—

odstąpienia od stosowania przepisów prawa krajowego [art. 121 ust. 4 Konstitucija (konstytucji), art. 174 ust. 4 Nakazatełno-procesualen kodeks (kodeksu postępowania karnego, zwanego dalej „NPK”) i art. 15 ust. 2 Zakon za speciałnite razuznawatełni sredstwa (ustawy o specjalnych środkach dochodzeniowych, zwanej dalej „ZSRS”)], a także wykładni art. 8 ust. 2 EKPC dokonanej przez ETPC w sprawie nr 70078/12, które wymagają wyraźnego i pisemnego uzasadnienia zezwolenia sądu (na słuchanie, nagrywanie i przechowywanie komunikatów telekomunikacyjnych bez zgody użytkowników) – niezależnie od istnienia uzasadnienia we wniosku, na podstawie którego udzielono zezwolenia – ponieważ podstawą do odstąpienia od stosowania jest możliwość, przy łącznej analizie wniosku i zezwolenia, ustalenia: 1) dokładnych przyczyn, dla których sąd stwierdził, biorąc pod uwagę okoliczności faktyczne i prawne sprawy, że wymogi prawne zostały spełnione; oraz 2) w odniesieniu do której osoby i którego komunikatora udzielono zezwolenia sądu;

—

odstąpienia od stosowania lub dokonania wykładni zgodnej przepisu prawa krajowego (art. 105 ust. 2 NPK) w tej jego części, w której przepis ten wymaga przestrzegania krajowych przepisów proceduralnych (w tym przypadku art. 174 ust. 4 NPK i art. 15 ust. 2 ZSRS), przy ocenie, czy sporne komunikaty telekomunikacyjne należy wyłączyć z materiału dowodowego, stosując zamiast tego regułę określoną w wyroku z dnia 16 lutego 2023 r. w sprawie C-349/21[?]