Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 30 marca 2022 r. T-340/17, Japan Airlines/Komisja, wniesione w dniu 9 czerwca 2022 r. przez Japan Airlines Co. Ltd

(Sprawa C-381/22 P)

(2022/C 303/33)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona wnosząca odwołanie: Japan Airlines Co. Ltd (przedstawiciele: J.-F. Bellis, avocat, K. Van Hove, advocaat i R Burton, Solicitor)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania strony wnoszącej odwołanie

Strona wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim stwierdza on, że art. 101 TFUE i art. 53 EOG mają zastosowanie do usługi przewozu towarów w ramach połączeń przychodzących na trasach EOG – państwa trzecie;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 Porozumienia EOG oraz art. 8 Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (Sprawa AT.39258 – Lotniczy przewóz towarów) (zwanej dalej „decyzją”) w całości lub, tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności decyzji w zakresie, w jakim stwierdza ona, że art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG mają zastosowanie usług przewozu towarów w ramach połączeń przychodzących na trasach EOG – państwa trzecie, oraz obniżenie grzywny nałożonej na stronę wnoszącą odwołanie do kwoty 26 775 000 EUR lub innej kwoty, którą Trybunał uzna za stosowną;

—	obciążenie Komisji wszystkimi kosztami niniejszego postępowania, w tym kosztami postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnosząca je storna podnosi następujące zarzuty.

Sąd naruszył prawo, odmawiając ustosunkowania się do zarzutu podniesionego przez stronę wnoszącą odwołanie w pierwszej instancji, że decyzja narusza art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG, ponieważ zakazuje zachowania dotyczącego usług przewozu towarów w ramach połączeń przychodzących, które nie ograniczają konkurencji w obrębie EOG, i niesłusznie stosując w zamian jako podstawę pojęcie kwalifikowanych skutków z zakresu publicznego prawa międzynarodowego w celu ustalenia kompetencji Komisji na podstawie prawa UE; oraz

tytułem żądania ewentualnego, Sąd naruszył prawo stosując kryterium kwalifikowanych skutków, uznając, że Komisja posiadała kompetencję do stosowania art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG w odniesieniu do usług przewozu towarów w ramach połączeń przychodzących na trasach EOG – państwa trzecie.