7.3.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/32


Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2022 r. – Vyatsky Plywood Mill/Komisja

(Sprawa T-32/22)

(2022/C 109/42)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Vyatsky Plywood Mill OOO (Kirow, Rosja) (przedstawiciele: adwokaci M. Krestiyanova i N. Tuominen)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/1930 z dnia 8 listopada 2021 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz sklejki z drewna brzozowego pochodzącej z Rosji (1) w całości, w zakresie, w jakim dotyczy ono strony skarżącej;

obciążenie strony pozwanej kosztami niniejszego postępowania oraz kosztami z niego wynikającymi.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja naruszyła art. 3 i 4 rozporządzenia podstawowego (2), popełniła oczywisty błąd w ocenie poprzez brak uwzględnienia uwag unijnych stowarzyszeń reprezentujących producentów wytwarzających sklejkę przy określaniu zakresu produktu, struktury i definicji przemysłu Unii oraz naruszyła zasadę dobrej administracji. W rzeczywistości, jako bezstronny organ prowadzący dochodzenie, Komisja powinna była skupić się na dowodach przedstawionych przez unijne stowarzyszenia reprezentujące producentów wytwarzających sklejkę z własnej inicjatywy, zweryfikować je oraz dokonać prawidłowej oceny stanu faktycznego i prawnego w kontekście zakresu produktu, który jest zasadniczym elementem dochodzenia antydumpingowego mającym wpływ na wszystkie ustalenia. Ponadto Komisja de facto odrzuciła wszystkie pochodzące od strony skarżącej dowody i argumenty dotyczące uwag unijnych stowarzyszeń reprezentujących producentów wytwarzających sklejkę, względnie nie wzięła ich pod uwagę.

2.

Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja naruszyła art. 3 rozporządzenia podstawowego poprzez przeprowadzenie wadliwej analizy cen w kontekście szkody i związku przyczynowego. Po pierwsze, Komisja zignorowała zmiany cen po okresie objętym dochodzeniem i nie uwzględniła w należyty sposób widocznej segmentacji rynku. Po drugie, Komisja nie dokonała oceny skutków dostępu przemysłu Unii do głównego surowca, wpływu przywozu z państw trzecich oraz potencjalnej dyskryminacji Rosji.

3.

Zarzut trzeci dotyczący tego, że Komisja naruszyła art. 21 rozporządzenia podstawowego, ponieważ nałożenie środków antydumpingowych na przywóz sklejki z drewna brzozowego pochodzącej z Rosji jest sprzeczne z ogólnym interesem Unii. Przemysł Unii, importerzy niepowiązani i użytkownicy będą narażeni na niedobór wysokiej jakości, przyjaznej dla środowiska i przystępnej cenowo sklejki z drewna brzozowego.

4.

Zarzut czwarty – podniesiony tytułem ewentualnym na wypadek uznania przez Sąd, że zaskarżone rozporządzenie należy utrzymać w mocy – dotyczący tego, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie poprzez nałożenie środka w jego obecnej formie, która jest sprzeczna z interesem Unii. Dla zakresu postępowania byłoby lepiej, gdyby środki przybrały formę cła zmiennego opartego na cle ad valorem, ograniczonego minimalną ceną importową.


(1)  Dz.U. 2021, L 394, s. 7.

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (Dz.U. 2016, L 176, s. 21).