1.

Opsporen van subklinische infecties met LPAI van de subtypes H5 en H7 ter aanvulling van vroegtijdige detectiesystemen en ter preventie van de mogelijke mutatie van deze virussen naar HPAI.

2.

Opsporen van infecties van LPAI van de subtypes H5 en H7 bij specifieke pluimveedoelpopulaties met een specifiek infectierisico wegens hun houderijsysteem of de gevoeligheid van specifieke soorten.

3.

Bijdragen aan het aantonen van de vrije status van een bepaald land, een bepaalde regio of een bepaald gebied van meldplichtige aviaire influenza in het kader van de internationale handel overeenkomstig de OIE-vooschriften.

1.

De bemonstering vindt uiterlijk plaats op 31 december van het jaar van uitvoering van het programma. Bij pluimvee wordt de bemonsteringsperiode zo nodig aangepast aan de productieperiode voor elke categorie pluimvee.

2.

Om middelen te besparen worden voor andere doeleinden verzamelde monsters aanbevolen.

3.

De monsters worden onderzocht in het nationale laboratorium voor aviaire influenza van elke lidstaat of in andere, door de bevoegde autoriteiten erkende laboratoria die onder het toezicht van het nationale laboratorium staan.

4.

Alle resultaten (zowel serologische als virologische) worden toegezonden aan het communautaire referentielaboratorium voor aviaire influenza, dat de gegevens bundelt. Er wordt voor een goede informatiestroom gezorgd. Het communautaire referentielaboratorium verleent technische assistentie en bewaart een uitgebreide voorraad diagnostische reagentia.

5.

Alle virusisolaten van aviaire influenza worden overeenkomstig de communautaire wetgeving aan het communautaire referentielaboratorium toegezonden, tenzij een afwijking overeenkomstig punt 4 van hoofdstuk V (Differentiële diagnose) in het in Beschikking 2006/437/EG van de Commissie (1) vastgestelde diagnosehandboek wordt toegestaan. Virussen van de subtypes H5 en H7 worden onverwijld toegezonden en worden onderworpen aan een genormaliseerde karakterisatietest (nucleotide sequencing/IVPI) overeenkomstig dat diagnosehandboek.

6.

Indien mogelijk zenden de nationale laboratoria aan het communautaire referentielaboratorium H5- of H7-positieve sera van Anseriformes toe, zodat een archief kan worden aangelegd om de toekomstige ontwikkeling van tests te vergemakkelijken.

1.

Alle positieve resultaten worden retrospectief op het bedrijf onderzocht en de conclusies van dit onderzoek worden aan de Commissie en het communautaire referentielaboratorium meegedeeld.

2.

Het communautaire referentielaboratorium zorgt voor specifieke protocollen waarvan naar dit laboratorium verzonden materiaal vergezeld moet gaan, en voor rapporteringstabellen voor het verzamelen van de surveillancegegevens. In deze tabellen worden de gebruikte laboratoriumtestmethoden aangegeven. De tabellen worden gebruikt om de resultaten in één document toe te zenden.

3.

Er worden bloedmonsters voor serologisch onderzoek verzameld van alle soorten pluimvee (met inbegrip van pluimvee met vrije uitloop), van ten minste vijf tot tien dieren (met uitzondering van eenden, ganzen en kwartels) per bedrijf, en uit verschillende stallen indien op het bedrijf meer dan één stal staat. Bij verscheidene stallen moet de monstergrootte per bedrijf op passende wijze worden uitgebreid. Er wordt aanbevolen om ten minste vijf vogels per stal te nemen.

4.

Er vindt een gestratificeerde bemonstering in de hele lidstaat plaats, zodat de monsters als representatief voor de hele lidstaat kunnen worden beschouwd, waarbij rekening wordt gehouden met:

5.

Op grond van een risicobeoordeling en de specifieke situatie in de lidstaat in kwestie wordt in het bemonsteringsplan ook op het volgende gelet:

1.

Bloedmonsters voor serologisch onderzoek worden bij voorkeur genomen bij dieren die buiten in het veld worden gehouden.

2.

In elk geselecteerd bedrijf worden 40-50 bloedmonsters voor serologisch onderzoek genomen.

3.

Als geen commerciële koppels aanwezig zijn, kan de surveillance op koppels hobbypluimvee worden uitgevoerd.

1.

De laboratoriumtests worden uitgevoerd overeenkomstig het diagnosehandboek voor aviaire influenza (Beschikking 2006/437/EG) waarin de procedures voor de bevestiging en differentiële diagnose van aviaire influenza worden vastgesteld (inclusief onderzoek van sera van eenden en ganzen door een hemagglutinatieremmingstest).

2.

Als niet in het diagnosehandboek voor aviaire influenza vastgestelde noch in het OIE Terrestrial Manual beschreven laboratoriumtests worden gepland, verstrekken de lidstaten de nodige validatiegegevens aan het communautaire referentielaboratorium, wanneer zij hun programma ter goedkeuring aan de Commissie voorleggen.

3.

Alle positieve serologische resultaten worden door het nationale laboratorium voor aviaire influenza door een hemagglutinatieremmingstest bevestigd met gebruikmaking van door het communautaire referentielaboratorium voor aviaire influenza geleverde stammen:

—

het zorgen voor de vroegtijdige opsporing van HPAI H5N1 door het onderzoeken van de verhoogde incidentie van ziekte- en sterftegevallen bij in het wild levende vogels, met name bij geselecteerde soorten die een „hoger risico” vormen.

—

ingeval HPAI H5N1 bij in het wild levende vogels wordt opgespoord, wordt de surveillance van levende en dode in het wild levende vogels uitgebreid om vast te stellen of in het wild levende vogels van andere soorten kunnen fungeren als asymptomatische dragers of „brugsoorten” (zie deel E van deze bijlage).

—

het voortzetten van een „basis”-surveillance van verschillende soorten vrij levende trekvogels als onderdeel van de continue monitoring van LPAI-virussen. Anseriformes (watervogels) en Charadriiformes (kustvogels en meeuwen) moeten de voornaamste bemonsteringsdoelsoorten zijn om te beoordelen of zij drager zijn van LPAI-virussen van de subtypes H5 en H7 (waardoor in elk geval ook eventueel aanwezige HPAI H5N1 en andere HPAI zouden worden opgespoord). De surveillance moet met name gericht zijn op „soorten met een hoger risico”.

1.

De bemonstering vindt uiterlijk plaats op 31 december van het jaar van uitvoering van het programma.

2.

De monsters worden onderzocht in het nationale laboratorium voor aviaire influenza van elke lidstaat of in andere, door de bevoegde autoriteiten erkende laboratoria die onder het toezicht van het nationale laboratorium staan.

3.

Alle resultaten worden toegezonden aan het communautaire referentielaboratorium voor aviaire influenza, dat de gegevens bundelt. Er wordt voor een goede informatiestroom gezorgd. Het communautaire referentielaboratorium verleent technische assistentie en bewaart een uitgebreide voorraad diagnostische reagentia.

4.

Alle virusisolaten van aviaire influenza van besmettingsgevallen bij in het wild levende vogels worden overeenkomstig de communautaire wetgeving aan het communautaire referentielaboratorium toegezonden, tenzij een afwijking overeenkomstig punt 4 van hoofdstuk V (Differentiële diagnose) in het in Beschikking 2006/437/EG vastgestelde diagnosehandboek wordt toegestaan. Virussen van de subtypes H5/H7 worden onverwijld toegezonden en worden onderworpen aan een genormaliseerde karakterisatietest (nucleotide sequencing/IVPI) overeenkomstig voornoemd diagnosehandboek.

1.

Passieve surveillance van zieke en dode in het wild levende vogels wordt gericht op:

2.

Bovendien worden de onderzoeken van levende en dode in het wild levende vogels in gebieden waar gevallen van H5N1 zijn ontdekt, idealiter gericht op:

3.

Actieve surveillance van levende en klinisch gezonde en/of klinisch zieke, verwonde of gejaagde (2) vogels wordt gericht op:

1.

Er worden orofarynxswabs en cloacaswabs voor virologisch onderzoek genomen bij blijkbaar gezonde vrij levende vogels. Als het om welke reden dan ook niet uitvoerbaar is om cloacaswabs bij levende dieren te nemen, kunnen zorgvuldig verzamelde verse fecesmonsters als alternatief worden gebruikt. De traceerbaarheid op plaatsen waar verschillende soorten trekvogels samenkomen, moet echter worden gewaarborgd.

2.

Cloacaswabs en trachea-/orofarynxswabs en/of weefsel (namelijk hersen-, hart-, long-, luchtpijp-, nier- en darmweefsel) van dood aangetroffen of aangeschoten in het wild levende vogels worden bemonsterd voor virusisolatie en moleculaire detectie (PCR).

3.

Er wordt bijzondere zorg besteed aan de opslag en het vervoer van de monsters. De swabs worden onmiddellijk op ijs of met bevroren gelpacks gekoeld en zo snel mogelijk naar het laboratorium gestuurd. De monsters mogen niet worden bevroren, tenzij dat absoluut noodzakelijk is. Indien beschikbaar, worden de swabs in een antibiotisch of een specifiek virustransportmedium ondergedompeld. De onderdompeling van de monsters in een transportmedium geschiedt naast koeling en niet als alternatief voor koeling. Is een dergelijk medium niet beschikbaar, dan moeten de swabs weer in hun huls gedaan worden en droog worden verstuurd. Als niet kan worden gezorgd voor snel vervoer binnen 48 uur naar het laboratorium (in transportmedium bij 4 °C), worden de monsters bevroren, opgeslagen en daarna in droogijs vervoerd. Bij de opslag en het vervoer van de monsters kunnen tal van factoren een rol spelen; daarom moet de methode op de aard van de monsters afgestemd zijn.

4.

De bemonsteringsprocedures worden uitgevoerd overeenkomstig het diagnosehandboek voor aviaire influenza (Beschikking 2006/437/EG) waarin de procedures voor de bevestiging en differentiële diagnose van aviaire influenza worden vastgesteld.

1.

De laboratoriumtests worden uitgevoerd overeenkomstig het diagnosehandboek voor aviaire influenza (Beschikking 2006/437/EG) waarin de procedures voor de bevestiging en differentiële diagnose van aviaire influenza worden vastgesteld.

2.

Als niet in het diagnosehandboek voor aviaire influenza vastgestelde noch in het OIE Terrestrial Manual beschreven laboratoriumtests worden gepland, verstrekken de lidstaten de nodige validatiegegevens aan het communautaire referentielaboratorium, wanneer zij hun programma ter goedkeuring aan de Commissie voorleggen.

3.

Alle bij de surveillance van aviaire influenza bij in het wild levende vogels verzamelde monsters worden zo spoedig mogelijk getest met behulp van moleculaire technieken, indien voorhanden, en overeenkomstig het diagnosehandboek (Beschikking 2006/437/EG). Deze tests mogen alleen worden uitgevoerd in laboratoria die kwaliteitsborging bieden en door het communautaire referentielaboratorium erkende methoden voor het opsporen van aviaire influenza gebruiken. Bovendien moeten de gebruikte methoden aanvaardbare resultaten hebben opgeleverd bij de meest recente vergelijkende ringtest van nationale laboratoria. Een eerste screening met behulp van een M-gen-PCR wordt aanbevolen, met een snelle test op positieve gevallen van H5 (binnen twee weken), en bij een positief resultaat moet zo spoedig mogelijk een analyse van de splitsingsplaats worden verricht om na te gaan of het motief op hoogpathogene aviaire influenza (HPAI) of laagpathogene aviaire influenza (LPAI) wijst. Als H5 HPAI wordt bevestigd, moet een verdere analyse ter bepaling van het N-type worden uitgevoerd (ook dit kan het bewijs leveren dat N1 kan worden uitgesloten).

4.

In het laboratorium kan de samenvoeging van maximaal vijf monsters van dezelfde soort, die op dezelfde plaats en op hetzelfde tijdstip zijn verzameld, worden toegestaan wanneer kan worden gewaarborgd dat bij een positief resultaat de afzonderlijke monsters kunnen worden geïdentificeerd en opnieuw getest.

5.

Serologische surveillance mag niet worden toegepast voor onderzoek naar aviaire influenza bij in het wild levende vogels, omdat serologische methoden geen onderscheid kunnen maken tussen HP- en LP-stammen en uit antilichaambevindingen geen conclusies kunnen worden getrokken wat betreft de waarschijnlijke plaats waar in het wild levende vogels besmet kunnen zijn geraakt. Serologische surveillance kan echter belangrijk zijn voor het bestuderen bij welke stand- of trekvogels H5/H7-virussen prevalent (of endemisch) zijn/waren. Een dergelijke analyse mag alleen worden uitgevoerd door gespecialiseerde laboratoria onder gebruikmaking van een zorgvuldig geselecteerd panel van antigenen om te zorgen voor de opsporing van hemagglutinine-specifieke antilichamen (d.w.z. om de mogelijkheid van interferentie met N-specifieke antilichamen uit te sluiten).