1)

Πρέπει να γίνει δεκτό ότι το άρθρο 25 της οδηγίας 2006/123/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2006, σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά (2), ερμηνευόμενο υπό το πρίσμα, μεταξύ άλλων, των διατάξεων της οδηγίας 2006/43/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 2006, για τους υποχρεωτικούς ελέγχους των ετήσιων και των ενοποιημένων λογαριασμών (3), και του κανονισμού (ΕΕ) 537/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Απριλίου 2014, σχετικά με ειδικές απαιτήσεις όσον αφορά τον υποχρεωτικό έλεγχο οντοτήτων δημοσίου συμφέροντος (4), έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία η οποία απαγορεύει στους νόμιμους ελεγκτές και στα ελεγκτικά γραφεία να ασκούν οποιαδήποτε εμπορική δραστηριότητα, ανεξαρτήτως του αν η εν λόγω δραστηριότητα ασκείται άμεσα ή μέσω τρίτου προσώπου;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο πρώτο προδικαστικό ερώτημα, μεταβάλλεται η απάντηση εάν η εν λόγω νομοθεσία εξαιρεί από το πεδίο εφαρμογής της απαγόρευσης, αφενός, τις εμπορικές δραστηριότητες που είναι παρεπόμενες του επαγγέλματος του ορκωτού λογιστή, οι οποίες ασκούνται τηρουμένων των κανόνων δεοντολογίας και ανεξαρτησίας των ελεγκτών και υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 22, τρίτο εδάφιο, της ordonnance no 45-2138 (απόφασης αριθ. 45-2138), της 19ης Σεπτεμβρίου 1945, και, αφετέρου, τις παρεπόμενες εμπορικές δραστηριότητες που ασκεί εταιρία πολλαπλών ειδικοτήτων υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 31-5 του loi no 90-1258 (νόμου 90-1258), της 31ης Δεκεμβρίου 1990;