—

Stwierdzenie nieważności pkt. 198 decyzji Rady (WPZiB) 2023/432 z dnia 25 lutego 2023 r. (1). zmieniająca decyzję 2014/145/WPZiB z dnia 17 marca 2014 r.;

—

Stwierdzenie nieważności pkt. 198 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2023/429 z dnia 25 lutego 2023 r. (2). wykonującego rozporządzenie (UE) nr 269/2014 z dnia 17 marca 2014 r.;

—

obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący popełnionego przez Radę błędu w ocenie okoliczności faktycznych, co skutkowało nieuzasadnionym zaklasyfikowaniem skarżącego jako osoby o szczególnej kategorii, obejmującej – „wiodących przedsiębiorców lub osoby prawne, podmioty lub organy zaangażowane w sektorach gospodarczych zapewniających istotne źródło dochodów rządowi Federacji Rosyjskiej odpowiedzialnemu za aneksję Krymu i destabilizację Ukrainy oraz osoby fizyczne i prawne, podmioty lub organy powiązane z nimi”

2.

Zarzut drugi dotyczący braku podstaw prawnych, w oparciu o które Rada mogłaby nałożyć gospodarcze środki ograniczające na skarżącego, jego „wspólników” i klientów.

3.

Zarzut trzeci dotyczący nieposiadania przez Radę kompletnych, wiarygodnych i wystarczających dowodów uzasadniających zastosowanie środków ograniczających w stosunku do skarżącego i związanych z nim podmiotów.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności i naruszenia praw podstawowych, w szczególności prawa własności, swobody wykonywania działalności gospodarczej lub handlowej i prawa do poszanowania dobrego imienia.

5.

Zarzut piąty dotyczący braku dowodów istnienia prawnych wspólników, a także znaczenia i rodzaju relacji pomiędzy skarżącym a wspólnikami.

6.

Zarzut szósty dotyczący naruszenia przez Radę równowagi pomiędzy celem sankcji polityki zagranicznej a ograniczeniem praw gospodarczych skarżącego i w rezultacie przyczynienie się do zubożenia społeczeństwa Rosyjskiej Federacji.