3.10.2022 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 380/20 |
Skarga wniesiona w dniu 2 sierpnia 2022 r. – Szwecja/Komisja
(Sprawa T-485/22)
(2022/C 380/24)
Język postępowania: szwedzki
Strony
Strona skarżąca: Królestwo Szwecji (przedstawiciele: H. Shev i F.-L. Göransson, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
— |
stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej (UE) 2022/908 z dnia 8 czerwca 2022 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (1), w zakresie, w jakim na podstawie wspomnianej decyzji wobec Szwecji zastosowano ryczałtową korektę w wysokości 5 %, odpowiadającą kwocie 13 856 996,64 EUR w odniesieniu do pomocy wypłaconej Szwecji za lata budżetowe 2017, 2018 i 2019; oraz |
— |
obciążenie Komisji kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.
1. |
Zarzut pierwszy dotyczący tego, że według strony skarżącej Komisja nie dopełniła ciążącego na niej obowiązku uzasadnienia, ponieważ w decyzji nie wskazano jasno motywów, jakimi kierowała się Komisja przy jej wydawaniu ani uchybień zarzucanych Szwecji przez Komisję. Tym samym brakuje wystarczających informacji dla oceny zasadności zaskarżonej decyzji. |
2. |
Zarzut drugi dotyczący tego, że według strony skarżącej Komisja naruszyła art. 52 rozporządzenia 1306/2013 (2) a także art. 28 i 29 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 809/2014 z dnia 17 lipca 2014 r. ustanawiającego zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli, środków rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności (3), ponieważ Komisja popełniła błąd w ocenie, gdy stwierdziła systematyczne niedociągnięcia we wdrażaniu kontroli krzyżowych dotyczących jakości aktualizacji LPIS, który jest uważany za podstawowy niedobór kontrolny. Po pierwsze, jakość aktualizacji LPIS może bowiem podlegać ocenie jedynie w odniesieniu do całej bazy danych bloków, a po drugie, dokonany przez Komisję wybór działek blokowych do zbadania był zbyt ograniczony, aby móc wykazać systematyczne braki, a po trzecie, wniosek Komisji dotyczący liczby wadliwych bloków i poziomu błędu – który wydaje się służyć jako podstawa oceny Komisji, według której istnieje systematyczna luka w aktualizacji LPIS – jest błędny. |
3. |
Zarzut trzeci dotyczący tego, że zdaniem strony skarżącej Komisja naruszyła art. 52 ust. 2 rozporządzenia 1306/2013 a także Wytyczne w sprawie obliczania korekt finansowych w ramach procedur rozliczenia zgodności i rozliczenia finansowego rachunków [C(2015) 3675 final z dnia 8 czerwca 2015 r.]. Z wytycznych tych oraz z zasady proporcjonalności, wyrażonej również w art. 52 ust. 2 rozporządzenia 1306/2013, wynika, że narzucona ryczałtowa korekta nie jest ani zasadna, ani proporcjonalna. Ani rozmiar zarzucanego naruszenia, zważywszy na jego charakter i zakres, ani szkoda majątkowa, jaka mogłaby wynikać z naruszenia dla Unii nie mogą uzasadniać ryczałtowej korekty w wysokości 5 % obliczonej od wszystkich pastwisk, które zostały zaktualizowane w latach 2016–2018, co odpowiada kwocie 13 856 996,64 EUR. Korekta ryczałtowa wskazana w zaskarżonej decyzji jest zatem niezgodna z wyżej wymienionymi przepisami i z zasadą proporcjonalności. |
(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008.