Odwołanie wniesione w dniu 8 kwietnia 2022 r. przez Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A. od wyroku Sądu z dnia 2 lutego 2022 r. w sprawie T-616/18, Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo / Komisja

(Sprawa C-255/22 P)

(2022/C 266/16)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A. (Przedstawiciele: K. Karasiewicz, radca prawny, T. Kaźmierczak, adwokat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Republika Litewska, Rzeczpospolita Polska, Gazprom PJSC, Gazprom export LLC, Overgas Inc.

Żądania wnoszącego odwołanie

—	Uchylenie wyroku w całości;

—	Stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji Komisji Europejskiej w całości;

—	Ewentualnie – przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości;

—	Obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania oraz kosztami postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

naruszenie prawa w związku z naruszeniami art. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (1) (dalej jako „rozporządzenie 1/2003”) poprzez:

a)	jego błędną wykładnię w związku z pkt 127 Zawiadomienia w sprawie najlepszych praktyk w zakresie prowadzenia postępowań w związku z art. 101 i 102 TFUE, co doprowadziło do błędnego przyjęcia przez Sąd, że Komisja nie popełniła oczywistego błędu w ocenie adekwatności zobowiązań;

b)	szereg oczywistych przeinaczeń okoliczności faktycznych, które doprowadziły do nieprawidłowego zastosowania art. 9 rozporządzenia 1/2003 przez Sąd i w konsekwencji tego naruszenia do błędnego uznania, że Komisja nie popełniła oczywistego błędu w ocenie adekwatności Zobowiązań;

nieuwzględnienie przez Sąd, że w ramach dozwolonej prawnie swobody w zakresie oceny złożonych kwestii ekonomicznych i technicznych Komisja miała obowiązek działać z poszanowaniem i uwzględniać przepisy TFUE oraz podstawowe zasady porządku prawnego UE, gdyż jej działanie nie może być sprzeczne z przepisami TFUE oraz podstawowymi zasadami porządku prawnego UE, jak też prowadzić do rezultatu, który byłby sprzeczny z tymi przepisami zasadami.

2)	naruszenie prawa polegające na naruszeniu art. 194 TFUE poprzez jego błędną wykładnię, a w konsekwencji błędne niezastosowanie przez Sąd, co skutkowało pozbawieniem art. 9 rozporządzenia 1/2003 oraz 194 TFUE effet utile;

naruszenie prawa polegające na naruszeniu art. 9 ust. 1 rozporządzenia 1/2003 poprzez błędną wykładnię pojęcia „oczywisty błąd w ocenie” przez Sąd przy ocenie sposobu przeprowadzenia przez Komisję oceny złożonych kwestii ekonomicznych i technicznych w ramach badania adekwatności zobowiązań, co doprowadziło do błędnego przyjęcia przez Sąd, że Komisja nie popełniła oczywistego błędu w ocenie adekwatności zobowiązań;

naruszenie prawa polegające na naruszeniu art. 9 ust. 2 rozporządzenia 1/2003 poprzez jego błędną wykładnię w związku ze:

a)	wskazaniem przez Sąd jako podstawy wznowienia postępowania naruszenia zobowiązania o treści niewynikającej z treści jej sentencji, tj. prawnie wiążącej części decyzji w sprawie AT.39816 – Dostawy gazu na rynki wyższego szczebla w Europie Środkowo-Wschodniej;

wskazywaniem przez Sąd na okoliczności, które nie stanowiły podstawy wydanej ww. decyzji i nie były związane z jej przedmiotem, jako podstawy wznowienia postępowania, co doprowadziło Sąd do błędnego przyjęcia, że Komisja nie popełniła oczywistego błędu w ocenie adekwatności zobowiązań; przy czym PGNiG podnosi, że zarówno wszystkie powyższe naruszenia łącznie, jak i każde z nich samodzielnie, miały decydujący wpływ na treść wyroku, a zatem każde ze wskazanych naruszeń samodzielnie powinno skutkować uchyleniem wyroku.

(1) Dz.U. 2003, L 1, s. 1.