31973L0044

ΟΔΗΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 26ης Φεβρουαρίου 1973 περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των Κρατών μελών που αφορούν την ποσοτική ανάλυση τριμερών μιγμάτων των υφανσίμων ινών

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος, και ιδίως το άρθρο 100,

την πρόταση της Επιτροπής,

Εκτιμώντας:

ότι η οδηγία του Συμβουλίου της 26ης Ιουλίου 1971 περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των Κρατών μελών που αφορούν τις ονομασίες των υφανσίμων (1), καθορίζει διατάξεις σχετικά με την επισήμανση, που βασίζονται στη σύνθεση ως προς τις ίνες των υφανσίμων προϊόντων-

ότι, πρέπει, κατά τους επισήμους ελέγχους οι οποίοι γίνονται στα Κράτη μέλη, να χρησιμοποιούνται ίδιες μέθοδοι για τον προσδιορισμό της συνθέσεως ως προς τις ίνες των υφασμάτων, τόσο σε ότι αφορά την προεργασία του δείγματος, όσο και σε ότι αφορά την ποσοτική ανάλυση του προϊόντος-

ότι η προαναφερθείσα οδηγία προβλέπει στο άρθρο 13 ότι ειδικές οδηγίες θα διευκρινίσουν τις μεθόδους δειγματοληψίας και αναλύσεως- οι οποίες, πρέπει να εφαρμόζονται σε όλα τα Κράτη μέλη για τον προσδιορισμό της συνθέσεως ως προς τις ίνες των κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων- ότι με αυτούς τους όρους, το Συμβούλιο υιοθέτησε, με την οδηγία του της 17ης Ιουλίου 1972 περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των Κρατών μελών που αφορούν σε ορισμένες μεθόδους ποσοτικής αναλύσεως διμερών μιγμάτων υφανσίμων ινών (2), προδιαγραφές που αφορούν την προετοιμασία δειγμάτων δοκιμής και αναλύσεως, οι οποίες πρέπει να εφαρμόζονται στα τριμερή μίγματα υφανσίμων ινών-

ότι η παρούσα οδηγία έχει ως αντικείμενο να ορίσει τις προδιαγραφές που αφορούν την ποσοτική ανάλυση τριμερών μιγμάτων υφανσίμων ινών-

ότι οι ειδικές μέθοδοι που αφορούν την ανάλυση ορισμένων διμερών μιγμάτων περιγράφονται κατά λεπτομερή τρόπο στην οδηγία της 17ης Ιουλίου 1972- ότι η αποκτηθείσα εμπειρία δεν επιτρέπει να καταστεί από τώρα υποχρεωτική μία μόνο μέθοδος εργασίας- ότι πρέπει να προταθούν πολλές παραλλαγές για την εκλεκτική διάλυση των συστατικών-

ότι αρμόζει πάντως να καθορισθούν γενικοί κανόνες που ισχύουν για την ανάλυση όλων των τριμερών μιγμάτων- ότι αυτοί οι κανόνες έχουν ως αντικειμενικό σκοπό να ορίσουν τις διαφορετικές μεθόδους οι οποίες μπορούν να εφαρμοσθούν και τον τρόπο υπολογισμού, για κάθε παραλλαγή, του ποσοστού των συστατικών-

ότι οι τεχνικές προδιαγραφές πρέπει να προσαρμόζονται γρήγορα στην πρόοδο της τεχνικής- ότι συντρέχει για τούτο, λόγος να προβλεφθεί η εφαρμογή της διαδικασίας που ορίζεται στο άρθρο 6 της οδηγίας της 17ης Ιουλίου 1972,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

Άρθρο 1

Η παρούσα οδηγία αφορά την ποσοτική ανάλυση των τριμερών μιγμάτων υφανσίμων ινών σύμφωνα με τις μεθόδους διαχωρισμού δια χειρός ή διαχωρισμού με χημικό μέσο ή σύμφωνα και με τις δύο μεθόδους σε συνδυασμό.

Άρθρο 2

Σε ότι αφορά την προετοιμασία των δειγμάτων δοκιμής και των δοκιμίων εφαρμόζονται οι προδιαγραφές που αναφέρονται στο παράρτημα I της οδηγίας του Συμβουλίου της 17ης Ιουλίου 1972 περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των Κρατών μελών που αφορούν ορισμένες μεθόδους ποσοτικής αναλύσεως διμερών μιγμάτων υφανσίμων ινών.

Άρθρο 3

Τα Κράτη μέλη λαμβάνουν όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε οι προβλεπόμενες διατάξεις - τόσο στο παράρτημα I της παρούσης οδηγίας όσο και στο παράρτημα I της οδηγίας που προβλέπεται στο άρθρο 2 - να εφαρμόζονται κατά τους επισήμους ελέγχους για τον προσδιορισμό της συνθέσεως ενός υφανσίμου προϊόντος που αποτελείται από τριμερές μίγμα υφανσίμων ινών, που ετέθη στην αγορά σύμφωνα με την οδηγία του Συμβουλίου της 26ης Ιουλίου 1971 περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των Κρατών μελών που αφορούν τις ονομασίες των υφανσίμων.

Άρθρο 4

Το εργαστήριο που είναι επιφορτισμένο με τους ελέγχους των τριμερών μιγμάτων σημειώνει στην έκθεση δοκιμής αυτού όλα τα στοιχεία που αναφέρονται στο σημείο V του παραρτήματος I.

Άρθρο 5

Οι τροποποιήσεις οι οποίες είναι αναγκαίες για την προσαρμογή των προδιαγραφών των παραρτημάτων I, II και III στην τεχνική πρόοδο, θεσπίζονται σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 6 της οδηγίας της 17ης Ιουλίου 1972.

Άρθρο 6

1. Τα Κράτη μέλη θέτουν σε ισχύ τις αναγκαίες διατάξεις για να συμμορφωθούν με την παρούσα οδηγία εντός δεκαοκτώ μηνών από της κοινοποιήσεώς της και ενημερώνουν αμέσως περί αυτού την Επιτροπή.

2. Τα Κράτη μέλη γνωστοποιούν στην Επιτροπή το κείμενο των ουσιωδών διατάξεων εσωτερικού δικαίου που θεσπίζουν στον τομέα που διέπεται από την παρούσα οδηγία.

Άρθρο 7

Η παρούσα οδηγία απευθύνεται στα Κράτη μέλη.

Έγινε στις Βρυξέλλες, στις 21 Φεβρουαρίου 1973.

Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

E. GLINNE

(1) ΕΕ αριθ. Ν 185 της 16. 8. 1971, σ. 16.

(2) ΕΕ αριθ. Ν 173 της 31. 7. 1972, σ. 1.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ I

ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΤΡΙΜΕΡΩΝ ΜΙΓΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΥΦΑΝΣΙΜΩΝ ΙΝΩΝ ΓΕΝΙΚΑ Εισαγωγή:

Οι μέθοδοι ποσοτικής αναλύσεως μιγμάτων των υφανσίμων ινών βασίζονται σε δύο μεθόδους εργασίας: εκείνης του δια χειρός διαχωρισμού και εκείνης του χημικού διαχωρισμού των ινών.

Η εργασία του δια χειρός διαχωρισμού πρέπει να εκλέγεται κάθε φορά που αυτό είναι δυνατό, καθόσον γενικά δίνει αποτελέσματα πιο ακριβή από ότι η χημική μέθοδος. Εφαρμόζεται σε όλα τα υφάνσιμα προϊόντα στα οποία οι ίνες που το αποτελούν δεν σχηματίζουν ένα μίγμα ομοιογενές, όπως παραδείγματος χάρη στην περίπτωση των αποτελουμένων από πολλά στοιχεία όπου το καθένα αποτελείται από ένα μόνο είδος ίνας ή υφασμάτων στα οποία η ίνα που συνθέτει το στημόνι είναι διαφορετικής φύσεως από αυτή που αποτελεί το υφάδι ή τα πλεκτά τα αποτελούμενα από διαφόρων ειδών νήματα.

Η εργασία της ποσοτικής αναλύσεως των μιγμάτων υφανσίμων ινών βασίζεται γενικά επί της εκλεκτικής διαλυτότητος ενός εκάστου των συστατικών του μίγματος. Τέσσερις τρόποι αυτής της εργασίας είναι δυνατοί.

1. Χρησιμοποιούντες δύο διαφορετικά δοκίμια διαλύεται ένα συστατικό α) του πρώτου δοκιμίου και ένα άλλο συστατικό β), του δευτέρου δοκιμίου. Τα αδιάλυτα υπολείμματα κάθε δοκιμίου ζυγίζονται και η εκατοστιαία περιεκτικότης κάθε ενός των δύο διαλυτών συστατικών υπολογίζεται από τις απώλειες των αντιστοίχων μαζών. Η εκατοστιαία περιεκτικότης του τρίτου συστακικού γ) υπολογίζεται από τη διαφορά.

2. Χρησιμοποιούντες δύο διαφορετικά δοκίμια διαλύεται ένα συστατικό α) του πρώτου δοκιμίου και δύο συστατικά α) και β), του δευτέρου δοκιμίου. Το αδιάλυτο υπόλειμμα του πρώτου δοκιμίου ζυγίζεται και η εκατοστιαία περιεκτικότης του συστατικού α) υπολογίζεται από την απώλεια της μάζας. Το αδιάλυτο υπόλειμμα του δευτέρου δοκιμίου ζυγίζεται. Αντιστοιχεί στο συστατικό γ). Η εκατοστιαία περιεκτικότης του τρίτου συστατικού β) υπολογίζεται από τη διαφορά.

3. Χρησιμοποιούνται δύο διαφορετικά δοκίμια, διαλύοντας δύο συστατικά α) και β) του πρώτου δοκιμίου και δύο συστατικά β) και γ) του δευτέρου δοκιμίου.

Τα αδιάλυτα υπολείμματα αντιστοιχούν στα δύο συστατικά γ) και α). Η εκατοστιαία περιεκτικότης του τρίτου συστατικού β) υπολογίζεται από τη διαφορά.

4. Χρησιμοποιείται ένα δοκίμιο. Μετά από την απομάκρυνση ενός των συστατικών, το αδιάλυτο υπόλειμμα αποτελούμενο από τις δύο άλλες ίνες ζυγίζεται και η εκατοστιαία περιεκτικότης του διαλυτού συστατικού υπολογίζεται από την απώλεια της μάζας. Μία των δύο ινών του υπολείμματος, διαλύεται. Το αδιάλυτο συστατικό ζυγίζεται και η εκατοστιαία περιεκτικότης του δευτέρου διαλυτού συστατικού υπολογίζεται από την απώλεια της μάζας.

Στην περίπτωση που η εκλογή είναι δυνατή, συνιστάται να χρησιμοποιείται μία από τις τρεις πρώτες παραλλαγές.

Ο ειδικός, ο επιφορτισμένος με την ανάλυση πρέπει να προσέχει, στην περίπτωση της χημικής αναλύσεως, να εκλέγει μεθόδους που χρησιμοποιούν διαλυτικά που δεν θα διαλύουν, την ίνα ή τις ίνες που θέλουμε και αφήνουν αδιάλυτες την ή τις άλλες ίνες.

Για παράδειγμα δίνεται στο παράρτημα III ένας πίνακας που περιέχει έναν ικανό αριθμό τριμερών μιγμάτων καθώς και τη μέθοδο αναλύσεως των διμερών μιγμάτων που μπορούν, κατ' αρχή, να χρησιμοποιηθούν για την ανάλυση αυτών των τριμερών μιγμάτων.

Για να μειώσουμε στο ελάχιστο τις πιθανότητες σφάλματος, συνιστάται να γίνεται χημική ανάλυση, σε όποιες περιπτώσεις αυτό είναι δυνατό, σύμφωνα με δύο τουλάχιστον από τις τέσσερις παραλλαγές που αναφέρονται ανωτέρω.

Τα μίγματα των χρησιμοποιουμένων ινών κατά την κατασκευή των υφασμάτων και σε μικρότερο ποσοστό, αυτά που ευρίσκονται στα τελικά προϊόντα, περιέχουν μερικές φορές ύλες μη ινώδεις, όπως λίπη, κηρούς ή προσθετικά ή προϊόντα διαλυτά στο νερό, που μπορούν να έχουν μία προέλευση φυσική ή να έχουν προστεθεί για να διευκολύνουν την κατασκευή.

Οι μη ινώδεις ύλες πρέπει να απομακρύνονται πριν από την ανάλυση. Αυτή είναι η αιτία για την οποία περιγράφεται επίσης μία μέθοδος προεργασίας που επιτρέπει την απομάκρυνση στις περισσότερες περιπτώσεις, των ελαίων και των λιπών, των κηρών και των υδατοδιαλυτών ουσιών.

Αφετέρου τα υφάσματα μπορούν να περιέχουν ρητίνες ή άλλες ουσίες που προστέθηκαν με την προοπτική να τους προσδώσουν ειδικές ιδιότητες. Τέτοιες ύλες, περιλαμβανομένων των χρωστικών σε ορισμένες εξαιρετικές περιπτώσεις, δύνανται να τροποποιήσουν τη δράση του αντιδραστηρίου επί των διαλυτών συστατικών και επί πλέον να απομακρυνθούν μερικώς ή ολικώς από τα αντιδραστήρια. Αυτές λοιπόν οι προστιθέμενες ουσίες μπορούν να επιφέρουν σφάλματα και πρέπει να απομακρυνθούν πριν από την ανάλυση του δείγματος. Σε περίπτωση που αυτή η απομάκρυνση είναι αδύνατη, οι μέθοδοι της χημικής αναλύσεως που περιγράφονται στο παράρτημα III δεν είναι πλέον εφαρμόσιμες.

Η χρωστική ουσία στις βαμμένες ίνες θεωρείται ως αναπόσπαστο μέρος της ίνας και δεν απομακρύνεται. Αυτές οι αναλύσεις γίνονται επί ανύδρου μάζας και υποδεικνύεται μία μέθοδος για τον προσδιορισμό αυτής. Το αποτέλεσμα προκύπτει με την εφαρμογή στη μάζα κάθε ίνας σε ξηρή κατάσταση του συντελεστού ανακτήσεως που υποδεικνύεται στο παράρτημα II της οδηγίας περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των Κρατών μελών που αφορούν τις ονομασίες των υφανσίμων.

Οι ίνες που υπάρχουν μέσα στο μίγμα πρέπει να αναγνωρισθούν πριν από την ανάλυση. Σε ορισμένες χημικές μεθόδους το αδιάλυτο τμήμα των συστατικών ενός μίγματος μπορεί να διαλυθεί εν μέρει δια του χρησιμοποιουμένου αντιδραστηρίου για να διαλύσει το ή τα ευδιάλυτα συστατικά. Κάθε φορά που αυτό είναι δυνατό εκλέγομε αντιδραστήρια που έχουν μία ελαφρά επίδραση ή καμιά επί των αδιαλύτων ινών. Αν είναι γνωστό ότι υπάρχει απώλεια μάζας κατά την ανάλυση, είναι αναγκαίο να διορθωθεί το αποτέλεσμα. Συντελεστές διορθώσεως δίνονται σχετικά. Αυτοί οι συντελεστές έχουν προσδιορισθεί σε διάφορα εργαστήρια επεξεργάζοντας μέσα στο κατάλληλο αντιδραστήριο ειδικό για τη μέθοδο αναλύσεως, ίνες που έχουν καθαρισθεί κατά την προκατεργασία. Αυτοί οι συντελεστές εφαρμόζονται μόνο σε κανονικές ίνες και διαφορετικοί συντελεστές διορθώσεως μπορεί να χρειασθούν αν οι ίνες έχουν φθαρεί πριν ή κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας. Στην περίπτωση που πρέπει να χρησιμοποιηθεί η παραλλαγή 4, στην οποία μία υφάνσιμη ίνα υπόκειται στη διαδοχική ενέργεια δύο διαφορετικών διαλυτών είναι απαραίτητο να εφαρμοσθούν συντελεστές διορθώσεως λαμβάνοντας υπόψη τις πιθανές απώλειες της μάζας που υφίσταται η ίνα κατά τη διάρκεια των δύο επεξεργασιών.

Θα πρέπει να κάνουμε τουλάχιστον δύο προσδιορισμούς τόσο όσον αφορά τη δια της χειρός εργασία διαχωρισμού όσο και το διαχωρισμό δια χημικής οδού.

I. ΓΕΝΙΚΟΤΗΤΕΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ ΧΗΜΙΚΗΣ ΠΟΣΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΤΡΙΜΕΡΩΝ ΜΙΓΜΑΤΩΝ ΥΦΑΝΣΙΜΩΝ ΙΝΩΝ

Γενικές πληροφορίες για τις μεθόδους που πρέπει να εφαρμοσθούν στις ποσοτικές χημικές αναλύσεις τριμερών μιγμάτων υφανσίμων ινών.

I.1. Πεδίο εφαρμογής

Στο πεδίο εφαρμογής εκάστης μεθόδου αναλύσεως διμερών μιγμάτων, καθορίζεται σε ποιες ίνες εφαρμόζεται αυτή η μέθοδος, (βλέπε παράρτημα II, την οδηγία περί ορισμένων μεθόδων ποσοτικής αναλύσεως των διμερών μιγμάτων υφανσίμων ινών).

I.2. Αρχή

Αφού αναγνωρισθούν τα συστατικά ενός μίγματος, απομακρύνομε κατ' αρχή τις μη ινώδεις ύλες με μία κατάλληλη προκατεργασία, κατόπιν εφαρμόζεται μία ή περισσότερες από τις τέσσερις παραλλαγές της εργασίας της εκλεκτικής διαλύσεως που περιγράφονται στην εισαγωγή. Είναι προτιμότερο εκτός αν υπάρχουν τεχνικές δυσκολίες, να διαλυθούν οι ίνες που ευρίσκονται σε μεγαλύτερη αναλογία, για να ληφθεί σαν τελικό υπόλειμμα η ίνα που βρίσκεται σε πιο μικρή αναλογία.

I.3. Εξοπλισμός και αντιδραστήρια

I.3.1. Εξοπλισμός

I.3.1.1. Χωνευτήρια διηθήσεως και ευρύστομες φιάλες ζυγίσεως ικανές να δεχθούν τα χωνευτήρια ή οποιαδήποτε άλλη συσκευή που να δίνει ταυτόσημα αποτελέσματα.

I.3.1.2. Φιάλη κενού.

I.3.1.3. Ξηραντήρας περιέχων silicagel χρωματισμένο με δείκτη.

I.3.1.4. Πυριατήριο με παροχή αέρος για την ξήρανση των δοκιμίων στους 105 +- 3oC.

I.3.1.5. Αναλυτικός ζυγός ακριβείας 0,0002 g.

I.3.1.6. Συσκευή εκχυλίσεως Soxhlet ή συσκευή δίδουσα όμοιο αποτέλεσμα.

I.3.2. Αντιδραστήρια

I.3.2.1. Πετρελαιϊκός αιθήρ δις απεσταγμένος, σημείο ζέσεως μεταξύ 40 oC και 60 oC.

I.3.2.2. Τα άλλα αντιδραστήρια αναφέρονται στα αντίστοιχα τμήματα της μεθόδου. Όλα τα αντιδραστήρια που χρησιμοποιούνται πρέπει να είναι χημικώς καθαρά.

I.3.2.3. Απεσταγμένο ή απιονισμένο νερό.

I.4. Συνθήκες περιβάλλοντος και αναλύσεως

Αφού προσδιορίζονται άνυδρες μάζες δεν είναι απαραίτητο να κλιματίζουμε τα δοκίμια ούτε να κάνουμε αναλύσεις σε κλιματισμένη ατμόσφαιρα.

I.5. Δείγμα δοκιμής

Λαμβάνεται δείγμα δοκιμής αντιπροσωπευτικό του συνολικού δείγματος για εργαστήριο, ικανό για να μας δώσει όλα τα αναγκαία δοκίμια που καθένα είναι τουλάχιστον 1 g.

I.6. Προκατεργασία του δείγματος δοκιμής

Αν είναι παρόν στοιχείο το οποίο δεν υπεισέρχεται στους υπολογισμούς για την εύρεση των εκατοστιαίων περιεκτικοτήτων (βλέπε άρθρο 12 παράγραφος 2δ) της οδηγίας περί ονομασιών των υφανσίμων), αρχίζουμε με την απομάκρυνσή του με μία κατάλληλη μέθοδο, που δεν επηρεάζει κανένα από τα ινώδη συστατικά.

Προς το σκοπό αυτό, τα μη ινώδη υλικά που δύνανται να εκχυλισθούν με πετρελαιϊκό αιθέρα και νερό απομακρύνονται με επεξεργασία του δείγματος δοκιμής ξηρανθέντος στον αέρα, με τη συσκευή Soxhlet με ελαφρό πετρελαιϊκό αιθέρα, για μία ώρα με ελάχιστο ρυθμό 6 κύκλων ανά ώρα. Εξατμίζεται ο πετρελαιϊκός αιθέρας από το δείγμα, το οποίο εν συνεχεία εκχυλίζεται με απ' ευθείας κατεργασία που περιλαμβάνει διαβροχή επί μία ώρα με νερό σε θερμοκρασία περιβάλλοντος, και εν συνεχεία διαβροχή με νερό επί μία ώρα στους 65 +- 5 oC με ανάδευση του υγρού από καιρό σε καιρό. Αναλογία δοκιμίου ύδατος: 1/100. Απομακρύνεται η περίσσεια του ύδατος από το δείγμα δια πιέσεως, εφαρμογής κενού ή φυγοκεντρίσεως και αφήνεται να στεγνώσει ακολούθως το δείγμα στον αέρα.

Στην περίπτωση που τα μη ινώδη υλικά δεν δύνανται να εκχυλισθούν με πετρελαιϊκό αιθέρα και νερό, πρέπει για να απομακρυνθούν να αντικατασταθεί η μέθοδος με νερό που περιγράφεται ανωτέρω με την κατάλληλη μέθοδο που δεν αλλοιώνει ουσιωδώς, κανένα των ινωδών συστατικών. Πάντως για ορισμένες φυσικές μη λευκασμένες φυτικές ίνες (όπως γιούτα, Κόϊρ π.χ.) πρέπει να σημειωθεί ότι η κανονική προεργασία με τον πετρελαιϊκό αιθέρα και το νερό δεν απομακρύνει όλες τις φυσικές μη ινώδεις ουσίες. Παρά ταύτα δεν εφαρμόζεται συμπληρωματική προεργασία εκτός αν το δείγμα περιέχει φινιριστικές ουσίες μη διαλυτές και στον πετρελαιϊκό αιθέρα και στο νερό.

Στις εκθέσεις των αναλύσεων οι μέθοδοι προεργασίας που χρησιμοποιήθηκαν θα πρέπει να περιγράφονται κατά τρόπο λεπτομερή.

I.7. Διαδικασία αναλύσεως

I.7.1. Γενικές οδηγίες

I.7.1.1. Ξήρανση

Οι εργασίες της ξηράνσεως διεξάγονται σε διάρκεια όχι μικρότερη των 4 ωρών ούτε μεγαλύτερη των 16 ωρών σε 105 +- 3 oC, μέσα σε ένα αεριζόμενο πυριατήριο, του οποίου η πόρτα πρέπει να είναι κλειστή καθ' όλη τη διάρκεια της ξηράνσεως. Αν η διάρκεια της ξηράνσεως είναι μικρότερη των 14 ωρών, πρέπει να ελέγχεται εάν ελήφθη σταθερή μάζα. Αυτό δύναται να θεωρηθεί ότι επετεύχθη, όταν η μεταβολή της μάζας, μετά μία νέα ξήρανση 60 λεπτών είναι μικρότερη του 0,05 %.

Αποφεύγεται με γυμνά τα χέρια ο χειρισμός του χωνευτηρίου και των φιαλών ζυγίσεως (pese-filtres) των δοκιμίων και των υπολειμμάτων κατά τη διάρκεια της ξηράνσεως, της ψήξεως και της ζυγίσεως.

Ξηραίνονται τα δοκίμια μέσα σε φιάλη ζυγίσεως, της οποίας το πώμα είναι τοποθετημένο πλησίον. Μετά την ξήρανση πωματίζεται η φιάλη ζυγίσεως προτού βγει από το πυριατήριο και μεταφέρεται αμέσως στον ξηραντήρα.

Ξηραίνεται στο πυριατήριο το χωνευτήριο διηθήσεως τοποθετημένο μέσα σε φιάλη ζυγίσεως με το σκέπασμά της πλησίον.

Μετά την ξήρανση, πωματίζεται η φιάλη ζυγίσεως και μεταφέρεται ταχέως μέσα σε ξηραντήρα.

Στην περίπτωση όπου χρησιμοποιείται συσκευή διάφορος από το χωνευτήριο διηθήσεως, ξηραίνεται στο πυριατήριο κατά τρόπο ώστε να προσδιορίζεται η ξηρά μάζα των ινών χωρίς απώλειες.

I.7.1.2. Ψύξη

Οι εργασίες ψύξεως διεξάγονται μέσα σε ξηραντήρα, ο οποίος είναι τοποθετημένος δίπλα στο ζυγό μέχρις ότου ψυχθούν τελείως οι φιάλες ζυγίσεως και σε κάθε περίπτωση για διάρκεια όχι μικρότερη των 2 ωρών.

I.7.1.3. Ζύγιση

Μετά την ψύξη ζυγίζεται η φιάλη ζυγίσεως εντός δύο λεπτών μετά την εξαγωγή από τον ξηραντήρα. Ζυγίζεται με ακρίβεια 0,0002 g.

I.7.2. Τρόπος εργασίας

Λαμβάνονται από το προκατεργασθέν εργαστηριακό δείγμα δοκιμής δύο δοκίμια με μάζα το ολιγότερο 1 g. Οι ίνες ή το ύφασμα κόπτονται σε τμήματα μήκους 10 mm. περίπου και τα διανοίγουμε όσο είναι δυνατόν. Ξηραίνονται το ή τα δοκίμια μέσα σε φιάλη ζυγίσεως, ψύχονται σε ξηραντήρα και ζυγίζονται. Μεταφέρονται το ή τα δοκίμια μέσα στο ή στα υάλινα δοχεία που καθορίζονται στο κατάλληλο τμήμα της κοινοτικής μεθόδου, ξαναζυγίζεται η φιάλη ζυγίσεως αμέσως μετά και υπολογίζεται η άνυδρος μάζα του ή των δοκιμίων από τη διαφορά. Συμπληρώνεται η διαδικασία αναλύσεως κατά τον τρόπο που καθορίζεται στο κατάλληλο τμήμα της εφαρμοζόμενης μεθόδου. Μετά τη ζύγιση εξετάζεται στο μικροσκόπιο το υπόλειμμα για να ελεγχθεί αν η κατεργασία απομάκρυνε πλήρως τις διαλυτές ίνες.

I.8. Υπολογισμός και έκφραση των αποτελεσμάτων

Εκφράζεται η μάζα κάθε συστατικού υπό μορφή εκατοστιαίας αναλογίας επί της ολικής μάζας των ινών που υπάρχουν στο μίγμα. Υπολογίζονται τα αποτελέσματα βάσει της ξηράς μάζας των καθαρών ινών, επί των οποίων εφαρμόζομε αφενός τους συμβατικούς συντελεστές ανακτήσεως και αφετέρου τους αναγκαίους συντελεστές διορθώσεως για να υπολογισθούν οι απώλειες των μη ινωδών υλών κατά τη διάρκεια της προεργασίας και της αναλύσεως.

I.8.1. Υπολογισμός εκατοστιαίας αναλογίας της μάζας των καθαρών και ξηρών ινών, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι απώλειες της μάζας που οι ίνες υφίστανται κατά την προεργασία.

I.8.1.1. ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ 1

Τύποι εφαρμόσιμοι στην περίπτωση που ένα συστατικό του μίγματος απομακρύνεται από ένα μόνο δοκίμιο και ένα άλλο συστατικό από ένα δεύτερο δοκίμιο:

P1% = [- d2 x + x (1 - )] x 100

P2% = [- d4 x + x (1 - )] x 100

P3% = 100 - (P1% + P2%)-

P1% είναι η εκατοστιαία αναλογία του πρώτου ξηρού και καθαρού συστατικού (συστατικού διαλυθέντος στο πρώτο δοκίμιο με το πρώτο αντιδραστήριο),

P2% είναι η εκατοστιαία αναλογία του δευτέρου ξηρού και καθαρού συστατικού (συστατικού διαλυθέντος στο δεύτερο δοκίμιο με το δεύτερο αντιδραστήριο),

P3% είναι η εκατοστιαία αναλογία του τρίτου ξηρού και καθαρού συστατικού (συστατικού αδιαλύτου και στα δύο δοκίμια),

m1 είναι η ξηρά μάζα του πρώτου δοκιμίου μετά την προεργασία,

m2 είναι η ξηρά μάζα του δευτέρου δοκιμίου μετά την προεργασία,

r1 είναι η ξηρά μάζα του υπολείμματος μετά την απομάκρυνση του πρώτου συστατικού από το πρώτο δοκίμιο με το πρώτο αντιδραστήριο,

r2 είναι η ξηρά μάζα του υπολείμματος μετά την απομάκρυνση του δευτέρου συστατικού από το δεύτερο δοκίμιο με το δεύτερο αντιδραστήριο,

d1 είναι ο συντελεστής διορθώσεως για την απώλεια της μάζας με το πρώτο αντιδραστήριο, του δευτέρου μη διαλυθέντος συστατικού στο πρώτο δοκίμιο (1),

d2 είναι ο συντελεστής διορθώσεως για την απώλεια της μάζας με το πρώτο αντιδραστήριο, του τρίτου μη διαλυθέντος συστατικού στο πρώτο δοκίμιο (1),

d3 είναι ο συντελεστής διορθώσεως για την απώλεια της μάζας με το δεύτερο αντιδραστήριο, του πρώτου μη διαλυθέντος συστατικού στο δεύτερο δοκίμιο (1),

d4 είναι ο συντελεστής διορθώσεως για την απώλεια της μάζας με το δεύτερο αντιδραστήριο του τρίτου μη διαλυθέντος συστατικού στο δεύτερο δοκίμιο (1).

I.8.1.2. ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ 2

Τύποι εφαρμόσιμοι στην περίπτωση που ένα συστατικό (α) απομακρύνεται του πρώτου δοκιμίου με υπόλειμμα τα δύο άλλα συστατικά (β + γ) και δύο συστατικά (α + β) του δεύτερου δοκιμίου με υπόλειμμα το τρίτο συστατικό (γ).

P1% = 100 - (P2% + P3%)

P2% = 100 x - x P3%

P3% = x 100

P1% είναι η εκατοστιαία αναλογία του πρώτου ξηρού και καθαρού συστατικού (συστατικό του πρώτου δοκιμίου διαλυτού στο πρώτο αντιδραστήριο),

P2% είναι η εκατοστιαία αναλογία του δευτέρου ξηρού και καθαρού συστατικού (συστατικό διαλυτό συγχρόνως με το πρώτο συστατικό του δευτέρου δοκιμίου στο δεύτερο αντιδραστήριο),

P3% είναι η εκατοστιαία αναλογία του τρίτου ξηρού και καθαρού συστατικού (συστατικού αδιαλύτου από τα πρώτα δύο δοκίμια),

m1 είναι η ξηρά μάζα του πρώτου δοκιμίου μετά την προεργασία,

m2 είναι η ξηρά μάζα του δευτέρου δοκιμίου μετά την προεργασία,

r1 είναι η ξηρά μάζα του υπολείμματος μετά απομάκρυνση του πρώτου συστατικού από το πρώτο δοκίμιο με το πρώτο αντιδραστήριο,

r2 είναι η ξηρά μάζα του υπολείμματος μετά αφαίρεση του πρώτου και του δευτέρου συστατικού από το δεύτερο δοκίμιο με το δεύτερο αντιδραστήριο,

d1 είναι ο συντελεστής διορθώσεως για την απώλεια της μάζας με το πρώτο αντιδραστήριο, του δευτέρου μη διαλυθέντος συστατικού, από το πρώτο δοκίμιο (1),

d2 είναι ο συντελεστής διορθώσεως για την απώλεια της μάζας με το πρώτο αντιδραστήριο, του τρίτου μη διαλυθέντος συστατικού από το πρώτο δοκίμιο (2),

d4 είναι ο συντελεστής διορθώσεως για την απώλεια της μάζας, με το δεύτερο αντιδραστήριο, του τρίτου, μη διαλυθέντος συστατικού από το δεύτερο δοκίμιο (1).

I.8.1.2. ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ 3

Τύποι εφαρμόσιμοι στην περίπτωση που τα δύο συστατικά (α + β) απαμακρύνονται από ένα δοκίμιο, με υπόλειμμα το τρίτο συστατικό (γ) και μετά απομακρύνονται τα δύο συστατικά (β + γ) ενός άλλου δοκιμίου με υπόλειμμα το πρώτο συστατικό (α).

P1% = x 100

P2% = 100 - (P1% + P3%)

P3% = x 100

P1 είναι η εκατοστιαία αναλογία του πρώτου ξηρού και καθαρού συστατικού (συστατικού διαλυθέντος από το πρώτο δοκίμιο με το πρώτο αντιδραστήριο),

P2% είναι η εκατοστιαία αναλογία του δευτέρου ξηρού και καθαρού συστατικού (συστατικού διαλυθέντος από το πρώτο δοκίμιο με το πρώτο αντιδραστήριο και από το δεύτερο δοκίμιο με το δεύτερο αντιδραστήριο),

P3% είναι η εκατοστιαία αναλογία του τρίτου ξηρού και καθαρού συστατικού (συστατικού διαλυθέντος από το δεύτερο δοκίμιο με το δεύτερο αντιδραστήριο),

m1 είναι η ξηρά μάζα του πρώτου δοκιμίου μετά προεργασία,

m2 είναι η ξηρά μάζα του δευτέρου δοκιμίου μετά προεργασία,

r1 είναι η ξηρά μάζα του υπολείμματος μετά την απομάκρυνση του πρώτου και του δευτέρου συστατικού από το πρώτο δοκίμιο με το πρώτο αντιδραστήριο,

r2 είναι η ξηρά μάζα του υπολείμματος μετά την απομάκρυνση του δεύτερου και του τρίτου συστατικού από το δεύτερο δοκίμιο με το δεύτερο αντιδραστήριο,

d2 είναι ο συντελεστής διορθώσεως για την απώλεια της μάζας με το πρώτο αντιδραστήριο του τρίτου συστατικού του μη διαλυθέντος από το πρώτο δοκίμιο(1),

d3 είναι ο συντελεστής διορθώσεως για την απώλεια της μάζας με το δεύτερο αντιδραστήριο του πρώτου συστατικού του μη διαλυθέντος από το δεύτερο δοκίμιο (1).

I.8.1.4. ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ 4

Τύποι εφαρμόσιμοι στην περίπτωση που απομακρύνονται διαδοχικά δύο συστατικά του μίγματος από το ίδιο δοκίμιο.

P1% = 100 - (P2% x P3%)

P2% = x 100 - x P3%

P3% = x 100

P1% είναι η εκατοστιαία αναλογία του πρώτου ξηρού και καθαρού συστατικού (πρώτο διαλυτό συστατικό),

P2% είναι η εκατοστιαία αναλογία του δευτέρου ξηρού και καθαρού συστατικού (δεύτερο διαλυτό συστατικό),

P3% είναι η εκατοστιαία αναλογία του τρίτου ξηρού και καθαρού συστατικού (αδιάλυτο συστατικό),

m είναι η ξηρά μάζα του δοκιμίου μετά την προεργασία,

r1 είναι η ξηρά μάζα του υπολείμματος μετά την απομάκρυνση του πρώτου συστατικού με το πρώτο αντιδραστήριο,

r2 είναι η ξηρά μάζα του υπολείμματος μετά την απομάκρυνση του πρώτου και του δευτέρου συστατικού με το πρώτο και το δεύτερο αντιδραστήριο,

d1 είναι ο συντελεστής διορθώσεως για την απώλεια της μάζας του δευτέρου συστατικού με το πρώτο αντιδραστήριο (1),

d2 είναι ο συντελεστής διορθώσεως για την απώλεια της μάζας του τρίτου συστατικού με το πρώτο αντιδραστήριο (1),

d3 είναι ο συντελεστής διορθώσεως για την απώλεια της μάζας του τρίτου συστατικού με το πρώτο και το δεύτερο αντιδραστήριο (3).

I.8.2. Υπολογισμός των εκατοστιαίων αναλογιών κάθε συστατικού μετά την εφαρμογή των συμβατικών συντελεστών ανακτήσεως και των ενδεχομένων συντελεστών διορθώσεως για τις απώλειες της μάζας κατά τη διάρκεια των προεργασιών:

Δεδομένου ότι:

A = 1 + B = 1 + C = 1 +

τότε

P1A% = x 100

P2A% = x 100

P3A% = x 100

P1A % είναι η εκατοστιαία αναλογία του πρώτου ξηρού και καθαρού συστατικού συμπεριλαμβανομένης της περιεχομένης υγρασίας και της απώλειας μάζας κατά την προεργασία,

P2A % είναι η εκατοστιαία αναλογία του δευτέρου ξηρού και καθαρού συστατικού συμπεριλαμβανομένης της υγρασίας και της απώλειας μάζας που υπέστη κατά την προεργασία,

P3A % είναι η εκατοστιαία αναλογία του τρίτου ξηρού και καθαρού συστατικού συμπεριλαμβανομένης της υγρασίας και απώλειας μάζας που υπέστη κατά την προεργασία,

P1 είναι η εκατοστιαία αναλογία του πρώτου ξηρού και καθαρού συστατικού που ευρίσκεται με την βοήθεια ενός εκ των τύπων που δίδονται στο I.8.1,

P2 είναι η εκατοστιαία αναλογία του δευτέρου ξηρού και καθαρού συστατικού που ευρίσκεται με την βοήθεια ενός εκ των τύπων που δίδονται στο I.8.1,

P3 είναι η εκατοστιαία αναλογία του τρίτου ξηρού και καθαρού συστατικού, που ευρίσκεται με την βοήθεια ενός εκ των τύπων που δίνονται στο I.8.1,

a1 είναι ο συμβατικός ρυθμός ανακτήσεως για το πρώτο συστατικό,

a2 είναι ο βασικός ρυθμός ανακτήσεως για το δεύτερο συστατικό,

a3 είναι ο συμβατικός ρυθμός ανακτήσεως για το τρίτο συστατικό,

b1 είναι η εκατοστιαία απώλεια της μάζας κατά την προεργασία του πρώτου συστατικού,

b2 είναι η εκατοστιαία απώλεια της μάζας κατά την προεργασία του δευτέρου συστατικού,

b3 είναι η εκατοστιαία απώλεια της μάζας κατά την προεργασία του τρίτου συστατικού.

Στην περίπτωση που χρησιμοποιείται ειδική προεργασία, οι τιμές των β1, β2, και β3, πρέπει να προσδιορίζονται αν είναι δυνατόν υποβάλλοντας κάθε μια εκ των καθαρών συστατικών ινών στην προεργασία που εφαρμόζεται κατά την ανάλυση.

Με τον όρο "καθαρές ίνες" νοούνται ίνες απαλλαγμένες από όλες τις μη ινώδεις ύλες εξαιρέσει των υλών εκείνων τις οποίες περιέχουν φυσιολογικά (από τη φύση τους ή λόγω της μεθόδου παραγωγής), στην κατάσταση (μη λευκανθείσαι, λευκανθείσαι) που ευρίσκονται στο υλικό που υπόκειται σε ανάλυση.

Στην περίπτωση που δεν διατίθενται συστατικές ίνες, διαχωρισμένες και καθαρές, από τις χρησιμοποιούμενες στην κατασκευή του υλικού που υπόκειται σε ανάλυση, πρέπει να υιοθετούνται οι μέσες τιμές των β1, β2 και β3 που είναι αποτελέσματα των δοκιμών που έγιναν σε καθαρές ίνες όμοιες με εκείνες που περιέχονται στο εξεταζόμενο μίγμα.

Αν εφαρμοσθεί η κανονική προεργασία δια εκχυλίσεως με πετρελαιϊκό αιθέρα και νερό, δύναται γενικώς να αγνοηθούν οι τιμές β1, β2 και β3, εκτός της περιπτώσεως του αλεύκαστου βάμβακος, του αλεύκαστου λίνου και της αλεύκαστης κανάβεως όπου γίνεται συμβατικά παραδεκτό ότι η απώλεια κατά την προεργασία είναι ίση με 4 και στην περίπτωση του πολυπροπυλενίου όπου γίνεται συμβατικά παραδεκτό ότι είναι ίση με 1 %.

Στην περίπτωση άλλων ινών είναι συμβατικά παραδεκτό να μη λαμβάνεται υπόψη κατά τους υπολογισμούς η απώλεια κατά την προεργασία.

I.8.3. Παρατήρηση

Παραδείγματα υπολογισμών δίνονται στο παράρτημα II της παρούσας οδηγίας.

II. ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΟΣΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΕΩΣ ΔΙΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΤΩΝ ΤΡΙΜΕΡΩΝ ΜΙΓΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΥΦΑΝΣΙΜΩΝ ΙΝΩΝ

II.1. Πεδίο εφαρμογής

Η μέθοδος εφαρμόζεται στις υφάνσιμες ίνες όποια και αν είναι η φύση τους, με τον όρο να μην σχηματίζουν ομοιογενές μίγμα, και να είναι δυνατόν να διαχωριστούν με το χέρι.

II.2. Αρχή

Αφού αναγνωρισθούν τα συστατικά υφανσίμου, απομακρύνονται κατ' αρχάς οι ινώδεις ύλες δια της καταλλήλου προεργασίας, κατόπιν διαχωρίζονται με το χέρι, ξηραίνονται και ζυγίζονται για να υπολογιστεί το ποσοστό κάθε ίνας μέσα στο μίγμα.

II.3. Αναγκαίο υλικό

II.3.1. Φιάλες ζυγίσεως ή οποιοσδήποτε άλλος εξοπλισμός που δίνει όμοια αποτελέσματα.

II.3.2. Ξηραντήρας περιέχων Silicagel χρωματισμένο με δείκτη.

II.3.3. Πυριατήριο αεριζόμενο για την ξήρανση των δοκιμίων στους 105 +- 3oC.

II.3.4. Αναλυτικός ζυγός ακριβείας 0,0002 g.

II.3.5. Συσκευή εκχυλίσεως Soxhlet ή συσκευή που δίνει ίδιο αποτέλεσμα.

II.3.6. Βελόνα.

II.3.7 Στρεψίμετρο ή ανάλογη συσκευή.

II.4. Αντιδραστήρια

II.4.1. Δισαπεσταγμένος πετρελαιϊκός αιθήρ σημείου ζέσεως μεταξύ 40 o- 60 o C.

II.4.2. Νερό απεσταγμένο ή απιονισμένο.

II.5. Συνθήκες κλιματισμού και αναλύσεως

(βλέπε σημείο I.4).

II.6. Δείγμα δοκιμής

(βλέπε σημείο I.5).

II.7. Προεργασία δειγμάτων δοκιμής

(βλέπε σημείο I.6).

II.8. Διαδικασία αναλύσεως

II.8.1. Ανάλυση νήματος

Λαμβάνεται από το προκατεργασθέν δείγμα δοκιμής ένα δοκίμιο μάζας τουλάχιστον 1 g. Στην περίπτωση ενός νήματος πολύ λεπτού η ανάλυση δύναται να πραγματοποιείται σε ένα μήκος το λιγότερο 30 μέτρων όση και αν είναι η μάζα του.

Το νήμα κόβεται σε τεμάχια καταλλήλου μήκους και απομονώνονται τα στοιχεία με τη βοήθεια μιας βελόνης και αν είναι απαραίτητο ενός στρεψίμετρου. Τα στοιχεία που απομονώνονται κατ' αυτό τον τρόπο τίθενται σε προζυγισθείσα φιάλη και ξηραίνονται σε 105 +- oC μέχρι σταθερής μάζας όπως περιγράφεται στα σημεία I.7.1 και I.7.2.

II.8.2. Ανάλυση υφάσματος

Λαμβάνεται από το κατεργασθέν δείγμα δοκιμής ένα δοκίμιο μάζας τουλάχιστον από 1 g εκτός της ούγιας, με τα άκρα κομμένα προσεκτικά χωρίς ξέφτια και παράλληλα με τα νήματα του στημονιού ή του υφαδιού και στην περίπτωση των πλεκτών υφασμάτων παράλληλα με τις σειρές και τα νήματα των δικτύων. Διαχωρίζονται οι ίνες διαφορετικής φύσεως συλλέγονται οι προζυγισθείσες φιάλες ζυγίσεως και ακολουθείται η διαδικασία που περιγράφεται στο II.8.1.

II.9. Υπολογισμός και έκφραση των αποτελεσμάτων.

Η μάζα ενός εκάστου εκ των συστατικών εκφράζεται ως εκατοστιαία αναλογία επί της ολικής μάζας των ινών που βρίσκονται στο μίγμα. Τα αποτελέσματα υπολογίζονται επί τη βάσει των καθαρών και ξηρών μαζών στις οποίες έχουν εφαρμοσθεί αφενός οι συμβατικοί ρυθμοί ανακτήσεως και αφετέρου οι συντελεστές διορθώσεως οι απαραίτητοι για να ληφθούν υπόψη οι απώλειες της μάζας κατά τις εργασίες της προεργασίας.

II.9.1. Υπολογισμός της εκατοστιαίας αναλογίας των καθαρών και ξηρών μαζών χωρίς να ληφθούν υπόψη οι απώλειες ινών κατά τη διάρκεια της προεργασίας.

P1% = =

P2% = =

P3% = 100 - (P1% + P2%)-

P1% είναι η εκατοστιαία αναλογία του πρώτου ξηρού και καθαρού συστατικού,

P2% είναι η εκατοστιαία αναλογία του δεύτερου ξηρού και καθαρού συστατικού,

P3% είναι η εκατοστιαία αναλογία του τρίτου ξηρού και καθαρού συστατικού,

m1 είναι η καθαρή και ξηρή μάζα του δευτέρου συστατικού,

m2 είναι η καθαρή και ξηρή μάζα του τρίτου συστατικού,

m3 είναι η καθαρή και ξηρή μάζα του πρώτου συστατικού.

II.9.2. Υπολογισμός των εκατοστιαίων αναλογιών καθενός εκ των συστατικών, αφού έχουν εφαρμοσθεί ο συμβατικός ρυθμός ανακτήσεως και οι τυχόν συντελεστές διορθώσεως για τις απώλειες της μάζας κατά την προεργασία (βλέπε σημείο I.8.2).

III. ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΟΣΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΕΩΣ ΔΙΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ ΜΕ ΧΗΜΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟ ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ, ΤΩΝ ΤΡΙΜΕΡΩΝ ΜΙΓΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΥΦΑΝΣΙΜΩΝ ΙΝΩΝ

Κάθε φορά που αυτό είναι δυνατό, πρέπει να χρησιμοποιείται ο διά χειρός διαχωρισμός και να λαμβάνονται υπόψη οι αναλογίες των διαχωρισθέντων στοιχείων προ της εφαρμογής της δια χημικής οδού ποσοτικής αναλύσεως.

IV. ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ

Η ακρίβεια που υποδεικνύεται για κάθε μέθοδο αναλύσεως στα διμερή μίγματα σχετίζεται με την αναπαραγωγιμότητα (βλέπε παράρτημα II της οδηγίας περί ορισμένων μεθόδων ποσοτικής αναλύσεως διμερών μιγμάτων υφανσίμων ινών).

Η αναπαραγωγιμότης σχετίζεται με την πιστότητα, δηλαδή τη σύμπτωση μεταξύ των πειραματικών τιμών που λαμβάνονται από αναλυτές που εργάζονται σε διαφορετικά εργαστήρια ή σε διαφορετικές εποχές όταν ο καθένας εξ αυτών χρησιμοποιεί την ίδια μέθοδο για τη λήψη αποτελεσμάτων επί ενός ομογενούς ταυτοσήμου προϊόντος.

Η αναπαραγωγιμότης εκφράζεται από τα όρια εμπιστοσύνης των αποτελεσμάτων με μία στάθμη εμπιστοσύνης 95 %.

Με τούτο εννοείται ότι η απόκλιση μεταξύ δύο αποτελεσμάτων που σε μία σειρά γενομένων αναλύσεων σε διαφορετικά εργαστήρια δεν θα υπεβάλλετο παρά στις πέντε περιπτώσεις από τις εκατό εφαρμόζοντας κανονικά και σωστά τη μέθοδο επί ενός ομοίου και ομοιογενούς μίγματος.

Για τον προσδιορισμό της ακριβείας της αναλύσεως ενός τριμερούς μίγματος εφαρμόζονται κανονικά οι τιμές που υποδεικνύονται στις μεθόδους αναλύσεως των διμερών μιγμάτων που εχρησιμοποιήθησαν για την ανάλυση του τριμερούς μίγματος.

Δοθέντος ότι για τις τέσσερις παραλλαγές χημικής ποσοτικής αναλύσεως των τριμερών μιγμάτων έχουν προβλεφθεί δύο διαλύσεις (σε ξεχωριστά δοκίμια για τις τρεις πρώτες παραλλαγές και στο ίδιο δοκίμιο για την τέταρτη) και δεχόμενοι ότι ορίζονται με E1 και E2 οι τιμές ακριβείας των δύο μεθόδων αναλύσεως των διμερών μιγμάτων που χρησιμοποιήθηκαν, η ακρίβεια των αποτελεσμάτων για κάθε συστατικό δίδεται στον κατωτέρω πίνακα:

>Παραλλαγές"Συστατικές ίνες"> ID="1">Ε1> ID="2">Ε1> ID="3">Ε1"> ID="1">Ε2> ID="2">Ε1 + Ε2> ID="3">Ε1 + Ε2"> ID="1">Ε1 + Ε2> ID="2">Ε2> ID="3">Ε1 + Ε2">

Αν χρησιμοποιηθεί η τέταρτη παραλλαγή ο βαθμός ακριβείας μπορεί να ευρεθεί μικρότερος από αυτόν που υπολογίζεται με τη μέθοδο που υποδεικνύεται ανωτέρω εξ αιτίας μιας ενδεχομένης και δυσκόλως υπολογιζομένης επιδράσεως του πρώτου αντιδραστηρίου επί του υπολείμματος που αποτελείται από τα συστατικά β) και γ).

V. ΕΚΘΕΣΗ ΑΝΑΛΥΣΕΩΣ

V.1. Αναφέρονται η ή οι παραλλαγές που χρησιμοποιήθηκαν για να γίνει η ανάλυση, οι μέθοδοι, τα αντιδραστήρια και οι συντελεστές διορθώσεως.

V.2. Δίνονται λεπτομερείς πληροφορίες για τις ειδικές προεργασίες (βλέπε I.6).

V.3. Δίνονται τα επί μέρους αποτελέσματα καθώς και ο αριθμητικός μέσος όρος με προσέγγιση πρώτου δεκαδικού ψηφίου.

V.4. Δίνονται κάθε φορά που αυτό είναι δυνατόν η ακρίβεια της μεθόδου για κάθε συστατικό, υπολογιζόμενη σύμφωνα με τον πίνακα του κεφαλαίου IV.

(1) Οι τιμές του d αναφέρονται στα αντίστοιχα τμήματα των οδηγιών περί των διαφόρων μεθόδων αναλύσεως των διμερών μιγμάτων.

(2) Βλέπε σελίδα 15.

(3) Το d3 πρέπει, όσο είναι δυνατό, να προσδιορίζεται προηγουμένως με πειραματικό τρόπο.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ II

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΚΑΤΟΣΤΙΑΙΩΝ ΑΝΑΛΟΓΙΩΝ ΤΩΝ ΣΥΣΤΑΤΙΚΩΝ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΤΡΙΜΕΡΩΝ ΜΙΓΜΑΤΩΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ I. 8. 1 ΤΟΥ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ I Θεωρούμε την περίπτωση μίγματος ινών του οποίου η ποιοτική ανάλυση έδωσε τα ακόλουθα συστατικά: 1. μαλλί ξασμένο (καρντέ), 2. πολυαμίδιο, 3. βαμβάκι αλεύκαστο.

ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ 1

Χρησιμοποιώντας την παραλλαγή αυτή, δηλαδή εργαζόμενοι με δύο διαφορετικά δοκίμια και απομακρύνοντας δια διαλύσεως ένα συστατικό (α = μαλλί) του πρώτου δοκιμίου και ένα δεύτερο συστατικό (β = πολυαμίδιο) του δευτέρου δοκιμίου, δύνανται να ληφθούν τα ακόλουθα αποτελέσματα:

1. Ξηρά μάζα του πρώτου δοκιμίου μετά προεργασία (m1) = 1,6000 g

2. Ξηρά μάζα του υπολείμματος μετά από κατεργασία με αλκαλικό υποχλωριώδες νάτριο (πολυαμίδιο + βαμβάκι) (r1) = 1,4166 g

3. Ξηρά μάζα του δευτέρου δοκιμίου μετά από προκατεργασία (m2) = 1,8000 g

4. Ξηρά μάζα του υπολείμματος μετά κατεργασία με μυρμηκικό οξύ (μαλλί + βαμβάκι): (r2) = 0,9000 g

Η κατεργασία με αλκαλικό υποχλωριώδες νάτριο δεν επιφέρει καμία απώλεια της μάζας του πολυαμιδίου, ενώ το αλεύκαστο βαμβάκι χάνει 3 %, σε τρόπο ώστε d1 = 1,0 και d2 = 1,03.

Η κατεργασία με μυρμηκικό οξύ δεν επιφέρει καμία απώλεια της μάζας του μαλλιού και του αλεύκαστου βάμβακος σε τρόπο ώστε d3 και d4 = 1,0.

Εάν στον τύπο τον αναφερόμενο στο σημείο I.8.1.1. του παραρτήματος I τεθούν οι λαμβανόμενες δια χημικής αναλύσεως τιμές και οι συντελεστές διορθώσεως, λαμβάνεται:

P1% (μαλλί) = [ - 1,03 x + x (1 - )] x 100 = 10,30

P2% (πολυαμίδιο) = [ - 1,0 x + x (1 - )] x 100 = 50,00

P3% (βαμβάκι) = 100 (10,30 + 50,00) = 39,70

Οι εκαταστιαίες αναλογίες των διαφόρων καθαρών και ξηρών ινών στο μίγμα είναι οι ακόλουθες:

"" ID="1">Μαλλί> ID="2">10,30 %"> ID="1">Πολυαμίδιο> ID="2">50,00 %"> ID="1">Βαμβάκι> ID="2">39,70 %">

Οι εκατοστιαίες αναλογίες πρέπει να διορθώνονται σύμφωνα με τους τύπους του σημείου I.8.2 του παραρτήματος I, για να ληφθούν ομοίως υπόψη οι συμβατικοί ρυθμοί ανακτήσεως καθώς και οι συντελεστές διορθώσεως για τις ενδεχόμενες απώλειες μάζας κατά την προεργασία.

Όπως αναφέρεται στο παράρτημα II της οδηγίας περί των ονομασιών των υφανσίμων, οι συμβατικοί ρυθμοί είναι οι ακόλουθοι: Μαλλί ξασμένο (καρντέ) 17,0 %, πολυαμίδιο 6,25 %, βαμβάκι 8,5 %. Επί πλέον το αλεύκαστο βαμβάκι εμφανίζει μια απώλεια μάζας 4 % μετά προεργασία με πετρελαιϊκό αιθέρα και νερό. Λαμβάνονται λοιπόν:

P1A% (μαλλί) = x 100 = 10,97

P2A% (πολυαμίδιο) = x 100 = 48,37

P3A% (βαμβάκι = 100 (10,97 + 48,37) = 40,66

Η σύνθεση του νήματος είναι λοιπόν η ακόλουθος:

"" ID="1">Πολυαμίδιο> ID="2">48,4 %"> ID="1">Βαμβάκι> ID="2">40,6 %"> ID="1">Μαλλί> ID="2">11,0 %"> ID="2">100,0 %">

ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ 4

Θεωρούμε ένα μίγμα ινών του οποίου η ποιοτική ανάλυση μας έδωσε τα ακόλουθα συστατικά: Μαλλί ξασμένο (καρντέ), βισκόζη, αλεύκαστο βαμβάκι.

Ας δεχτούμε ότι χρησιμοποιώντας την παραλλαγή 4, δηλαδή απομακρύνοντας διαδοχικά δύο συστατικά από το μίγμα ενός μόνο δοκιμίου λαμβάνονται τα κατωτέρω αποτελέσματα:

1. Ξηρά μάζα του δοκιμίου, μετά από προκατεργασία (m1) = 1,600 g

2. Ξηρά μάζα του υπολείμματος, μετά την πρώτη κατεργασία με αλκαλικό υποχλωριώδες νάτριο (βισκόζη + βαμβάκι): (r1) = 1,4166 g

3. Ξηρά μάζα του υπολείμματος μετά την δεύτερη κατεργασία του υπολείμματος r1 με μυρμηκικό οξύ - χλωριούχο ψευδάργυρο (βαμβάκι): (r2) = 0,6630 g

Η κατεργασία με αλκαλικό υποχλωριώδες νάτριο δεν επιφέρει καμιά απώλεια μάζας της βισκόζης ενώ το ακατέργαστο βαμβάκι χάνει 3 % ούτως ώστε d1 = 1,0 και d2 = 1,03.

Δια της κατεργασίας με μυρμηκικό οξύ - χλωριούχο ψευδάργυρο, η μάζα του βάμβακος αυξάνει κατά 4 %, και έτσι έχουμε d3 = (1,03 x 0,96) = 0,9888 στρογγυλοποιούμενο σε 0,99 (γνωστό ότι d3 είναι ο συντελεστής διορθώσεως αντιστοίχως για την απώλεια και την αύξηση της μάζας του τρίτου συστατικού με το πρώτο και το δεύτερο αντιδραστήριο).

Αν τεθούν στους τύπους που υποδεικνύονται στο I.8.1.4 του παραρτήματος I οι τιμές που λαμβάνονται δια χημικής αναλύσεως καθώς και οι συντελεστές διορθώσεως, λαμβάνομε:

P2% (βισκόζη) = x 100 - x 40,98 = 48,75 %

P3% (βαμβάκι) = x 100 = 41,02 %

P1% (μαλλί) = 100 - (48,75 + 41,02) = 10,23 %

Όπως έχομε υποδείξει για την παραλλαγή 1, οι εκατοστιαίες αυτές περιεκτικότητες πρέπει να διορθώνονται σύμφωνα με τους υποδεικνυόμενους τύπους στο σημείο I.8.2 του παραρτήματος I.

P1A% (Μαλλί) = x 100 = 10,57%

P2A% (βισκόζη) = x 100 = 48,65%

P3A% (βαμβάκι) = 100 - (10,57 + 48, 65) = 40,78 %

Η σύνθεση του μίγματος είναι λοιπόν:

"" ID="1">Βισκόζη> ID="2">48,6 %"> ID="1">Βαμβάκι> ID="2">40,8 %"> ID="1">Μαλλί> ID="2">10,6 %"> ID="2">100,0 %">

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ III

ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΥΠΙΚΩΝ ΜΙΓΜΑΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΝΩΝ ΝΑ ΑΝΑΛΥΘΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΑΝΑΛΥΣΕΩΣ ΔΙΜΕΡΩΝ ΜΙΓΜΑΤΩΝ (Δίδεται σαν παράδειγμα)

>(1)"> ID="1">1> ID="2">μαλλί ή τρίχες> ID="3">βισκόζη, χαλκαμμωνιακές ίνες ή μερικοί τύποι μοντάλ> ID="4">βαμβάκι> ID="5">1 και/ή 4> ID="6">2 (αλκαλικό υποχλοριώδες νάτριο)

και 3 (χλωριούχος ψευδάργυρος/μυρμηκικό οξύ)"> ID="1">2> ID="2">μαλλί ή τρίχες> ID="3">πολυαμίδιο 6 ή 6-6> ID="4">βαμβάκι, βισκόζη, χαλκαμμωνιακές ίνες ή μοντάλ> ID="5">1 και/ή 4> ID="6">2 (αλκαλικό υποχλωριώδες νάτριο)

και 4 (μυρμηκικό οξύ 80 % m/m)"> ID="1">3> ID="2">μαλλί, τρίχες ή μετάξι> ID="3">ορισμένες χλωριοΐνες> ID="4">βισκόζη, χαλκαμμωνιακά, μοντάλ ή βαμβάκι> ID="5">1 και/ή 4> ID="6">2 (αλκαλικό υποχλωριώδες νάτριο)

και 9 (διθειάνθραξ/ακετόνη 55,5/44,5 m/m)"> ID="1">4> ID="2">μαλλί ή τρίχες> ID="3">πολυαμίδιο 6 ή 6-6> ID="4">πολυεστέρας, ακρυλικά, πολυπροπυλένιο ή ίνες υάλου> ID="5">1 και ή 4> ID="6">2 (αλκαλικό υποχλωριώδες νάτριο)

και 4 (μυρμηκικό οξύ 80 % m/m)"> ID="1">5> ID="2">μαλλί, τρίχες ή μετάξι> ID="3">ορισμένες χλωριοΐνες> ID="4">πολυεστέρας ακρυλικά, πολυαμίδιο ή ίνες υάλου> ID="5">1 και/ή 4> ID="6">2 (αλκαλικό υποχλωριώδες νάτριο)

και 9 (διθειάνθραξ/ακετόνη 55,5/44,5 m/m)"> ID="1">6> ID="2">μετάξι> ID="3">μαλλί ή τρίχες> ID="4">πολυεστέρας> ID="5">2> ID="6">1 (θειϊκό οξύ 75 % m/m)

και 2 (αλκαλικό υποχλωριώδες νάτριο)"> ID="1">7> ID="2">πολυαμίδιο 6 ή 6-6> ID="3">ακρυλικές> ID="4">βαμβάκι, βισκόζη, χαλκαμμωνιακές> ID="5">1 και/ή 4> ID="6">4 (μυρμηκικό οξύ 80 % m/m)

και 8 (διμεθυλοφορμαμίδιο)"> ID="1" ASSV="2">8> ID="2" ASSV="2">ορισμένες χλωριοΐνες> ID="3" ASSV="2">πολυαμίδιο 6 ή 6-6> ID="4" ASSV="2">βαμβάκι, βισκόζη, χαλκαμμωνιακές ή μοντάλ> ID="5" ASSV="2">1 και/ή 4> ID="6">8 (διμεθυλοφορμαμίδιο)

και 4 (μυρμηκικό οξύ 80 % m/m)

ή"> ID="6">9 (διθειάνθραξ/ακετόνη 55,5/44,5 m/m)

και 4 (μυρμηκικό οξύ 80 % m/m)"> ID="1">9> ID="2">ακρυλικές ίνες> ID="3">πολυαμίδιο 6 ή 6-6> ID="4">πολυεστέρας> ID="5">1 και/ή 4> ID="6">8 (διμεθυλοφορμαμίδιο)

και 4 (μυρμηκικό οξύ 80 % m/m)"> ID="1">10> ID="2">οξεϊκές ίνες> ID="3">πολυαμίδιο 6 ή 6-6> ID="4">βισκόζη, βαμβάκι, χαλκαμμωνιακές ή μοντάλ> ID="5">4> ID="6">1 (ακετόνη)

και 4 (μυρμηκικό οξύ 80 % m/m)"> ID="1">11> ID="2">μερικές χλωριοΐνες> ID="3">ακρυλικές ίνες> ID="4">πολυαμίδιο> ID="5">2 και/ή 4> ID="6">9 (διθειάνθραξ/ακετόνη 55,5/44,5 m/m

και 8 (διμεθυλοφορμαμίδιο)"> ID="1">12> ID="2">ορισμένες χλωριοΐνες> ID="3">πολυαμίδιο 6 ή 6-6> ID="4">ακρυλικές> ID="5">1 και/ή 4> ID="6">9 (διθειάνθραξ/ακετόνη 55,5/44,5 m/m)

και 4 (μυρμηκικό οξύ 80 % m/m)"> ID="1">13> ID="2">πολυαμίδιο 6 ή 6-6> ID="3">βισκόζη, χαλκαμμωνιακές ίνες, μοντάλ ή βαμβάκι> ID="4">πολυεστερικές> ID="5">4> ID="6">4 (μυρμηκικό οξύ 80 % m/m)

και 7 (θειϊκό οξύ 75 % m/m)"> ID="1">14> ID="2">οξεϊκές ίνες> ID="3">βισκόζη, χαλκαμμωνιακές ίνες, μοντάλ ή βαμβάκι> ID="4">πολυεστερικές> ID="5">4> ID="6">1 (ακετόνη)

και 7 (θειϊκό οξύ 75% m/m)"> ID="1">15> ID="2">ακρυλικές> ID="3">βισκόζη, χαλκαμμωνιακές ίνες, μοντάλ ή βαμβάκι> ID="4">πολυεστερικές> ID="5">4> ID="6">8 (διμεθυλοφορμαμίδιο)

και 7 (θεϊικό οξύ 75 % m/m)"> ID="1">16> ID="2">οξεϊκές ίνες> ID="3">μαλλί, τρίχες ή μετάξι> ID="4">βαμβάκι, βισκόζη, χαλκαμμωνιακές, μοντάλ, πολυαμίδια, πολυεστερικές, ακρυλικές> ID="5">4> ID="6">1 (ακετόνη)

και 2 (αλκαλικό υποχλωριώδες νάτριο)"> ID="1">17> ID="2">τριξεϊκές ίνες> ID="3">μαλλί, τρίχες ή μετάξι> ID="4">βαμβάκι, βισκόζη, χαλκαμμωνιακές, μοντάλ, πολυαμίδιο, πολυεστερικές, ακρυλικές,> ID="5">4> ID="6">6 (διχλωρομεθάνιο)

και 2 (αλκαλικό υποχλωριώδες νάτριο)"> ID="1">18> ID="2">ακρυλικές> ID="3">μαλλί, τρίχες ή μετάξι> ID="4">πολυεστερικές> ID="5">1 και/ή 4> ID="6">8 (διμεθυλοφορμαμίδιο)

και 2 (αλκαλικό υποχλωριώδες νάτριο)"> ID="1">19> ID="2">ακρυλικές> ID="3">μετάξι> ID="4">μαλλί ή τρίχες> ID="5">4> ID="6">8 (διμεθυλοφορμαμίδιο)

και 1 (θειϊκό οξύ 75 % m/m)"> ID="1">20> ID="2">ακρυλικές> ID="3">μαλλί, τρίχες ή μετάξι> ID="4">βαμβάκι, βισκόζη ή μοντάλ, χαλκαμμωνιακές> ID="5">1 και/ή 4> ID="6">8 (διμεθυλοφορμαμίδιο)

και 2 (αλκαλικό υποχλωριώδες νάτριο)"> ID="1">21> ID="2">μαλλί, τρίχες ή μετάξι> ID="3">βαμβάκι, βισκόζη, μοντάλ, χαλκαμμωνιακές> ID="4">πολυεστερικές> ID="5">4> ID="6">2 (αλκαλικό υποχλωριώδες νάτριο)

και 7 (θεϊικό οξύ 75 % m/m)"> ID="1">22> ID="2">βισκόζη, χαλκαμμωνιακές ίνες, ή ορισμένοι τύποι μοντάλ> ID="3">βαμβάκι> ID="4">πολυεστερικές> ID="5">2 και/ή 4> ID="6">3 (χλωριούχος ψευδάργυρος/μυρμηκικό οξύ)

και 7 (θειϊκό οξύ 75 % m/m)"> ID="1">23> ID="2">ακρυλικές> ID="3">βισκόζη, χαλκαμμωνιακές ή ορισμένοι τύποι μοντάλ> ID="4">βαμβάκι> ID="5">4> ID="6">8 (διμεθυλοφορμαμίδιο)

και 3 (χλωριούχος ψευδάργυρος/μυρμηκικό οξύ)"> ID="1" ASSV="2">24> ID="2" ASSV="2">ορισμένες χλωριοΐνες> ID="3" ASSV="2">βισκόζη, χαλκαμμωνιακές ή ορισμένοι τύποι μοντάλ> ID="4" ASSV="2">βαμβάκι> ID="5" ASSV="2">1 και/ή 4> ID="6">9 (διθειάνθραξ/ακετόνη 55,5/44,5 m/m)

και 3 (χλωριούχος ψευδάργυρος/μυρμηκικό οξύ)

ή"> ID="6">8 (διμεθυλοφορμαμίδιο)

και 3 (χλωριούχος ψευδάργυρος/μυρμηκικό οξύ)"> ID="1">25> ID="2">οξεϊκές ίνες> ID="3">βισκόζη, χαλκαμμωνιακές ίνες, ορισμένοι τύποι μοντάλ> ID="4">βαμβάκι> ID="5">4> ID="6">1 (ακετόνη)

και 3 (χλωριούχος ψευδάργυρος/μυρμηκικό οξύ)"> ID="1">26> ID="2">τριοξεϊδικές> ID="3">βισκόζη, χαλκαμμωνιακές ίνες, ή ορισμένοι τύποι μοντάλ> ID="4">βαμβάκι> ID="5">4> ID="6">6 (διχλωρομεθάνιο)

και 3 (χλωριούχος ψευδάργυρος/μυρμηκικό οξύ)"> ID="1">27> ID="2">οξεϊκές ίνες> ID="3">μετάξι> ID="4">μαλλί ή τρίχες> ID="5">4> ID="6">1 (ακετόνη)

και 11 (θειϊκό οξύ 75 % m/m)"> ID="1">28> ID="2">τριοξεϊκές ίνες> ID="3">μετάξι> ID="4">μαλλί ή τρίχες> ID="5">4> ID="6">6 (διχλωρομεθάνιο)

και 11 (θειϊκό οξύ 75% m/m)"> ID="1">29> ID="2">οξεϊκές ίνες> ID="3">ακρυλικές> ID="4">βαμβάκι, βισκόζη, μοντάλ> ID="5">4> ID="6">1 (ακετόνη)

και 8 (διμεθυλοφορμαμίδιο)"> ID="1">30> ID="2">τριοξεϊκές ίνες> ID="3">ακρυλικές> ID="4">βαμβάκι, βισκόζη, χαλκαμμωνιακές ή μοντάλ> ID="5">4> ID="6">6 (διχλωρομεθάνιο)

και 8 (διμεθυλοφορμαμίδιο)"> ID="1">31> ID="2">τριοξεϊκές ίνες> ID="3">πολυαμίδιο 6 ή 6-6> ID="4">βαμβάκι, βισκόζη, χαλκαμμωνιακές, μοντάλ> ID="5">4> ID="6">6 (διχλωρομεθάνιο)

και 4 (μυρμηκικό οξύ 80 % m/m)"> ID="1">32> ID="2">τριοξεϊκές ίνες> ID="3">βαμβάκι, βισκόζη, χαλκαμμωνιακές ή μοντάλ> ID="4">πολυεστέρες> ID="5">4> ID="6">6 (διχλωρομεθάνιο)

και 7 (θειϊκό οξύ 75 % m/m)"> ID="1">33> ID="2">οξεϊκές ίνες> ID="3">πολυαμίδιο 6 ή 6-6> ID="4">πολυεστέρας ή ακρυλικές> ID="5">4> ID="6">1 (ακετόνη)

και 4 (μυρμηκικό οξύ 80 % m/m)"> ID="1">34> ID="2">οξεϊκές ίνες> ID="3">ακρυλικές> ID="4">πολυεστέρας> ID="5">4> ID="6">1 (ακετόνη)

και 8 (διμεθυλοφορμαμίδιο)"> ID="1" ASSV="2">35> ID="2" ASSV="2">ορισμένες χλωριοΐνες> ID="3" ASSV="2">βαμβάκι, βισκόζη, χαλκαμμωνιακές ή μοντάλ> ID="4" ASSV="2">πολυεστέρας> ID="5" ASSV="2">4> ID="6">8 (διμεθυλοφορμαμίδιο)

και 7 (θειϊκό οξύ 75 % m/m)

ή"> ID="6">9 (διθειάνθραξ/ακετόνη 55,5/44,5 m/m

και 7 (θειϊκό οξύ 75 % m/m)"">

(1) Όταν χρησιμοποιείται η παραλλαγή 4, αφαιρείται πρώτα το πρώτο συστατικό μέσω του πρώτου αντιδραστηρίου.