i)

Είναι η παράλειψη του Ισπανού νομοθέτη να συμπεριλάβει στο άρθρο 48, παράγραφος 2, του Texto Refundido de la Ley del Estatuto de los Trabajadores (αναδιατυπωμένου κειμένου του νόμου περί εργατικού κώδικα) και στα άρθρα 177, 178 και 179 του Texto Refundido de la Ley General de la Seguridad Social (αναδιατυπωμένου κειμένου του γενικού νόμου περί κοινωνικής ασφαλίσεως), ρύθμιση η οποία να προβλέπει την αξιολόγηση των ιδιαίτερων αναγκών της μονογονεϊκής οικογένειας, στον πλαίσιο της εναρμονίσεως της επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, παράλειψη η οποία έχει επιπτώσεις στην περίοδο φροντίδας του νεογέννητου τέκνου –σε σύγκριση με τέκνο γεννηθέν σε διγονεϊκή οικογένεια, στην οποία και οι δύο γονείς έχουν την προσδοκία της λήψεως αδείας μετ’ αποδοχών, εφόσον αμφότεροι πληρούν τις προϋποθέσεις για την εν λόγω παροχή κοινωνικής ασφαλίσεως– συμβατή με την οδηγία 2019/1158, η οποία επιβάλλει μια ιδιαίτερη αξιολόγηση, μεταξύ άλλων, του γεγονότος της γεννήσεως του τέκνου εντός μονογονεϊκής οικογένειας, προκειμένου να καθορισθούν οι προϋποθέσεις λήψεως της γονικής αδείας και οι σχετικές λεπτομερείς ρυθμίσεις της;

ii)

Πρέπει οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση γονικής αδείας, οι προϋποθέσεις για την πρόσβαση στις οικονομικές παροχές της κοινωνικής ασφαλίσεως καθώς και το σύστημα γονικής αδείας, ιδιαιτέρως δε η ενδεχόμενη παράταση της αδείας ελλείψει έτερου γονέα για τη φροντίδα του τέκνου πλην της βιολογικής μητέρας, να ερμηνεύονται, ελλείψει ειδικής νομοθετικής διατάξεως στην ισπανική νομοθεσία, με ευελιξία σύμφωνα με τη νομοθεσία της Ένωσης