1)

Έχουν η οδηγία 2010/75/ΕΕ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Νοεμβρίου 2010, περί βιομηχανικών εκπομπών (ολοκληρωμένη πρόληψη και έλεγχος της ρύπανσης), και ειδικότερα οι αιτιολογικές σκέψεις 4, 18, 34, 28 και 29 αυτής, και τα άρθρα 3, σημείο 2, 11, 12 και 23 της οδηγίας, καθώς και η αρχή της προφύλαξης και της προστασίας της ανθρώπινης υγείας που προβλέπεται στο άρθρο 191 ΣΛΕΕ (πρώην άρθρο 174 ΣΕΚ) την έννοια ότι κράτος μέλος δύναται, κατ’ εφαρμογήν της εθνικής νομοθεσίας, να προβλέπει ότι η εκτίμηση βλάβης για την υγεία (στο εξής: ΕΒΥ) συνιστά πράξη η οποία δεν αποτελεί μέρος της διαδικασίας χορήγησης και επανεξέτασης της ολοκληρωμένης περιβαλλοντικής άδειας (στο εξής: ΟΠΑ) –εν προκειμένω της [decreto del Presidente del Consiglio dei Ministri (πρωθυπουργικής αποφάσεως, στο εξής: ΠΑ)] του 2017– η δε διενέργειά της δεν έχει κατ’ ανάγκην αυτόματα αποτελέσματα όσον αφορά την έγκαιρη και πραγματική εξέτασή της εκ μέρους της αρμόδιας αρχής στο πλαίσιο της διαδικασίας επανεξέτασης ΟΠΑ/ΠΑ ιδίως όταν, από τα αποτελέσματα της εν λόγω εκτίμησης προκύπτει μη αποδεκτός κίνδυνος για την υγεία σημαντικού τμήματος του πληθυσμού που επηρεάζεται από τις εκπομπές ρύπων· ή, αντιθέτως, έχει η οδηγία την έννοια ότι: i) ο ανεκτός για την ανθρώπινη υγεία κίνδυνος μπορεί να εκτιμηθεί μέσω επιστημονικής ανάλυσης επιδημιολογικού χαρακτήρα· ii) η ΕΒΥ πρέπει να συνιστά πράξη η οποία εντάσσεται στη διαδικασία χορήγησης και επανεξέτασης της ΟΠΑ/ΠA, και δη συνιστά αναγκαία προϋπόθεση αυτής, και ειδικότερα αντικείμενο υποχρεωτικής, πραγματικής και έγκαιρης εξέτασης από την αρμόδια για τη χορήγηση και την επανεξέταση της ΟΠΑ αρχή;

2)

Έχουν η οδηγία 2010/75/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Νοεμβρίου 2010, περί βιομηχανικών εκπομπών (ολοκληρωμένη πρόληψη και έλεγχος της ρύπανσης), και ειδικότερα οι αιτιολογικές σκέψεις 4, 15 18, 21, 34, 28 και 29 αυτής, και τα άρθρα 3, σημεία 2, 11, 14, 15, 18 και 21 της οδηγίας, την έννοια ότι κράτος μέλος οφείλει, κατ’ εφαρμογήν της εθνικής νομοθεσίας, να προβλέπει ότι η ολοκληρωμένη περιβαλλοντική άδεια (εν προκειμένω η ΟΠΑ του 2012, η πρωθυπουργική απόφαση του 2014, η πρωθυπουργική απόφαση του 2017) πρέπει να λαμβάνει πάντοτε υπόψη όλες τις ουσίες οι οποίες περιέχονται στις εκπομπές και οι οποίες είναι επιστημονικώς γνωστό ότι είναι επιβλαβείς, περιλαμβανομένων των κλασμάτων PM10 και PM2,5 που εν πάση περιπτώσει εκπέμπει η υπό αξιολόγηση εγκατάσταση· ή έχει η οδηγία την έννοια ότι η ολοκληρωμένη περιβαλλοντική άδεια (η διοικητική απόφαση με την οποία χορηγείται η άδεια) πρέπει να περιλαμβάνει μόνον ρυπαντικές ουσίες οι οποίες έχουν προσδιοριστεί εκ των προτέρων λαμβανομένων υπόψη της φύσης και του είδους της ασκούμενης βιομηχανικής δραστηριότητας;

3)

Έχει η οδηγία 2010/75/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Νοεμβρίου 2010, περί βιομηχανικών εκπομπών (ολοκληρωμένη πρόληψη και έλεγχος της ρύπανσης), και ειδικότερα οι αιτιολογικές σκέψεις 4, 18, 21, 22, 28, 29, 34 και 43 αυτής, και το άρθρο 3, σημεία 2 και 25 τις ίδιας οδηγίας, καθώς και τα άρθρα της 11, 14, 16 και 21, την έννοια ότι, κατ’ εφαρμογήν της εθνικής νομοθεσίας, κράτος μέλος δύναται, σε περίπτωση βιομηχανικής δραστηριότητας που ενέχει σοβαρούς και σημαντικούς κινδύνους για το περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία, να παρατείνει κατά περίπου επτάμισι έτη, σε σχέση με την αρχικώς ταχθείσα προθεσμία, και για συνολικό διάστημα ένδεκα ετών, την προθεσμία εντός της οποίας ο φορέας εκμετάλλευσης οφείλει να προβεί σε συμμόρφωση της βιομηχανικής δραστηριότητας με τη χορηγηθείσα άδεια, υλοποιώντας τα μέτρα και τις δραστηριότητες προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας που προβλέπονται στην εν λόγω άδεια;