Gewijzigd voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad betreffende de arbeidsvoorwaarden van uitzendkrachten (door de Commissie ingediend overeenkomstig artikel 250, lid 2, van het EG-Verdrag)

TOELICHTING

1. INLEIDING

Op 20 maart 2002 heeft de Commissie een voorstel goedgekeurd voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad betreffende de arbeidsvoorwaarden van uitzendkrachten [1]. Dit voorstel is op 21 maart 2002 aan het Europees Parlement en de Raad toegezonden.

[1] COM(2002)149, in PB C...van..., blz.

Op 19 september 2002 heeft het Economisch en Sociaal Comité advies over het voorstel van de Commissie uitgebracht [2].

[2] PB C van , blz.

Het Europees Parlement heeft op 21 november 2002 zijn advies in eerste lezing uitgebracht [3].

[3] PB C van , blz.

2. AMENDEMENTEN

A - Door de Commissie overgenomen amendementen van het Europees Parlement:

Het gewijzigd voorstel bevat twee soorten amendementen. Om te beginnen die waarin omwille van de duidelijkheid of nauwkeurigheid artikelen opnieuw worden geformuleerd of nieuwe bepalingen worden toegevoegd. Ten tweede die waarbij de inhoud en de strekking van de tekst gewijzigd worden door de opname of schrapping van belangrijke bepalingen van de tekst.

De Commissie kan geheel of ten dele instemmen met alle hiernavolgende amendementen, die blijken bij te dragen tot een verbetering van haar voorstel, zonder afbreuk te doen aan de doelstellingen en de politieke haalbaarheid ervan:

-amendement 1 (wijziging van de titel van de richtlijn): zie titel van het voorstel;

-amendement 4 (nieuwe formulering van overweging 4): zie overweging 4;

-amendement 6 (verduidelijking van de wijze waarop dit voorstel aansluit bij Richtlijn 1999/70 van 28 juni 1999 inzake arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd): zie overweging 7;

-amendement 15 (aankondiging van de voorgestelde wijzigingen op artikel 5, lid 1): zie overweging 15;

-amendement 20 (aankondiging van de voorgestelde wijzigingen op artikel 4): zie overweging 19;

-amendement 22 (verduidelijkt de verklaring hoe de richtlijn te rijmen valt met het subsidiariteitsbeginsel): zie overweging 22;

-amendement 23 (nieuwe formulering van de werkingssfeer om het driehoekskarakter van uitzendwerk beter uit de verf te laten komen): zie artikel 1, lid 1;

-amendement 26 (uitbreiding van artikel 2): zie artikel 2;

-amendement 27 (opneming van de definitie van uitzendkracht): zie artikel 3, lid 1, onder b);

-amendement 28 (schrapping van de definitie van vergelijkbare werknemer): schrapping van deze definitie in artikel 3;

-amendement 29 (verduidelijking van de definitie van opdracht): zie artikel 3, lid 1, onder c);

-amendement 30 (opneming van de definitie van uitzendbureau): zie artikel 3, lid 1, onder d);

-amendement 31 (opneming van de definitie van inlenende onderneming): zie artikel 3, lid 1, onder e);

-amendement 32 (verduidelijkingen in de definitie van essentiële arbeidsvoorwaarden): zie artikel 3, lid 1, onder f), en artikel 5, lid 1, tweede alinea;

-amendement 85 (precisering dat de definitie van het begrip bezoldiging onder de verantwoordelijkheid van de lidstaten valt): zie artikel 3, lid 2;

-amendement 33 (verduidelijkingen ten aanzien van de groep arbeidskrachten die niet van de werkingssfeer van de richtlijn kan worden uitgesloten): zie artikel 3, lid 2;

-amendement 34 (uitbreiding van de op de lidstaten rustende verplichting tot heroverweging van de beperkingen en verbodsbepalingen die slechts voor bepaalde categorieën werknemers of takken van bedrijvigheid gelden, tot alle beperkingen of verbodsbepalingen; uitbreiding van de rechtvaardigingen tot de beperkingen/verbodsbepalingen): zie artikel 4, leden 1 en 2;

-amendement 35 (toevoeging die moet verduidelijken dat geldende regelingen voor de registratie van en het toezicht op uitzendkrachten geen beperkingen of verbodsbepalingen in de zin van het vorige amendement zijn): zie artikel 4, lid 3;

-amendement 36 (toevoeging van een bepaling die verduidelijkt dat uitzendkrachten niet mogen worden ingehuurd om een staking te breken): zie overweging 20;

-amendement 87 (aanvaarding van het gedeelte waarin het niet-discriminatiebeginsel opnieuw wordt geformuleerd): zie artikel 5, lid 1, eerste alinea;

-amendement 86 (gedeelte betreffende de beperking van de afwijking tot de bezoldiging en raadpleging van de sociale partners): zie artikel 5, lid 2;

-amendement 92 (aanvaarding van het gedeelte dat betrekking heeft op de voorafgaande raadpleging van de sociale partners en op de mogelijkheid tot handhaving van bestaande collectieve overeenkomsten): zie artikel 5, lid 3;

-amendement 71 (aanvaarding van het gedeelte waarin de mogelijkheid tot afwijking beperkt wordt tot de bezoldiging): zie artikel 5, lid 4;

-amendement 43 (schrapping van artikel 5, lid 5): schrapping van de bepalingen in artikel 5, lid 5, vorige versie;

-amendement 44 (verduidelijking dat de tenuitvoerlegging van artikel 5 via een akkoord tussen de sociale partners dient te gescheiden overeenkomstig de nationale praktijk): zie artikel 5, lid 5;

-amendement 46 (toevoeging ter verduidelijking van de wijze van kennisgeving van vacatures): zie artikel 6, lid 1;

-amendement 47 (verduidelijkingen met betrekking tot de bepalingen die het sluiten van arbeidsovereenkomsten verbieden): zie artikel 6, lid 2;

-amendement 48 (verduidelijkingen met betrekking tot het verbod op honoraria): zie artikel 6, lid 3;

-amendement 49 (verduidelijking van het begrip sociale dienstverlening): zie artikel 6, lid 4;

-amendement 51 (toevoeging om er rekening mee te houden dat de vertegenwoordiging van werknemers ook door collectieve overeenkomsten geregeld kan zijn): zie artikel 7;

-amendement 52 (de werknemers krijgen de mogelijkheid om bij niet-naleving van de richtlijn te kiezen tussen directe actie of optreden via hun vertegenwoordigers): zie artikel 10.

B - Door de Commissie verworpen amendementen van het Europees Parlement:

Daarentegen kan de Commissie de andere door het Parlement voorgestelde amendementen in dit stadium niet aanvaarden. Sommige daarvan leveren volgens haar geen toegevoegde waarde op of zijn uit strikt juridisch oogpunt niet ontvankelijk. Andere zouden volgens de Commissie het evenwicht van de oorspronkelijke tekst kunnen verbreken.

2002/0072 (COD)

Gewijzigd voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad betreffende uitzendwerk

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, en met name op artikel 137, lid 2,

Gezien het voorstel van de Commissie [4],

[4] PB C van , blz.

Gezien het advies van het Economisch en Sociaal Comité [5],

[5] PB C van , blz.

Gezien het advies van het Comité van de Regio's [6],

[6] PB C van , blz.

Volgens de procedure van artikel 251 van het Verdrag [7],

[7] PB C van , blz.

Overwegende hetgeen volgt:

(1) De voorliggende akte eerbiedigt de grondrechten en leeft de beginselen na die met name worden erkend door het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie; deze akte heeft met name tot doel de volledige naleving te waarborgen van artikel 31 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, dat bepaalt dat iedere werknemer recht heeft op gezonde, veilige en waardige arbeidsomstandigheden en op een beperking van de maximumarbeidsuur en op dagelijkse en wekelijkse rusttijden, alsmede op een jaarlijkse vakantie met behoud van loon.

(2) Bovendien bepaalt punt 7 van het Gemeenschapshandvest van de sociale grondrechten van de werkenden onder meer dat de verwezenlijking van de interne markt moet leiden tot een verbetering van de levensstandaard en de arbeidsvoorwaarden van de werkenden in de Europese Gemeenschap. Dit proces wordt verwezenlijkt door onderlinge opwaartse aanpassing van die voorwaarden, betreffende met name de andere arbeidsvormen dan arbeid voor onbepaalde duur, zoals arbeid voor een bepaalde duur, deeltijdarbeid, uitzendarbeid en seizoenarbeid.

(3) De conclusies van de Europese Raad van Lissabon van 23 en 24 maart 2000 stelden een nieuwe strategische doelstelling voor de Europese Unie vast, met name "de meest concurrerende en dynamische kenniseconomie van de wereld te worden die in staat is tot duurzame economische groei met meer en betere banen en een hechtere sociale samenhang".

(4) Overeenkomstig de Europese sociale agenda, die op basis van de mededeling van de Commissie is goedgekeurd door de Europese Raad van Nice op 7, 8 en 9 december 2000, de conclusies van de Europese Raad van Stockholm van 23 en 24 maart 2001, alsmede het besluit van de Raad van 19 januari 2001 betreffende de richtsnoeren voor het werkgelegenheidsbeleid voor 2001, dient voor een goede en soepele arbeidsorganisatie te worden gezorgd , onder meer door middel van nieuwe vormen van gereglementeerde flexibiliteit, die de betrokken werknemers de nodige zekerheid en een beter beroepsstatuut bieden, en die hun streven en de behoeften van de ondernemingen met elkaar in overeenstemming brengen.

(5) Op 27 september 1995 heeft de Commissie de sociale partners geraadpleegd over de mogelijke strekking van een communautair optreden met betrekking tot de flexibiliteit van de arbeidstijd en de zekerheid voor de werknemers.

(6) Na deze raadpleging achtte de Commissie een communautair optreden wenselijk. Ze raadpleegde de sociale partners op 9 april 1996 bijgevolg opnieuw over de inhoud van het geplande voorstel.

(7) In de preambule van de raamovereenkomst van 18 maart 1999 inzake arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd gaven de ondertekenende partijen hun voornemen te kennen de behoefte aan een soortgelijke overeenkomst inzake uitzendarbeid te bestuderen en uitzendkrachten niet te behandelen in de richtlijn inzake arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd.

(8) De algemene bedrijfstakoverkoepelende organisaties, met name de Unie van Industrie- en Werkgeversfederaties van Europa (UNICE), het Europees Centrum van gemeenschapsbedrijven (CEEP) en het Europees Verbond van Vakverenigingen (EVV), hebben de Commissie in een gezamenlijke brief in kennis gesteld van hun wens het in artikel 138, lid 4, van het EG-Verdrag bedoelde proces in te leiden; in een gezamenlijke brief verzochten ze de Commissie om een extra termijn van drie maanden; de Commissie heeft dat verzoek ingewilligd en heeft de onderhandelingstermijn tot 15 maart 2001 verlengd.

(9) Op 21 mei 2001 zagen de sociale partners in dat hun onderhandelingen over uitzendwerk geen resultaat hadden opgeleverd.

(10) De rechtspositie van uitzendkrachten verschilt sterk binnen de Unie.

(11) Uitzendwerk moet beantwoorden aan de behoeften van de ondernemingen aan flexibiliteit en aan de behoeften van de werknemers om werk en privéleven te combineren. Het moet tevens bijdragen tot het scheppen van banen en tot de deelname aan en de inpassing op de arbeidsmarkt.

(12) Deze richtlijn heeft tot doel een beschermend kader voor uitzendkrachten te creëren, dat ook een gemeenschappelijk en flexibel kader is dat het optreden van ondernemingen die in de Europese Gemeenschap in de sector actief zijn, bevordert, door te vermijden administratieve, financiële en juridische beperkingen op te leggen die een belemmering zouden vormen voor de oprichting en de ontwikkeling van kleine en middelgrote bedrijven.

(13) Deze richtlijn wordt toegepast met inachtneming van het Verdrag, in het bijzonder inzake het vrij verrichten van diensten en de vrijheid van vestiging en onverminderd Richtlijn 96/71/EG van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 1996 [8] betreffende de terbeschikkingstelling van werknemers met het oog op het verrichten van diensten.

[8] PB L 18 van 21.1.1997, blz. 1.

(14) Richtlijn 91/383/EEG van 25 juni 1991 [9] ter aanvulling van de maatregelen ter bevordering van de verbetering van de veiligheid en de gezondheid op het werk van de werknemers met arbeidsbetrekkingen voor bepaalde tijd of uitzendarbeidbetrekkingen stelt de bepalingen vast die van toepassing zijn op uitzendkrachten op het gebied van gezondheid en veiligheid op het werk.

[9] PB L 206 van 29.7.1991, blz. 19.

(15) De essentiële arbeidsvoorwaarden die voor uitzendkrachten gelden, moeten ten minste dezelfde zijn als die welke voor deze werknemers zouden gelden als zij door de inlenende onderneming voor dezelfde functie in dienst zouden worden genomen .

(16) Voor werknemers die aan het uitzendbureau gebonden zijn door een overeenkomst voor onbepaalde tijd dient, gelet op de specifieke bescherming die de aard van hun arbeidsovereenkomst biedt, in de mogelijkheid te worden voorzien om af te wijken van de regels die in de inlenende onderneming gelden.

(17) Rekening houdend met de noodzaak om een bepaalde graad van flexibiliteit in de arbeidsverhouding te behouden, dient te worden voorzien dat de lidstaten het aan de sociale partners kunnen overlaten om de essentiële arbeidsvoorwaarden vast te stellen die zijn aangepast aan de specifieke eigenschappen van bepaalde soorten werk of van bepaalde economische sectoren.

(18) Er moet worden gezorgd voor een bepaalde flexibiliteit bij de toepassing van het niet-discriminatiebeginsel in geval van opdrachten ter uitvoering van een werk dat door zijn aard of duur de zes weken niet overschrijdt.

(19) De verbetering van de basisbescherming van de uitzendkrachten die voortvloeit uit de toepassing van deze richtlijn verantwoordt dat eventuele beperkingen van of een eventueel verbod op het inzetten van uitzendkrachten geregeld worden herbekeken en eventueel worden opgeheven indien ze niet meer gerechtvaardigd zijn. Ze kunnen uitsluitend worden gerechtvaardigd om redenen van algemeen belang, die met name verband houden met de bescherming van de werknemers, de eisen ten aanzien van de gezondheid en veiligheid op het werk en de noodzaak de goede werking van de arbeidsmarkt te garanderen, alsook misbruik te voorkomen.

(20) De bepalingen van deze richtlijn met betrekking tot de beperkingen van of een verbod op het inzetten van uitzendkrachten gelden onverminderd de nationale wetgeving of gebruiken die de vervanging van stakende werknemers door uitzendkrachten verbieden.

(21) De vertegenwoordiging van de rechten van de uitzendkrachten moet effectief zijn.

(22) Overeenkomstig het subsidiariteits- en het evenredigheidsbeginsel bedoeld in artikel 5 van het Verdrag kunnen de doelstellingen van het hierboven genoemde overwogen optreden niet voldoende door de lidstaten worden verwezenlijkt, aangezien het de bedoeling is op communautair niveau een geharmoniseerd beschermend kader voor uitzendkrachten te creëren; vanwege de omvang en de gevolgen van het overwogen optreden, kunnen deze doelstellingen beter op communautair niveau worden verwezenlijkt door de invoering van minimumvoorschriften die in de hele Europese Gemeenschap gelden teneinde voor de lidstaten een gemeenschappelijk kader te scheppen dat de integratie van de Europese arbeidsmarkten en grensoverschrijdende mobiliteit vergemakkelijkt, met name in de grensregio's; de voorliggende richtlijn gaat niet verder dan wat nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken,

HEBBEN DE VOLGENDE RICHTLIJN VASTGESTELD:

HOOFDSTUK I

ALGEMENE BEPALINGEN

Artikel 1

Toepassingsgebied

1. Deze richtlijn is van toepassing op werknemers met een arbeidsovereenkomst of arbeidsverhouding met een uitzendbureau die ter beschikking worden gesteld van inlenende ondernemingen om tijdelijk onder hun toezicht te werken.

2. Deze richtlijn is van toepassing op openbare of particuliere ondernemingen die een economische activiteit uitoefenen, al dan niet met winstoogmerk, en die uitzendbureaus of inlenende ondernemingen zijn .

3. Na raadpleging van de sociale partners kunnen de lidstaten bepalen dat deze richtlijn niet van toepassing is op de arbeidsovereenkomsten of arbeidsbetrekkingen die tot stand zijn gekomen in het kader van een specifiek openbaar of door de overheid ondersteund opleidings-, inpassings- of herscholingsprogramma.

Artikel 2

Doel

Deze richtlijn heeft tot doel:

1. de bescherming van uitzendkrachten te regelen en de kwaliteit van het uitzendwerk te verbeteren door de naleving van het niet-discriminatiebeginsel ten aanzien van de uitzendkrachten te verzekeren en de uitzendbureaus als werkgever te erkennen;

2. een geschikt kader te creëren voor de gebruikmaking van uitzendwerk teneinde bij te dragen tot schepping van werkgelegenheid en de goede werking van de arbeidsmarkt .

Artikel 3

Definities

1. In deze richtlijn wordt verstaan onder:

a) "werknemer": iedere persoon die in de lidstaat in kwestie krachtens de nationale arbeidswetgeving bescherming geniet als werknemer;

b) "uitzendkracht": een persoon met een arbeidsovereenkomst of arbeidsverhouding met een uitzendbureau teneinde ter beschikking te worden gesteld van een inlenende onderneming om daar onder toezicht van genoemde onderneming tijdelijk te werken;

c) "opdracht": de periode tijdens welke de uitzendkracht ter beschikking wordt gesteld van een inlenende onderneming om daar onder toezicht van genoemde onderneming tijdelijk te werken;

d) "uitzendbureau": iedere natuurlijke of rechtspersoon die, overeenkomstig het nationaal recht, arbeidscontracten of arbeidsbetrekkingen met uitzendkrachten aangaat teneinde deze ter beschikking te stellen van inlenende ondernemingen om daar tijdelijk onder toezicht van genoemde ondernemingen te werken;

e) "inlenende onderneming": iedere natuurlijke of rechtspersoon voor wie en onder wiens toezicht een uitzendkracht tijdelijk werkt;

f) "essentiële arbeidsvoorwaarden": de in wettelijke of bestuursrechtelijke bepalingen, collectieve arbeidsovereenkomsten en/of andere bepalingen van algemene strekking vastgelegde arbeidsvoorwaarden met betrekking tot:

i) de arbeidstijd, overuren, pauzes, rusttijden, nachtarbeid, betaalde vakantie, feestdagen;

ii) de bezoldiging;

2. Deze richtlijn doet geen afbreuk aan het nationaal recht wat de definitie van bezoldiging, arbeidsovereenkomst, arbeidsverhouding of werknemer betreft.

De lidstaten kunnen de werknemers of de arbeidsovereenkomsten of arbeidsverhoudingen niet uitsluiten van de werkingssfeer van deze richtlijn, enkel en alleen omdat het gaat om :deeltijdwerkers, werknemers met een contract voor bepaalde tijd of ;

personen met een arbeidscontract of arbeidsbetrekking met een uitzendbureau.Artikel 4

Het herbekijken van verbodsbepalingen of beperkingen

Zo niet, moeten de lidstaten ze opheffen.

1. Beperkingen van of een verbod op het inzetten van uitzendkrachten kunnen uitsluitend worden gerechtvaardigd om redenen van algemeen belang, die met name verband houden met de bescherming van de uitzendkrachten, de eisen ten aanzien van de gezondheid en veiligheid op het werk en de noodzaak de goede werking van de arbeidsmarkt te garanderen, alsook misbruik te voorkomen.

2. Na de sociale partners overeenkomstig de wetgeving, de collectieve overeenkomsten en de nationale praktijken te hebben geraadpleegd, heroverwegen de lidstaten bovengenoemde beperkingen of verbodsbepalingen om na te gaan of zij om de in lid 1 bedoelde redenen nog steeds gerechtvaardigd zijn. Zo niet, heffen de lidstaten ze op. De lidstaten delen het resultaat van dat onderzoek aan de Commissie mee.

3. De leden 1 en 2 gelden onverminderd de nationale voorschriften inzake de registratie, afgifte van vergunningen, certificatie, financiële waarborgen of het toezicht op uitzendbureaus.

HOOFDSTUK II

ARBEIDSVOORWAARDEN

Artikel 5

Het niet-discriminatiebeginsel

1. De essentiële arbeidsvoorwaarden van uitzendkrachten zijn, voor de duur van hun opdracht bij een inlenende onderneming, ten minste dezelfde als die welke voor hen zouden gelden als zij door genoemde onderneming voor dezelfde functie in dienst zouden worden genomen.

Bij de toepassing van de vorige alinea moeten de in de inlenende onderneming geldende regels betreffende:

i) de bescherming van zwangere en borstvoeding gevende vrouwen en van kinderen en jongeren, alsmede

ii) de gelijke behandeling van mannen en vrouwen en maatregelen ter bestrijding van discriminatie op grond van geslacht, ras of etnische afkomst, godsdienst of overtuiging, handicaps, leeftijd of seksuele geaardheid

in acht worden genomen, ongeacht of deze regels bij wettelijke of bestuursrechtelijke bepalingen, collectieve overeenkomsten en/of andere bepalingen van algemene strekking zijn vastgesteld.

2. Ten aanzien van de bezoldiging kunnen de lidstaten, na raadpleging van de sociale partners, bepalen dat van het in lid 1 vastgestelde beginsel kan worden afgeweken wanneer de uitzendkrachten die door een overeenkomst voor onbepaalde tijd aan het uitzendbureau zijn gebonden, ook worden vergoed tijdens de periode tussen de uitvoering van twee opdrachten.

3. De lidstaten kunnen, na raadpleging van de sociale partners op het passende niveau, hun de mogelijkheid bieden om collectieve overeenkomsten voort te zetten of te sluiten die afwijken van het in lid 1 vastgestelde beginsel, op voorwaarde dat de uitzendkrachten een passend beschermingsniveau wordt verzekerd.

4. Onverminderd de bepalingen van de leden 2 en 3 hierboven, kunnen de lidstaten, wat de bezoldiging betreft, bepalen dat lid 1 niet van toepassing is wanneer een uitzendkracht naar aanleiding van een opdracht of een reeks opdrachten in dezelfde inlenende onderneming een werk uitvoert dat door zijn duur of aard kan worden verwezenlijkt in een periode van ten hoogste zes weken.

De lidstaten nemen de nodige maatregelen om de onrechtmatige toepassing van dit lid te voorkomen.

.

5. De wijze van tenuitvoerlegging van de bepalingen van dit artikel wordt vastgesteld door de lidstaten, na raadpleging van de sociale partners. De lidstaten mogen het, overeenkomstig de nationale praktijk , ook aan de sociale partners op het geschikte niveau overlaten om de wijze van tenuitvoerlegging vast te stellen.

Artikel 6

Toegang tot vast en goed werk

1. De uitzendkrachten worden ingelicht over de vacatures in de inlenende onderneming met de bedoeling hen dezelfde kansen op een vaste baan te geven als de andere werknemers van die onderneming. Dergelijke informatie kan worden verstrekt door een algemene aankondiging op een geschikte plaats in de onderneming waarvoor en onder toezicht waarvan de uitzendkrachten tijdelijk werken.

2. De lidstaten nemen de nodige maatregelen opdat de bepalingen die het sluiten van een arbeidsovereenkomst of het totstandkomen van een arbeidsverhouding tussen de inlenende onderneming en de uitzendkracht verbieden of verhinderen na afloop van zijn uitzendopdracht, nietig zijn of nietig kunnen worden verklaard.

Dit lid laat regelingen volgens welke uitzendbureaus een redelijke vergoeding ontvangen voor aan de inlenende onderneming verleende diensten in verband met de terbeschikkingstelling, aanwerving en opleiding van uitzendkrachten onverlet.

3. De uitzendbureaus rekenen de werknemers geen honoraria aan, en zeker niet in ruil voor opdrachten in een inlenende onderneming of in het geval zij een arbeidscontract sluiten of een arbeidsbetrekking aangaan met de inlenende onderneming na hun uitzendopdracht bij de betrokken inlenende onderneming.

4. Uitzendkrachten hebben in de inlenende onderneming toegang tot de collectieve voorzieningen of diensten, met name kantines, kinderopvang- en transportfaciliteiten onder dezelfde voorwaarden als de werknemers die rechtstreeks door deze onderneming zijn aangesteld, tenzij objectieve redenen een andere behandeling rechtvaardigen.

5. De lidstaten nemen de nodige maatregelen of bevorderen de dialoog tussen de sociale partners overeenkomstig hun tradities en nationale praktijken, met als doel:

- de toegang van uitzendkrachten tot opleiding in de uitzendbureaus te verbeteren, ook tijdens de periodes tussen de opdrachten, teneinde de ontwikkeling van hun loopbaan en hun inzetbaarheid te verbeteren,

- de toegang van uitzendkrachten tot de opleidingsmogelijkheden voor de werknemers van de inlenende ondernemingen waar ze worden ingezet, te verbeteren.

Artikel 7

Vertegenwoordiging van de uitzendkrachten

In het uitzendbureau worden de uitzendkrachten, onder door de lidstaten vastgestelde voorwaarden, meegeteld voor de vaststelling van de drempel waarboven de werknemersvertegenwoordigende organisaties waarin het Gemeenschaps- en nationaal recht of collectieve overeenkomsten voorzien, moeten worden opgericht.

De lidstaten kunnen, onder de voorwaarden die zij vaststellen, bepalen dat deze werknemers in de inlenende onderneming worden meegeteld voor de berekening van de drempel waarboven de werknemersvertegenwoordigende organisaties waarin het Gemeenschaps- en nationaal recht of collectieve overeenkomsten voorzien, mogen worden opgericht, op dezelfde wijze als werknemers die rechtstreeks door de inlenende onderneming voor dezelfde duur zijn of zouden zijn aangesteld.

Artikel 8

Voorlichting van de werknemersvertegenwoordigers

Onverminderd de strengere en/of specifiekere nationale en communautaire bepalingen inzake voorlichting en raadpleging, moet de inlenende onderneming passende inlichtingen verschaffen over het inzetten van uitzendkrachten in de onderneming bij de verstrekking van informatie over de arbeidssituatie in de onderneming aan de werknemersvertegenwoordigende organisaties die overeenkomstig de communautaire en nationale wetgeving zijn ingesteld.

HOOFDSTUK III

SLOTBEPALINGEN

Artikel 9

Minimumvereisten

1. Deze richtlijn doet geen afbreuk aan het recht van de lidstaten om voor de werknemers gunstiger wettelijke of bestuursrechtelijke bepalingen toe te passen of in te voeren of om collectieve overeenkomsten of akkoorden tussen de sociale partners te bevorderen of mogelijk te maken die gunstiger zijn voor de werknemers.

2. De uitvoering van deze richtlijn mag geen rechtvaardiging vormen voor een verlaging van het algemene beschermingsniveau van de werknemers op de onder deze richtlijn vallende gebieden. Dit doet geen afbreuk aan de rechten van de lidstaten en/of de sociale partners om in het licht van de ontwikkelingen andersluidende wettelijke, bestuursrechtelijke en contractuele bepalingen aan te nemen dan die welke op het tijdstip van de goedkeuring van deze richtlijn van kracht zijn, mits de hand wordt gehouden aan de minimumeisen van deze richtlijn.

Artikel 10

Sancties

De lidstaten stellen het stelsel van sancties dat van toepassing is op overtredingen van de ter uitvoering van deze richtlijn vastgestelde nationale bepalingen vast en treffen alle maatregelen die nodig zijn om de tenuitvoerlegging van die sancties te verzekeren. De aldus vastgestelde sancties moeten doeltreffend, evenredig en afschrikkend zijn. De lidstaten stellen de Commissie uiterlijk op de in artikel 11 vermelde datum van deze bepalingen in kennis en delen haar alle latere wijzigingen zo spoedig mogelijk mee. Ze zien er in het bijzonder op toe dat de werknemers en hun vertegenwoordigers over gepaste procedures beschikken voor de uitvoering van de verplichtingen waarin deze richtlijn voorziet.

Artikel 11

Uitvoering

1. De lidstaten stellen de nodige wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen vast om uiterlijk op ... (twee jaar na de goedkeuring) aan deze richtlijn te voldoen, of dragen er zorg voor dat de sociale partners via overeenkomsten de nodige bepalingen in werking doen treden, waarbij de lidstaten alle nodige maatregelen dienen te treffen opdat de sociale partners te allen tijde voor de op grond van deze richtlijn vereiste resultaten kunnen instaan. Zij stellen de Commissie daarvan onverwijld in kennis.

2. Wanneer de lidstaten deze bepalingen aannemen, wordt daarin naar deze richtlijn verwezen of wordt hiernaar verwezen bij de officiële bekendmaking van de bepalingen. De regels voor deze verwijzing worden vastgesteld door de lidstaten.

Artikel 12

Heronderzoek door de Commissie

Uiterlijk op ... (vijf jaar na goedkeuring van deze richtlijn) onderwerpt de Commissie, in overleg met de lidstaten en de sociale partners op communautair niveau, de toepassing ervan aan een heronderzoek, teneinde de Raad zo nodig de vereiste wijzigingen voor te stellen.

Artikel 13

Inwerkingtreding

Deze richtlijn treedt in werking op de twintigste dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Gemeenschappen.

Artikel 14

Deze richtlijn is gericht tot de lidstaten.

Gedaan te Brussel, op

Voor het Europees Parlement Voor de Raad

De Voorzitter De Voorzitter