SKUTKI BUDżETOWE DLA ODPOWIEDNICH DZIAłÓW WYDATKÓW. NA PODSTAWIE TYCH INFORMACJI I BEZ USZCZERBKU DLA PROCEDUR PRAWODAWCZYCH OBOWIąZUJąCYCH W PRZYPADKU TWORZENIA AGENCJI OBYDWA ORGANY WłADZY BUDżETOWEJ ZOBOWIąZUJą SIę W RAMACH WSPÓłPRACY BUDżETOWEJ OSIąGNąć NA CZAS POROZUMIENIE W SPRAWIE FINANSOWANIA AGENCJI.

Podobną procedurę należy zastosować w przypadku planów utworzenia nowej szkoły europejskiej.

Należy zastosować następującą procedurę:

- po pierwsze, Komisja będzie systematycznie przedstawiać podczas pierwszej rundy rozmów trójstronnych po przyjęciu jej wniosku wszelkie wnioski dotyczące utworzenia nowej agencji oraz prezentować ocenę skutków finansowych regulacji dołączaną do aktu prawnego postulującego utworzenie danej agencji, a także obrazować konsekwencje jej utworzenia w pozostałym okresie programowania finansowego;

- po drugie, uwzględniając postęp dokonany w procesie prawodawczym, oraz pod warunkiem że każdy organ władzy budżetowej jest w stanie zająć stanowisko w sprawie finansowych skutków wniosku przed przyjęciem danego aktu prawnego, utworzenie nowej agencji zostanie włączone do porządku obrad następnej rundy rozmów trójstronnych (w pilnych przypadkach w formie uproszczonej) z myślą o osiągnięciu porozumienia dotyczącego finansowania;

- po trzecie, porozumienie osiągnięte podczas rozmów trójstronnych będzie potwierdzane we wspólnym oświadczeniu z zastrzeżeniem zatwierdzenia przez każdy z organów władzy budżetowej zgodnie z ich odpowiednimi regulaminami wewnętrznymi.

C. Nowe instrumenty finansowe

27. INSTYTUCJE ZGADZAJą SIę, żE WPROWADZENIE MECHANIZMÓW WSPÓłFINANSOWANIA JEST NIEZBęDNE W CELU WZMOCNIENIA EFEKTU DźWIGNI, JAKI WYWOłUJE URUCHOMIENIE śRODKÓW Z BUDżETU UNII EUROPEJSKIEJ, STANOWIąC ZACHęTę DO FINANSOWANIA.

Instytucje zgadzają się wspierać rozwój odpowiednich wieloletnich instrumentów finansowych, stanowiących zachętę do inwestowania dla podmiotów publicznych i prywatnych.

Przedstawiając projekt budżetu, Komisja złoży władzy budżetowej sprawozdanie na temat działań sfinansowanych przez Europejski Bank Inwestycyjny, Europejski Fundusz Inwestycyjny i Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju w celu wsparcia inwestycji w zakresie badań i rozwoju, sieci transeuropejskich oraz małych i średnich przedsiębiorstw.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady W imieniu Komisji

Przewodniczący Przewodniczący Członek Komisji […] […] […]

ZAŁĄCZNIK – WSPÓŁPRACA MIĘDZYINSTYTUCJONALNA W SEKTORZE BUDŻETOWYM

Część A. Harmonogram procedury budżetowej

28. W realizacji poszczególnych etapów procedury budżetowej instytucje przestrzegają harmonogramu określonego w pkt 2, 3, 8, 9, 11, 12 i 14. Przed rozpoczęciem procedury budżetowej instytucje mogą w razie potrzeby i z odpowiednim wyprzedzeniem wspólnie uzgodnić ewentualne niezbędne zmiany harmonogramu.

Część B. Priorytety w ramach procedury budżetowej

29. Z odpowiednim wyprzedzeniem przed przyjęciem projektu budżetu przez Komisję, najpóźniej w kwietniu, zwoływane są rozmowy trójstronne w celu omówienia ewentualnych priorytetów w ramach budżetu na kolejny rok budżetowy.

Część C. Uchwalenie projektu budżetu i aktualizacja preliminarza

30. Komisja przyjmie projekt budżetu w ostatnim tygodniu kwietnia lub najpóźniej w pierwszym tygodniu maja.

31. Komisja przedstawi każdego roku projekt budżetu ukazujący rzeczywiste potrzeby Unii Europejskiej w zakresie finansowania.

Będzie on uwzględniał:

a) przedstawione przez państwa członkowskie prognozy dotyczące funduszy strukturalnych,

b) możliwość wykorzystania przydziału środków, przy dążeniu do zachowania ścisłej zależności między środkami na zobowiązania i środkami na płatności,

c) możliwości realizowania polityki w nowych obszarach poprzez projekty pilotażowe, nowe działania przygotowawcze lub kontynuację dobiegających końca działań wieloletnich, po uprzednim ocenieniu możliwości przyjęcia aktu podstawowego w rozumieniu art. 49 rozporządzenia finansowego (definicja aktu podstawowego, uwarunkowanie wykonania przyjęciem aktu podstawowego oraz wyjątki),

d) konieczność zagwarantowania, że wszelkie zmiany wydatków w odniesieniu do poprzedniego roku będą zgodne z ograniczeniami wynikającymi z dyscypliny budżetowej.

32. Instytucje będą unikać, na ile to możliwe, wprowadzania do budżetu pozycji obejmujących nieznaczne kwoty wydatków operacyjnych.

33. Obydwa organy władzy budżetowej zobowiązują się również mieć na względzie ocenę możliwości wykonania budżetu zawartą w projektach sporządzanych przez Komisję oraz w związku z wykonaniem aktualnego budżetu.

34. W interesie należytego zarządzania finansami i ze względu na skutki istotnych zmian nomenklatury budżetowej w ramach tytułów i rozdziałów dotyczących obowiązków departamentów Komisji w zakresie sprawozdań z zarządzania obydwa organy władzy budżetowej zobowiązują się omawiać wszelkie istotne zmiany z Komisją podczas procedury pojednawczej.

35. Do czasu zwołania komitetu pojednawczego Komisja może w razie potrzeby wprowadzić poprawki do projektu budżetu zgodnie z art. 314 ust. 2 TFUE, w tym w formie listu w sprawie poprawek aktualizującego preliminarz wydatków na rolnictwo. Komisja bezzwłocznie przedłoży informacje dotyczące aktualizacji projektu budżetu do rozpatrzenia obydwu organom władzy budżetowej. Ponadto przedstawi władzy budżetowej wszelkie stosowne uzasadnienia, jakie będą wymagane.

Część D. Procedura budżetowa przed procedurą pojednawczą

36. Rozmowy trójstronne zostaną zwołane z odpowiednim wyprzedzeniem przed czytaniem w Radzie, tak aby umożliwić instytucjom wymianę poglądów na temat projektu budżetu.

37. Aby Komisja mogła w odpowiednim czasie ocenić możliwość wykonania poprawek przewidzianych przez władzę budżetową, dotyczących utworzenia nowych działań przygotowawczych/projektów pilotażowych lub przedłużenia istniejących, obydwa organy władzy budżetowej poinformują Komisję do połowy czerwca o swoich zamiarach w tym względzie, tak aby pierwsze rozmowy mogły się odbyć już podczas rozmów trójstronnych.

38. Rada kończy czytanie najpóźniej do końca lipca.

39. Głosowanie na zakończenie czytania w Komisji Budżetowej Parlamentu Europejskiego (COBU) odbywa się do końca września lub najpóźniej na początku października, zaś głosowanie na zakończenie czytania na posiedzeniu plenarnym Parlamentu Europejskiego ma miejsce w połowie października.

Część E. Procedura pojednawcza

40. W przypadku przyjęcia poprawek przez Parlament Europejski jego przewodniczący, po uzyskaniu zgody przewodniczącego Rady oraz z należytym uwzględnieniem postanowień TFUE, zwołuje komitet pojednawczy. Decyzja o zwołaniu komitetu pojednawczego jest podpisywana i przekazywana w dniu, w którym na sesji plenarnej odbywa się głosowanie nad budżetem.

41. Instytucje podejmują ścisłą współpracę w celu zakończenia prac komitetu pojednawczego w ciągu 21 dni, tj. do połowy listopada.

42. W ramach przygotowań do uzgodnienia wspólnego projektu przez komitet pojednawczy instytucje bezzwłocznie przekazują sobie niezbędne dokumenty.

43. Możliwe jest zorganizowanie technicznego posiedzenia przygotowawczego przed głosowaniem Parlamentu Europejskiego, w celu określenia sposobu organizacji prac.

44. Komitet pojednawczy obraduje pod wspólnym przewodnictwem przedstawicieli Parlamentu Europejskiego i Rady. Posiedzeniom komitetu przewodniczą współprzewodniczący instytucji będących gospodarzami posiedzenia. Każda instytucja wyznaczy zgodnie ze swym regulaminem reprezentujących ją uczestników każdego posiedzenia oraz określi mandat negocjacyjny.

45. Zgodnie z art. 314 ust. 5 akapit drugi TFUE Komisja uczestniczy w pracach komitetu pojednawczego i podejmuje wszelkie niezbędne inicjatywy na rzecz zbliżenia stanowisk Parlamentu Europejskiego i Rady.

46. Daty posiedzeń i porządki obrad komitetu pojednawczego są ustalane wspólnie przez współprzewodniczących w celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania komitetu pojednawczego podczas całej procedury pojednawczej. Komisja ma możliwość wyrażenia opinii w sprawie planowanych dat posiedzeń.

47. Rozmowy trójstronne odbywają się na rożnych szczeblach przez cały czas trwania procedury pojednawczej, w celu rozstrzygnięcia nierozwiązanych kwestii i przygotowania porozumienia w ramach komitetu pojednawczego.

48. Posiedzenia komitetu pojednawczego i rozmowy trójstronne odbywają się na zmianę w pomieszczeniach Parlamentu Europejskiego i Rady, tak aby zapewnić równy podział zasobów, w tym w zakresie tłumaczenia konferencyjnego.

49. Sekretariat Parlamentu Europejskiego oraz Sekretariat Generalny Rady, we współpracy z Dyrekcją Generalną ds. Budżetu Komisji, pełnią funkcję sekretariatu komitetu pojednawczego, na podstawie wyraźnego i uprzedniego podziału zadań między tymi trzema instytucjami.

50. Komitet pojednawczy dysponuje projektem budżetu opracowanym przez Komisję, stanowiskiem Rady i poprawkami zaproponowanymi przez Parlament Europejski. Ponadto Komisja przedstawi swoją opinię na temat wykonalności stanowiska Rady i poprawek Parlamentu Europejskiego oraz w miarę możliwości swoją notę informacyjną na temat wykonania budżetu.

51. Porozumienie w sprawie wspólnego projektu zostanie osiągnięte na posiedzeniu komitetu pojednawczego lub na dalszym etapie w formie wymiany listów między współprzewodniczącymi. Kopie listów są przekazywane do wiadomości Komisji.

52. Obydwa organy władzy budżetowej podejmą wszelkie niezbędne działania, aby zapewnić przestrzeganie wyników procedury pojednawczej na wszystkich etapach procedury budżetowej zgodnie z postanowieniami TFUE.

53. Instytucje dołożą starań, aby zorganizować wspólną konferencję prasową, podczas której ogłoszą pomyślny wynik procedury pojednawczej. Dołożą także starań, aby wydawać wspólne komunikaty prasowe.

54. Po uzgodnieniu wspólnego projektu przez komitet pojednawczy Parlament Europejski i Rada podejmą starania, aby jak najszybciej zatwierdzić wynik prac komitetu pojednawczego w ramach określonych art. 314 ust. 6 TFUE zgodnie z regulaminami wewnętrznymi obydwu instytucji.

Część F. Budżety korygujące

Zasady ogólne

55. Mając na uwadze, że budżety korygujące są często skoncentrowane na konkretnych, a niekiedy pilnych kwestiach, instytucje uzgadniają następujące zasady, aby zapewnić odpowiednią współpracę międzyinstytucjonalną umożliwiającą płynne i sprawne przyjmowanie budżetów korygujących, o ile to możliwe, bez konieczności zwoływania w tym celu posiedzenia pojednawczego.

56. Na ile to możliwe, instytucje dołożą starań, aby ograniczyć liczbę budżetów korygujących.

Harmonogram

57. Komisja będzie z wyprzedzeniem informować obydwa organy władzy budżetowej o ewentualnych datach przyjęcia projektów budżetów korygujących, nie przesądzając jednak o ostatecznej dacie ich przyjęcia.

58. Każdy z organów władzy budżetowej dołoży starań, aby zgodnie ze swoim regulaminem wewnętrznym rozpatrzyć przedłożony przez Komisję projekt budżetu korygującego jak najszybciej po przyjęciu go przez Komisję.

59. W celu przyspieszenia procedury obydwa organy władzy budżetowej dopilnują, aby ich harmonogramy prac były w miarę możliwości skoordynowane, tak aby procedura mogła zostać przeprowadzona w sposób spójny i sprzyjający zbliżeniu stanowisk. Postarają się zatem jak najszybciej opracować orientacyjny harmonogram poszczególnych etapów kończących się ostatecznym przyjęciem budżetu korygującego.

Obydwa organy władzy budżetowej wezmą pod uwagę stosunkowo pilny charakter budżetu korygującego oraz konieczność zatwierdzenia go w należytym terminie, tak aby mógł on wejść w życie w roku, którego dotyczy.

Współpraca podczas czytania w obydwu organach władzy budżetowej

60. Instytucje będą ze sobą współpracować w dobrej wierze podczas całej procedury, aby umożliwić w najwyższym możliwym stopniu przyjęcie budżetów korygujących na wczesnym etapie procedury.

W odpowiednich przypadkach gdy istnieje ryzyko rozbieżności opinii, każdy z organów władzy budżetowej, przed zajęciem ostatecznego stanowiska w sprawie budżetu korygującego, bądź też Komisja może zaproponować zwołanie specjalnych rozmów trójstronnych w celu omówienia rozbieżności oraz osiągnięcia kompromisu.

61. Wszystkie projekty budżetów korygujących przedstawione przez Komisję, ale jeszcze nie zatwierdzone będą systematycznie wpisywane do porządku rozmów trójstronnych planowanych w toku corocznej procedury budżetowej. Komisja przedstawi projekty budżetów korygujących, zaś oba organy władzy budżetowej poinformują ją o swoim stanowisku, o ile to możliwe, przed datą rozmów trójstronnych.

62. Jeżeli w trakcie rozmów trójstronnych dojdzie do zawarcia kompromisu, każdy z organów władzy budżetowej zobowiąże się do uwzględnienia wyniku tych rozmów podczas debaty nad budżetem korygującym zgodnie z Traktatem i swoim regulaminem wewnętrznym.

Współpraca po czytaniu w obydwu organach władzy budżetowej

63. W przypadku gdy Parlament Europejski zatwierdza bez poprawek stanowisko Rady, budżet korygujący zostaje przyjęty.

64. Jeżeli Parlament Europejski przyjmie poprawki większością głosów swoich członków, zastosowanie ma art. 314 ust. 4 lit. c) TFUE. Przed posiedzeniem komitetu pojednawczego zwołane jednak zostaną rozmowy trójstronne.

65. Jeżeli w trakcie rozmów trójstronnych osiągnięte zostanie porozumienie, a każdy z organów władzy budżetowej zatwierdzi wyniki tych rozmów, procedura pojednawcza zostanie zakończona wymianą listów bez posiedzenia komitetu pojednawczego.

66. Jeżeli w trakcie rozmów trójstronnych nie dojdzie do zawarcia porozumienia, odbywa się posiedzenie komitetu pojednawczego, który organizuje swoją pracę stosownie do sytuacji w celu zakończenia procesu podejmowania decyzji, o ile to możliwe, przed upływem terminu dwudziestu jeden dni, określonego w art. 314 ust. 6 TFUE. Prace komitetu pojednawczego mogą zakończyć się wymianą listów.

[1] Dz.U. L z […] r., s. .

[2] Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich, Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.

[3] Dz.U. C 139 z 14.5.2006, s. 1.

[4] Dz.U. C 89 z 22.4.1975, s.1.

[5] Rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich, Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 1.