—

Uchylenie zaskarżonego wyroku z powodu: błędnego zastosowanie zasad ogólnych pewności prawa, ochrony uzasadnionych oczekiwań i proporcjonalności, a także praw zagwarantowanych w karcie praw podstawowych z punktu widzenia nieuzasadnionego i nieproporcjonalnego naruszenia prawa własności; błędnego uznania, że zaskarżone środku mogą zgodnie z prawem być oparte na załączniku III do przepisów ZKDP; błędnego włączenia ich do aktów bieżącego zarządu delegowanych lub podlegających delegowaniu do właściwości kierownika wydziału; poważnej niedokładności, niekompletności i nieprawidłowości rozumowania dotyczącego naruszenia obowiązku uzasadnienia; skutkiem tego – stwierdzenie nieważności wszystkich zaskarżonych aktów, komunikatów lub decyzji; obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania w obu instancjach.

1.

Zarzut pierwszy: Naruszenie prawa lub błąd co do faktu poprzez stwierdzenie, że zaskarżony środek dotyczył wyłącznie kwoty świadczenia emerytalnego, nie zaś prawa do emerytury i etapu kształtowania się tego prawa, i niesłuszne uznanie go za zgodny z zasadami ogólnymi Unii i kartą praw podstawowych. Wnoszący odwołanie podnoszą niezgodność zaskarżonego wyroku z prawem, ponieważ prawo do emerytury zostało w nim pomylone z prawem do wysokości świadczenia emerytalnego, co spowodowało wyłączenie stosowania zasady niezmienności prawa do emerytury, mającej w istocie zastosowanie; niesłusznie nie została uwzględniona okoliczność, że wpływ na dożywotnią rentę wnoszących odwołanie nie polega jedynie na zwykłym obniżeniu odnośnej kwoty, tylko na kompleksowej zmianie systemu, która w sposób retroaktywny i trwały wpłynęła na etap kształtowania się już powstałych i od lat nabytych praw do rent, które weszły w sposób ostateczny do majątku osób zainteresowanych; niesłusznie nie została uwzględniona okoliczność, że Parlament nie przeprowadził żadnej weryfikacji zgodności zaskarżonych aktów z prawem Unii i że w tym względzie zabrakło jakiegokolwiek uzasadnienia.

2.

Zarzut drugi: Naruszenia prawa przy dokonywaniu wykładni art. 75 przepisów wykonawczych do statutu posła, art. 28 statutu posła oraz załączników I, II i III przepisów ZKDP. Naruszenie prawa do emerytury, zasad ogólnych i karty praw podstawowych. Wnoszący odwołanie podnoszą niezgodność zaskarżonego wyroku z prawem, ponieważ zawiera on błędną wykładnię przepisów, do których się odnosi, przypisując załącznikowi III do przepisów ZKDP ciągłą ważność i skuteczność pomimo jego wyraźnego uchylenia i pomimo braku wyraźnego przepisu, który przewidywałby dalsze utrzymanie jego ważności; niezgodnie z prawem pominięta została okoliczność, że w niniejszej sprawie uległy zmianie warunki nabycia prawa do emerytury poza zakresem art. 2 załącznika III oraz z naruszeniem zasad ogólnych Unii i karty praw podstawowych.

3.

Zarzut trzeci: Naruszenie prawa lub błąd co do faktu poprzez uznanie zaskarżonego środka za zgodny z zasadami ogólnymi Unii i kartą praw podstawowych, zasadą ochrony uzasadnionych oczekiwań, zasadą proporcjonalności i równości oraz prawem własności. Wnoszący odwołanie podnoszą niezgodność zaskarżonego wyroku z prawem, ponieważ w wyroku tym, poprzez zaniechanie dokonania oceny szczególnych okoliczności niniejszego przypadku i błędną wykładnię przepisów, do których się odnosi, zostało uznane, że zaskarżone środki są zgodne z prawem Unii i z zasadami karty praw podstawowych; w wyroku tym nie zostały uwzględnione dowody, w tym dowody z dokumentów, potwierdzające wielokrotnie udzielone wnoszącym odwołanie zapewnienia, że przedmiotowe prawo zostanie utrzymane w mocy i nie ulegnie zmianie; nie została w nim uwzględniona okoliczność, że zaskarżone środki były pozbawione uzasadnienia i nieracjonalne, a ponadto stanowiły interwencję oczywiście nieproporcjonalną i całkowicie bezzasadną.

4.

Zarzut czwarty: Naruszenie prawa przy dokonywaniu wykładni art. 74 i 75 przepisów wykonawczych do statutu posła, a także załącznika III do przepisów ZKDP. Wnoszący odwołanie podnoszą niezgodność zaskarżonego wyroku z prawem, ponieważ niesłusznie zostało w nim uznane, że podstawę zaskarżonego środka mógł zgodne z prawem stanowić załącznik III do przepisów ZKDP, kiedy załącznik ów już nie obowiązywał, gdyż w międzyczasie został uchylony.

5.

Zarzut piąty: Naruszenie prawa przy ocenie naruszeń proceduralnych: właściwość. Wnoszący odwołanie podnoszą niezgodność zaskarżonego wyroku z prawem, ponieważ kierownik wydziału „Wynagrodzenia i prawa socjalne posłów” został w nim niesłusznie uznany za podmiot właściwy do wydania zaskarżonych środków, podczas gdy chodziło o środki niepodlegające delegowaniu środki nadzwyczajnego zarządu należące do właściwości Prezydium Parlamentu Europejskiego.

6.

Zarzut szósty: Naruszenie prawa przy ocenie naruszeń proceduralnych: uzasadnienie. Wnoszący odwołanie podnoszą niezgodność zaskarżonego wyroku z prawem, ponieważ niesłusznie za wystarczające i odpowiednie zostało w nim uznane uzasadnienie w rzeczywistości nieistniejące; nie zostało w nim stwierdzone, że Parlament Europejski powinien był przeprowadzić kontrolę zgodności z prawem, przedstawiając jej wyniki z odpowiednim uzasadnieniem, i że taka weryfikacja i uzasadnienie zostały zaniechane; zostało w nim zawarte odniesienie do art. 1 ust. 7 uchwały 14/2018, przez co jako element gwarancji została potraktowana norma już nieistniejąca, ponieważ uchylna przez tę samą Izbę Deputowanych ogłoszonym już wyrokiem nr 2/2020.