17.7.2023 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 252/21 |
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy) w dniu 11 kwietnia 2023 r. – Kwantum Nederland BV, Kwantum België BV/Vitra Collections AG
(Sprawa C-227/23, Kwantum Nederland i Kwantum België)
(2023/C 252/24)
Język postępowania: niderlandzki
Sąd odsyłający
Hoge Raad der Nederlanden
Strony w postępowaniu głównym
Strona wnosząca kasację: Kwantum Nederland BV, Kwantum België BV
Druga strona postępowania kasacyjnego: Vitra Collections AG
Pytania prejudycjalne
1. |
Czy sytuacja będąca przedmiotem niniejszego postępowania wchodzi w przedmiotowy zakres zastosowania prawa Unii? W zakresie, w jakim na powyższe pytanie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej, przedkładane są ponadto następujące pytania. |
2. |
Czy okoliczność, że prawo autorskie do dzieła sztuki użytkowej stanowi integralną część prawa ochrony własności intelektualnej ustanowionego w art. 17 ust 2 karty oznacza, że prawo Unii – a w szczególności art. 52 ust. 1 karty – wymaga, by ograniczenie w korzystaniu z prawa autorskiego (w rozumieniu dyrektywy 2001/29/WE (1)) do dzieła sztuki użytkowej poprzez zastosowanie testu wzajemności materialnej, o którym mowa w art. 2 ust. 7 konwencji berneńskiej (2), przewidziane było ustawą? |
3. |
Czy art. 2, 3 i 4 dyrektywy 2001/29/WE oraz art. 17 ust. 2 i art. 52 ust. 1 karty, rozpatrywane w świetle art. 2 ust. 7 konwencji berneńskiej, należy interpretować w ten sposób, że wyłącznie do ustawodawcy unijnego (a nie do ustawodawców krajowych) należy określenie, czy korzystanie z prawa autorskiego (w rozumieniu dyrektywy 2001/29/WE) na terytorium Unii może podlegać ograniczeniu poprzez zastosowanie testu wzajemności materialnej, o którym mowa w art. 2 ust. 7 konwencji berneńskiej w stosunku do dzieła sztuki użytkowej, którego państwem pochodzenia w rozumieniu konwencji berneńskiej jest państwo trzecie, i którego autor nie jest obywatelem państwa członkowskiego Unii, a jeżeli tak, to i zdefiniowanie tego ograniczenia w sposób jasny i precyzyjny (zob. wyrok TSUE z dnia 8 września 2020 r., sprawa C-265/19, ECLI:EU:C:2020:677)? |
4. |
Czy art. 2, 3 i 4 dyrektywy 2001/29/WE w związku z art. 17 ust. 2 i art. 52 ust. 1 karty należy interpretować w ten sposób, że o ile ustawodawca unijny nie przewidział ograniczenia w korzystaniu z prawa autorskiego (w rozumieniu dyrektywy 2001/29/WE) do dzieła sztuki użytkowej poprzez zastosowanie testu wzajemności materialnej, o którym mowa w art. 2 ust. 7 konwencji berneńskiej, to państwa członkowskie Unii nie mogą stosować tego testu w stosunku do dzieła sztuki użytkowej, którego państwem pochodzenia w rozumieniu konwencji berneńskiej jest państwo trzecie, i którego autor nie jest obywatelem państwa członkowskiego Unii? |
5. |
Czy w okolicznościach takich jak te będące przedmiotem niniejszego postępowania i biorąc pod uwagę moment powstania (poprzednika) art. 2 ust. 7 konwencji berneńskiej, w przypadku Belgii spełnione są przesłanki art. 351 ust. 1 TFUE, w związku z czym w gestii Belgii pozostaje kwestia zastosowania testu wzajemności materialnej, o którym mowa w art. 2 ust. 7 konwencji berneńskiej, przy uwzględnieniu faktu, że w niniejszej sprawie państwo pochodzenia przystąpiło do konwencji berneńskiej w dniu 1 maja 1989 r.? |
(1) Dyrektywa 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym (Dz.U. 2001, L 167, s. 10).
(2) Konwencja berneńska o ochronie dzieł literackich i artystycznych (zwana dalej również „konwencją berneńską”).