Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2023 r. – Uniper Global Commodities/ACER

(Sprawa T-96/23)

(2023/C 164/62)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Uniper Global Commodities SE (Düsseldorf, Niemcy) (przedstawiciele: T. Richter, M. Schellberg, C. Sieberg i M. Schleifenbaum, adwokaci)

Strona pozwana: Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji komisji odwoławczej pozwanej z dnia 9 grudnia 2022 r. w sprawie o sygnaturze A 003–2022;

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności decyzji pozwanej z dnia 25 lutego 2022 r. (nr 03/2022);

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie żądania głównego strona skarżąca podnosi 2 zarzuty.

Zarzut pierwszy

Komisja odwoławcza pozwanej błędnie uznała, że decyzja pozwanej nr 03/2022, w świetle art. 28 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/942 (1)„jest skierowana do innej osoby” i że dotyczy co prawda „bezpośrednio”, ale nie „indywidualnie” skarżącej:

—	stwierdzenie komisji odwoławczej opiera się na niezgodnej z prawem interpretacji art. 28 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/942 oraz na niedostatecznej ocenie oddziaływania na skarżącą;

—	komisja odwoławcza opierała zarzut braku indywidualnego oddziaływania na stwierdzeniach z orzecznictwa dotyczących art. 263 ust. 4 TFUE, których nie można odnieść do przedmiotowej sprawy lub które zostały błędnie ocenione.

Zarzut drugi

Komisja odwoławcza co prawda potwierdziła, że decyzja pozwanej jest aktem regulacyjnym zgodnie z art. 263 akapit czwarty alternatywa trzecia TFUE, jednakże dokonała niezgodnej z prawem interpretacji art. 28 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/942 w ten sposób, że zgodnie z tym przepisem – na zasadzie odstępstwa od art. 263 akapit czwarty alternatywa trzecia TFUE – skarżąca nie ma prawa do odwołania:

—	interpretacja komisji odwoławczej nie uwzględnia ani celu postępowania odwoławczego, ani roli pozwanej w ramach podlegającej zatwierdzeniu samoregulacji rynku bilansującego energii elektrycznej na podstawie rozporządzenia (UE) 2017/2195 (2);

—	interpretacja komisji odwoławczej prowadzi do sprzecznego z prawem pierwotnym deficytu ochrony prawnej;

—	wbrew stanowisku komisji odwoławczej, brzmienie przepisu nie wyklucza interpretacji, zgodnie z którą skarżącej przysługuje odwołanie.

Na poparcie swojego żądania ewentualnego skarżąca podnosi 6 zarzutów.

Zarzut pierwszy

Pozwana przekroczyła swoje uprawnienia wynikające z art. 5 ust. 1 zdanie drugie oraz art. 5 ust. 6 w związku z art. 6 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2017/2195, nie rozstrzygając o wniosku złożonym przez ENTSO-E (European Network of Transmission System Operators for Electricity), lecz ustalając coś zupełnie innego.

2.	Zarzut drugi Pozwana nie powinna była wprowadzić limitów cenowych bez ponownej konsultacji zgodnie z art. 10 rozporządzenia (UE) 2017/2195, nawet w przypadku uznania, że posiada ona kompetencje na podstawie rozporządzenia (UE) 2017/2195 i rozporządzenia (UE) 2019/942.

3.	Zarzut trzeci Brak jest podstaw prawnych dla wprowadzonych przez pozwaną limitów cenowych.

4.	Zarzut czwarty Pozwana nie uzasadniła w sposób wystarczający wprowadzenia limitów cenowych, co jest sprzeczne z art. 14 ust. 7 rozporządzenia (UE) 2019/942 i art. 296 TFUE.

5.	Zarzut piąty Pozwana, wydając decyzję, naruszyła wymogi określone w art. 3 ust. 1 lit. a), b) i e) rozporządzenia (UE) 2017/2195.

6.	Zarzut szósty Pozwana, wprowadzając limit cenowy, naruszyła zasadę proporcjonalności wynikającą z art. 5 ust. 4 zdanie pierwsze i drugie TUE oraz art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/2195.

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/942 z dnia 5 czerwca 2019 r. ustanawiające Agencję Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (Dz.U. 2019, L 158, s. 22).

(2) Rozporządzenie Komisji (UE) 2017/2195 z dnia 23 listopada 2017 r. ustanawiające wytyczne dotyczące bilansowania (Dz.U. 2017, L 312, s. 6)